محمد لطیف کار در استقامت نوشت:
روستای صخرهای میمند با همهی عظمتی که دارد، ثبت جهانی آن آسان بدست نیامد. این نکته را افرادی بهتر درک میکنند که در سالهای گذشته با این موضوع دچار چالش بودند. هربار که پرونده را به یونسکو بردند، دیدیم که با سختگیری کارشناسان یونسکو به ناچار باز هم دست خالی به ایران برگشتند.
امسال نیز اگرچه تمهیدات زیادی برای ثبت این اثر بکار گرفته شد، اما حضور رزم حسینی در این اجلاس تاثیر شایان توجهی داشت. علاقهمندان و فعالان حوزه میراث و گردشگری کرمان حتما این تلاش و درایت استاندار را فراموش نمیکنند.
رزم حسینی را اگرچه با ترجیعبند مسائل اقتصادی و جذب بخش خصوصی میشناسیم، اما تجربهی این دو سال مدیریت او نشان داده که در خصوص رویدادهای فرهنگی هم بیاعتنا نیست؛ جدیت او در مورد بازسازی بازار و احیاء باغ فتح آباد، از آن جمله است. همینجا از فرصت استفاده میکنم و این موفقیت چشمگیر را به همهی دوستداران میراث فرهنگی و مسوولان دلسوزی که دل در گرو ثبت این اثر داشتند تبریک و تهنیت میگویم.
در این مجال کوتاه اما قصد دارم به یکی دو نکتهی دیگر در باب میمند جهانی شده اشاره کنم. این روزها که سخن گفتن در بارهی میمند نقل مجالس شده است خبرهایی اینجا و آنجا منتشر میشود، که نشان از کمکاری ما در مورد معرفی این روستای با عظمت دارد. لطفا نگاهی به ادبیات این مطالب بیاندازید. وقتی از میمند سخن میگوییم، از چه حرف میزنیم؟ قطعا به یک مکان تاریخی با هویت معین اشاره داریم و نه یک سرزمین افسانهای! این نکته را از آن بابت عرض میکنم که در خبرها قدمت این روستا از ۲۵۰۰ سال تا ده هزار سال عنوان شده است. این اظهارات متناقض اگرچه از دههها پیش در مورد میمند مطرح شده و هیچگاه باعث دردسری هم نشده است، اما اینک که این اثر ثبت جهانی شده است، کسی از ما نمیپذیرد با چنین بیدقتی در مورد قدمت این روستای صخرهای و یگانه حرف بزنیم. حتی در برخی خبرها دیدم که از میمند به عنوان یک اثر چند هزار ساله یاد شده است. چند هزار ساله واقعا یعنی چه؟! نمیدانم پروندهای که یونسکو از ایران تحویل گرفته، سابقهی تاریخی میمند چگونه توصیف شده است؟ اهل اطلاع دستکم در همین یک مورد سکوت ننمایند. خواهش میکنم در این مورد توپ را به میدان رسانهها پرتاب نکنید! اگر خبرنگاری این روزها مطلبی در مورد میمند نقل میکند لابد براساس اطلاعاتی است که تا کنون در بارهی این روستا منتشر شده و هیچ وقت اهل فن و کارشناسان ذیربط هم در صدد اصلاح آن برنیامدهاند.
نکته دوم اینکه سیاست رسانهای نادرستی در مورد ثبت این اثر داریم؛ درست زمانی که باید ازثبت میمند و اهمیت این رویداد حرف بزنیم، ناگهان از قول سرپرست میراث، صحبت از ثبت جهانی قناتهای کرمان و کلوتهای شهداد به میان میآید. اینکه ما در کرمان آثار زیادی داریم که قابلیت ثبت جهانی دارند البته غرور آفرین است، اما بهتر نبود کمی در این باب تامل کنیم و با انتشار چنین خبرهایی اهمیت ثبت جهانی میمند را به خبری کم اهمیت و درجه دو تبدیل نکنیم؟ در بارهی میمند هنوز باید حرفهای زیادی گفته شود؛ رسانهها باید فرصت داشته باشند در معرفی این اثر و رویداد فرهنگی به طرز شایستهای سنگ تمام بگذارند؛ اما واقعا مسوولان چنین تدابیری را در استان کرمان بدرستی بکار گرفتهاند؟ به گمان من در پروسه ثبت جهانی میمند، تدوین یک سیاست رسانهای معین را به فراموشی سپردیم.
برای قبل از ثبت اثر فکر نکردیم و برای بعد از پذیرش اثر هیچ تدبیری در نظر نگرفتیم! اجازه دهید فعلا به همین دو نکته بسنده کنم، و از تبلغات مستقیم و ضعیف هم حرفی نزنم. ایکاش همزمان با انتشار خبر ثبت میمند، دستکم از سوی میراث فرهنگی کرمان، بستهای از اطلاعات و تصاویر قابل ملاحظه منتشر میشد تا اهالی رسانه مجبور نشوند برای دسترسی به پاسخ سوالات اساسی خود ساعتها در اینترنت سرگردان شوند!