یادداشتی به مناسب برگزاری هجدمین جشنواره خیرین مدرسه ساز استان کرمان؛
تکرار می شوی درهر قطره باران نگاه معلمی که در فضایی آغشته به صفای یادت، در مکانی مملو از آراستگی، انسان بودن را می آموزد.
نویسنده: بهاره احمدی*
در افق نگاهت پرنده ای، نغمه خوان عشق است و اندیشه ات تجلی باشکوه ترین جلوه های ایمان و انفاق.
خشت هایی که روی هم گذاشته می شود خط به خط تفسیر انسانیت تو و ردیف های موزون مهرند.
دیوارهایی که قد می کشند ، فصل جدایی تو از تعلقات دنیایند و سقف هایی که با همت والایت شکل می گیرند و با عاطفه سرشارت مستحکم می شوند سایه سار همدلی و یاری اند.
از رهگذر روزها ، هفته ها و سال هایی که می گذرد ، از فراز اهتمامی سترگ و عزمی راسخ ، معمار بنای نیک اندیشی و معرفت هستی و دستانت که اضلاع سبز بهارند در رگ های روزگار رایحه امید را منتشر می کنند.
تاریخ ، گواه روشن رفتار بارانی ات و صفحه به صفحه آینه دار سخاوت توست.
فرهنگ ، میراث دار فکر و فرزانگی تو می شود و فراتر از زمان و مکان در ذهن ها و قلب ها ، ماندگاری و جاودانگی از آن توست.
باید نشان تو را که طلایه دار زیباترین مصادیق زلال نیکی و نجابتی از آسمان گرفت ، باید سراغت را از دل و جان کسانی گرفت که در باغ دانشی که سبز از تلاش جاودانه توست الفبای آزادگی آموخته اند.
تو ای سرو همیشه جوان بوستان وارستگی و ای قصیده موزون کرامت ، بمان تا از نگاهت باز چراغی آویزم در تاریک زار سرد دنیا...
اما تو تا ابد می مانی ، تمام نخواهی شد ، تکرار می شوی در هر نفسِ آرام دانش آموزی که در امنیت و آرامشِ کلاس ، بالنده و از عصاره آگاهی لبریز می شود.
تکرار می شوی درهر قطره باران نگاه معلمی که در فضایی آغشته به صفای یادت، در مکانی مملو از آراستگی، انسان بودن را می آموزد.
تو تمام نخواهی شد ، تکثیر می شوی در آینه دیدگان فرزندان این دیار ، منعکس می شوی در نگاه پدران و مادرانی که از لطف بی دریغت ، دلشان قرص و خاطرشان امن است.
تو تا همیشه خواهی درخشید بر پیشانی این سرزمین که از دیرباز مهد کرامت و بخشش بوده است.
آری تو، ای اسوه کرامت و احسان ، هرگز و هرگز تمام نخواهی شد.
*کارشناس اطلاع رسانی و روابط عمومی آموزش و پرورش استان کرمان
