آیا مطالبه برنامه برای ایجاد رفاه اقتصادی و ارائه نسخه برای حل مشکلات فعلی و پیش رو از احزاب و شخصیت های اصلاح طلب منطقی تر است یا انتقاد و گلایه از دولت برای انتصاباتی که نتیجه اش فرقی برای گذر کشور از بحران های پیش رو ندارد؟
سعید نورمحمدی نوشت: این روزها بحث مربوط به حمایت یا عدم حمایت از دولت دکتر روحانی داغ هست. اصلاح طلبان به خصوص در استانها از انتصابات دولت رضایت کامل ندارند و معتقدند دکتر روحانی بر خلاف وعده های انتخاباتی از اصول و آرمانهای اصلاح طلبانه دولتش دست کشیده و به سمت اصولگرایان حرکت کرده است. در این نوشته اجازه می خواهم چند سوال را مطرح کنم و در نهایت به این فکر کنیم که اصلاح طلبان در این شرایط باید چه تصمیم و اقدامی را اتخاذ کنند.
سوال اول- مهمترین مساله پیش روی کشور چیست؟ آنچه که اکثریت مردم ایران را به سختی و زحمت انداخته و در صورت عدم رفع آن اصلاح طلبان باید پاسخگوی مردم باشند چه مسائلی است؟
سوال دوم- وضعیت کشور در رفع بیکاری، ایجاد رونق اقتصادی، تقویت بخش خصوصی و... در این سالها چگونه بوده است؟ هر یک از ما به عنوان شهروندی که در همین جامعه زندگی می کنیم و هر روز با کارگران زحمت کش، معلمین، نخبگان و.. در ارتباط هستیم آیا دولت را در رفع نابرابری های اقتصادی و اجتماعی موفق می دانیم یا خیر؟
سوال سوم: اگر در انتصاب مدیران همه شرایط مطابق میل اصلاح طلبان پیش می رفت و گزینه های صد درصدی اصلاح طلبان در هیات دولت و استانداری ها و فرمانداری ها مسیولیت را بر عهده می گرفتند آیا شرایط اقتصادی مردم تغییری می کرد؟ آیا سختی و مشکلات بازمانده از اقدامات دولت قبلی - مثل تبعات تحریم های اقتصادی- به صورت بهتری قابل حل بود و با مدیران ارشد سیاسی و اقتصادی مان رفاه و آسایش و ارامش را تقدیم مردم می کردیم؟
سوال چهارم- کدام بخش های برنامه ای که برای اداره کشور توسط اصلاح طلبان تدوین شده و ماحصل تلاش شبانه روزی احزاب، گروه ها و شخصیت های اصلاح طلب بوده و به دولت هم تقدیم شده در حال حاضر اجرا نمی شود که معتقدیم همان مدیرانی که این برنامه را نوشته اند باید در حوزه های مختلف مسیولیت را بر عهده گیرند؟ اصلا یک سوال مهم تر. آیا اصلا چنین برنامه ای تدوین شده و اصولگرایان و اصلاح طلبان برنامه و سند مکتوبی برای ایجاد رفاه و رونق اقتصادی در کشور دارند؟
سوال آخر- وضعیت نزول باران را امسال با چشمان خودمان دیده ایم. انچه که در پیش روی ما در سالهای آینده است ورود به بحران کم آبی ترسناک خواهد بود.
وضعیت فساد در ادارات مختلف را هم همه لمس کرده ایم و بعید است در سالهای گذشته در شهرداری با پیشنهاد حل مشکلات به ازای پرداخت پول غیر رسمی مواجه نشده باشیم. از این سطح که پایین ترین سطح فساد است تا فساد سازمانی برخی از نهادهای دولتی و غیر دولتی را همه ما بحران جدی برای حفظ دولت و حکومت و ایران می دانیم.
همه ما با دوستانی که در بخش خصوصی هستند و دچار مشکلات جدی هستند هم رو برو بوده ایم. آنچه با روند فعلی پیش روی ماست اقتصادی شکست خورده، بدون رونق و افزایش بیکاران خواهد بود. برای حل این مسائل اصلاح طلبان چه باید کنند؟
آیا مطالبه برنامه برای ایجاد رفاه اقتصادی و ارائه نسخه برای حل مشکلات فعلی و پیش رو از احزاب و شخصیت های اصلاح طلب منطقی تر است یا انتقاد و گلایه از دولت برای انتصاباتی که نتیجه اش فرقی برای گذر کشور از بحران های پیش رو ندارد؟ آیا بدنه جوان کشور بیشتر از این که خود را درگیر مدیران اصولگرا و اصلاح طلبِ بدون کارآمدی، بدون خلاقیت و فاصله گرفته از آرمانهای روزهای اولیه انقلاب کند، به مطالبه و فشار از جریانات سیاسی برای تدوین برنامه و ارائه راهکار برای حل مشکلات کشور روی بیاورد برای ایران مان مفیدتر نیست؟
سعیدنورمحمدی-عضو شورای مرکزی حزب ندای ایرانیان
