آيدين سيارسريع در قانون نوشت:
رئیس جمهور حسن روحانی دوم مهرماه برای شرکت در نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک سفر میکند. این سفر با اعتراض شدید چند صندلی سازمان ملل همراه شد. این صندلیها که به شدت از سفر حسن روحانی به نیویورک ناراضی و خشمگین بودند به خبرنگار ما گفتند: «خدا پدر احمدینژاد رو بیامرزه. زمان اون بزرگمرد اینقدر فشار روی ما نبود.» این صندلیها در پاسخ به این سوال خبرنگار ما که پرسید «شما بعد از دوران آن بزرگمرد از بین فشار اقتصادی و فشار سیاسی کدام فشار را بیشتر احساس میکنید؟» گفتند: بهطور کلی فشار روی ما زیاد است. اصلیترین فشاری که روی ما میآید فشار حضور سران کشور هاست که احتمال میدهیم جزو فشار سیاسی باشد. آن بزرگوار ... (در این لحظه گریه امان صندلیها را میبرد و تا چند لحظه نمیتوانند به صحبت ادامه دهند) آن بزرگوار وقتی میآمد تمام فشارها را از روی ما بر میداشت. همه بلند میشدند و میرفتند و ما یک نفس راحتی میکشیدیم. یک صندلی دیگر وارد بحث شد و گفت: ایشان خودشان هم به دلیل ساده زیستی از حجم کمتری برخوردار بودند و وقتی مینشستند آدم نگرانی نداشت، اتفاقا ایشان برعکس بقیه وقتی کفششان را در می آوردند تنها رایحه خوش خدمت بود که صادر می شد. یک صندلی دیگر اضافه کرد: اصلا وقتی آقای بقایی روی ما مینشست هیچی احساس نمیکردیم، پر کاه بود، معلوم بود که اهل بخوربخور نیست. نمیدانیم چرا گرفتنش. صندلی قبل به عنوان حسن ختام مصاحبه گفت: ما صندلیها امیدواریم بار دیگر این بزرگمرد سبک وزن به عرصه سیاست برگردد که هم شاهد بهار انسانها باشیم و هم ما صندلیها یه کم نفس بکشیم.