شرق نوشت:
باز هم كشاورزان اصفهاني درصدد ساماندهي تجمع اعتراضي براي احياي حقابه‌هاي خود برآمدند. اين بار اما زنان خوراسگاني هم دوشادوش مردان به صحنه اعتراضات وارد شدند. از روزهاي قبل خبري دست‌به‌دست شد كه كشاورزان اصفهاني با بيل در محل تجمع حضور يابند. اين تجمعات اگرچه با حضور گسترده مأموران همراه بود اما به خشونت منتهي نشد.
كارشناسان آب بر اين باورند كه برگزاري اين تجمعات راه به جايي نمي‌برد و بهتر است با توجه به مطالبات مردم و بازتخصيص پروانه‌ها، جلوي تصميمات اشتباه گذشته گرفته شود. ديروز مردم و کشاورزان معترض به وضعیت آب در خوراسگان و اصفهان تجمع اعتراضي برگزار كردند. در اين تجمع كه با حضور گسترده زنان اصفهاني همراه بود، معترضان خواستار رسيدگي به وضعيت معيشتي كشاورزان و تأمين حقابه‌هاي كشاورزي شدند.
زنان معترض در اين تجمع شعار دادند: «عزا عزاست امروز، روز عزاست امروز، زندگی کشاورز روی هواست امروز». تظاهركنندگان از كنار مأموران به آرامي گذشتند و تا لحظه تنظيم اين خبر، گزارشي درباره اين تجمع اعتراضي از سوي معترضان مخابره نشده است. بهانه اعتراضات كشاورزان اصفهاني خط انتقال آب اصفهان به يزد است. اما آيا با توجه به وضعيت بارش‌هاي نامناسب امسال، تجمعاتي از اين دست مي‌تواند به بهبود شرايط معيشتي كشاورزان و ايجاد فضاي مناسب براي ادامه كسب و كار اين قشر كمك كند؟
پاسخ مصطفي فدايي‌فرد، عضو كميته تخصيص شركت مديريت منابع آب ايران به اين پرسش بسيار روشن است. او در گفت‌وگو با «شرق» اعلام مي‌كند: مردم حق دارند اعتراض كنند و حق آنها ضايع شده است اما اعتراض به تنهايي راه به جايي نمي‌برد. به گفته او در اين ٤٠ سال به قدري اشتباه مديريتي داشته‌ايم كه به نظر مي‌رسد مسئله خط انتقال آب اصفهان به يزد در آن گم باشد. فدايي‌فرد، جامعه را به خانواده‌اي تشبيه مي‌كند كه به فرزند خود بيش از حد فشار آ‌ورده و حال اين فشارها با يك بهانه، بيرون زده است.
او اضافه مي‌كند: در‌حال‌حاضر مردم مي‌بينند كه وضع كشاورزي آنها اين‌گونه است. هنوز اصفهاني‌ها نمي‌دانند كه ١٠ درصد مخزن سد زاينده‌رود آب دارد. پروژه انتقال آب يزد يك بهانه است كه اعتراضشان را نشان دهند. در اين ٤٠ سال به قدري مشكلات داشتيم كه موضوع خط انتقال يزد، خيلي مهم نيست. متأسفانه آب اين خط لوله براي فولاد اردكان يزد استفاده مي‌شود. به عبارت ديگر اين‌قدر موضوعات پيچيده در اين مديريت منابع آب رخ داده است كه به اعتقاد من، اين مسئله در آن گم است و نبايد دستاويز باشد. فدايي‌فرد تأكيد مي‌كند: اگر خط لوله آب يزد به‌طور كامل متوقف شود هم مشكل اصفهان حل نمي‌شود.
مشكل اصفهان داخل خود حوضه هم هست. مسئولان و مديران استان اصفهان بايد پاسخگو باشند كه چرا به جاي استفاده از پتانسيل‌هاي بي‌نظير گردشگري، اصفهان را صنعتي كردند و صنايع فولاد را از بندرعباس به اصفهان كشاندند. به اعتقاد من بايد مشخص شود كه چه كساني اين تصميمات را گرفتند. متأسفانه ما در مديريت منابع آب خط قرمزي نداشتيم كه اگر كسي از آن عبور كرد، پاسخگو باشد.
او خشك‌سالي‌ها و افزايش مصرف را عامل بروز مشكلات زيادي براي ايران معرفي مي‌كند اما آن را فرصتي براي بيدارشدن دوباره مي‌داند و معتقد است كه هنوز هم راهي براي اصلاح مسائل وجود دارد.
انوش اسفندياري، عضو شوراي سياست‌گذاري انديشكده تدبير آب ايران نيز اعتراضات اصفهان را حاصل انباشت مطالبات بازتخصيص كشاورزان معرفي مي‌كند. او به «شرق» مي‌گويد: كشاورزان حق و حقوقي داشتند اما به‌تدريج به دليل اينكه حقوق آب محترم شمرده نشد، حقابه‌هاي آنها از دست رفت. بنابراين بايد به سرعت هيئت‌هايي تشكيل شود تا به كمك وزارتخانه‌هاي جهاد كشاورزي و نيرو حقابه‌ها مورد بازبيني قرار گيرد و حساب و كتابي پيدا كند. بايد بررسي‌ها در چارچوب ارتباط هيدرولوژيكي باشد و محدوده آبخوان‌ها در نظر گرفته شود.
عضو شوراي سياست‌گذاري انديشكده تدبير آب با اشاره به وجود ظرفيت‌هاي قانوني در قانون توزيع عادلانه آب، شرايط فعلي را فرصتي مي‌داند كه مسائل حقوقي مالكيت آب به‌طور جدي مورد توجه قرار گيرد. او تأكيد مي‌كند بايد براي مسئله بازتخصيص منابع آب برنامه‌ريزي شود. نمي‌توان آن را رها كرد. بايد ديد درستي نسبت به گستره كار داشته باشيم و با توجه به اولويت‌هاي استاني، برنامه‌ريزي را آغاز كنيم. بدون شك استان اصفهان يكي از وضعيت‌هاي اولويت‌دار در سطح كشور خواهد بود.
