پوریا عالمی در شرق نوشت: امیر تتلو دورخیز کرده بود بپرد بالای برج میلاد و کنسرت بگذارد و توی اینستاگرامش برای همه حکم صادر می‌کرد، چی شد؟ روی ناو جنگی در خلیج‌فارس فرود آمد و رپ هسته‌ای خواند. بعد هم یکهو برای همه شاخ‌وشانه کشید و مدتی هم رفت حبس.
الان هم برگشته، مرتب می‌رود باشگاه و برگشته بین خوبای تهرون و بغ‌بغو.
همای که در کنسرت‌های فرنگی‌ا‌ش، بلندپروازی می‌کرد، دید یک‌بوم‌ودوهوا نمی‌شود، نیز مدت‌ها میکروفونش قطع بود تا اینکه چندتا نامه در رسانه‌ها منتشر کرد. وی که مدتی کرکره‌اش را پایین کشیده شده بود، چندوقت پیش بیلبوردش در اتوبان‌های تهران بالا رفت و دوباره کنسرت گذاشت.
سالار عقیلی که رفته بود یه شبکه‌ای اون‌ورا مصاحبه کرده بود، در بازگشت متوجه شد بازگشتش حماسه است. به‌همین‌دلیل چند روز پیش اثر «حماسه بصیرت» را منتشر کرد.
حبیب که گیتار می‌زد، اما صدای دهل می‌آمد نیز فکر کرد خبری است، وقتی برگشت دید خبری نیست و نه‌تنها نمی‌تواند در استادیوم آزادی کنسرت بگذارد، بلکه رحیم‌مشایی از دسترس خارج شده است، بعد از ضبط یک ویدئو در جاده چالوس، در انزوا و حیرت و حسرت درگذشت.
علیرضا افتخاری هم بعدها درباره عکسی که با آقای احمدی‌نژاد گرفت، گفت: ماچش را ما دادیم، سکه‌اش را دیگران گرفتند. (به‌نقل از هفته‌نامه حاشیه)
محمدرضا شجریان نیز کماکان صدایش پخش نمی‌شود و کنسرت هم که نمی‌تواند برگزار کند.
من چی؟ من برای همین‌چیزها کاست بیرون نمی‌دهم دیگر. آدم توی دستگاه همایون آواز می‌خواند، اما بعد می‌بیند شور دستگاه و خودش درآمد و یکهو وسط کار باباکرم می‌خواند.
وصیت
سوفیا... سوفیا... من صدام خیلی خوبه، ولی صدام درنمیاد. صدام هم دربیاد، صدا به صدا نمی‌رسه، اما تو صدا کن من را، صدای تو خوب است. قربان تو؛ عاشق بی‌صدای تو؛ میدون دوم.
