ناگفته‌هاي يك سياستمدار
حسين مرعشي را كمتر كسي در سياست است كه نشناسد؛ مردي كه هميشه ته ريشي بر صورت دارد و يقه ديپلمات همواره بر تنش.
حسين مرعشي را كمتر كسي در سياست است كه نشناسد؛ مردي كه هميشه ته ريشي بر صورت دارد و يقه ديپلمات همواره بر تنش. او از معدود شخصيت‌هايي است كه همواره در مقاطع انتخابات و به ويژه مواقعي كه پاي هاشمي‌رفسنجاني ميدان مي‌آيد، زياد ديده مي‌شود، چرا كه او هم نسبت فاميلي با رييس مجمع تشخيص مصلحت نظام دارد و هم آنكه روزگاري كه هاشمي، رييس دولت بوده رييس دفتر رييس‌جمهور بوده. همين است كه ناگفته‌هاي زيادي دارد. مرعشي البته در عالم سياست هم نقشي موثر دارد. اهميت و موقعيت او در جريان اصلاحات كمتر از نقش آفريني‌اش در حزب كارگزاران نيست. اوبه دليل روابط ويژه‌اش با اصلاح‌طلبان استان‌ها با راي اعضاي شوراي عالي سياستگذاري اصلاح‌طلبان رييس كميته استان‌هاي اين شورا شد تا امورات استان‌هاي اصلاح‌طلبان را سامان دهد. اين سياستمدار ٥٨ ساله رفسنجاني حالا در گير و‌دار مرحله دوم طي گفت‌وگويي با ايرنا هم دو خاطره از دوران رياست‌جمهوري هاشمي‌رفسنجاني گفته و هم از برنامه‌هاي اصلاح‌طلبان در سپهر سياسي ايران.
سكانس اول؛ كيش و قالي و بنز
مرعشي كه از سال ٦٨ تا ٧٦ و در طول هشت سال رييس دفتر هاشمي‌رفسنجاني در پاستور بوده در پاسخ به اين سوال كه هاشمي‌رفسنجاني و دولت او هميشه از سوي منتقدين خود به اشرافيگري متهم شده است و شما چقدر اين اتهام را وارد مي‌دانيد؟ ترجيح داد به جاي پاسخ به اين سوال با بيان خاطراتي ريشه اين اتهامات را نشان دهد: «يادم هست ايشان تازه رييس‌جمهور شده بود. ساختماني از زمان شاه به جا مانده بود، جايي كه اكنون مسوولان جمهوري اسلامي در آنجا مي‌نشينند. ساختمان قالي‌هاي بزرگي داشت كه بعد از انقلاب آنها را جمع كرده و در انبار ريخته بودند. نگهداري قالي هم در انبار سخت‌تر از وقتي است كه پهن مي‌شود. آقاي هاشمي دستور دادند اين قالي‌ها را بيرون آورده و دوباره پهن كنند. همين شد مظهر كل اشرافيت آقاي هاشمي. وگرنه دقتي كه آقاي هاشمي در مسائل بيت‌المال داشته و دارند براي خيلي‌ها قابل تصور نيست.»
ليموزين‌هاي پر دردسر شاه و مخالفت هاشمي با خريد بنز
رييس دفتر آيت‌الله هاشمي در دوران رياست‌جمهوري خاطره‌اي هم از مخالفت او با خريد دو دستگاه بنز تشريفات براي رياست‌جمهوري دارد: «كشور دو بنز ليموزين داشت كه از زمان شاه به جا مانده بود. آنقدر فرسوده و قديمي بودند كه ديگر قطعات آنها نيز گير نمي‌آمد. يك روز آقاي علي اف، رييس‌جمهور آذربايجان به تهران آمده بود. آقاي هاشمي در فرودگاه مهرآباد به استقبال ايشان رفته و با هم سوار بنزها شده و به سمت سعدآباد حركت كردند. هوا داغ بود. يادم هست سه بار اين ليموزين‌ها در اتوبان چمران داغ كرده و دو رييس‌جمهور پايين آمده و در رادياتور آن آب ريختند. بعد‌ها به ايشان گفتم من دو ليموزين بنز مي‌گويم از آلمان بخرند و بياورند اينها زشت است و در شأن رييس‌جمهور نيست. گفتند نه همين‌ها خوب است و آخر هم زير بار نرفتند تا اينكه خودم به سفير ايران در آلمان نوشتم كه دو بنز ليموزين بخرد و بفرستد. هاشمي خيلي در اين چيزها سخت گير است.»
مخالفت با درخواست‌هاي رييس‌جمهور آفريقايي
مرعشي در ادامه از مخالفت هاشمي در دوران رياست جمهوري‌اش با درخواست كمك مالي يك رييس‌جمهور آفريقايي هم‌خاطره‌اي جالب تعريف كرده: «يك بار رييس‌جمهور يكي از كشورهاي آفريقايي ميهمان آقاي هاشمي بود. سه خواسته كوچك داشت. يكي اينكه براي تعمير نمازخانه‌اي كه در كاخ رياست‌جمهوري داشت ٢٠ هزار دلار پول مي‌خواست. ديگر اينكه ١٠ ميليون دلار پول براي آسفالت تنها جاده‌اي كه از فرودگاه به پايتخت كشيده شده بود مي‌خواست. درخواست آخر هم پول براي ساخت مسجدي در پايتخت بود. آقاي هاشمي با هر سه درخواست بنده خدا مخالفت كرد. گفتم آقاي هاشمي يك رييس‌جمهور پا شده آمده اينجا لااقل اجازه بدهيد ٢٠ هزاردلار براي نمازخانه به وي بدهيم. وي گفت پول مملكت را بدهيم براي چه؟ همين‌كه آمده پذيرايي‌اش كرده‌ايم بس است. آخر من خودم نامه‌اي به سفيرمان در آن كشور نوشتم كه ٢٠ هزار دلار بابت آن نمازخانه هزينه كند و اسنادش را بفرستد تا پرداخت كنيم.
سكانس دوم؛ يقه‌گيري از نمايندگان زياده خواه
سخنگوي حزب كارگزاران حرف‌هايي هم درباره مجلس دهم و رياست اين مجلس دارد: « تا الان كسي غير از اين دو برادر بزرگوار (عارف و لاريجاني) اعلام آمادگي نكرده است. آقاي عارف در تهران سرليست ما بودند و تشخيص ما از راي مردم تهران اين است كه ساكنان پايتخت خواهان تغييرند. آقاي عارف نماد تغيير و آقاي لاريجاني سمبل تثبيت هستند. ولي قرار نيست گروهي از بيرون تعيين كند كه چه كسي رييس مي‌شود. فراكسيون اميد و حاميان دولت در نخستين فرصت بعد از برگزاري مرحله دوم انتخابات تشكيل جلسه مي‌دهند و با بحث‌هايي خيلي صريح و روشن تصميم نهايي خود را به صورت جمعي در اين باره خواهند گرفت. مرعشي در ادامه يك خبر ويژه هم دارد، اينكه نمايندگان را زيرنظر دارند و اگر كسي بخواهد از دولت زياده خواهي كند يقه‌اش را مي‌گيرند. اين سياستمدار اصلاح‌طلب همچنين اجماع بر سر تشكيل پارلمان در سايه را كه پيشنهاد سعيد حجاريان بود بعيد دانسته است.
سكانس سوم؛ اعتراف به اشتباهات
مرعشي در ادامه اين گفت‌وگو اين جمله‌اش را كه چند روز قبل گفته بود ما اصلاح‌طلبان نبايد اشتباهات گذشته را تكرار كنيم، تشريح كرد. اشاره مرعشي به غروري است كه اصلاح‌طلبان پس از دوم خرداد ٧٦ و انتخابات مجلس ششم به آن مبتلا شدند. همين است كه اعتراف مي‌كند كاري كه اصلاح‌طلبان با شيخ علي اكبر ناطق نوري كردند رفتار درستي نبوده است: «تضعيف بيش از حد آقاي ناطق نوري كه هيچ خطايي نكرده بود و فقط در يك انتخابات رقابتي از رقيب اصلاح‌طلب خود شكست خورده بود كار اخلاقي و درستي نبود. تازه ايشان بلافاصله شكست را پذيرا شده و به نامزد پيروز تبريك گفته بود. ما به خاطر اين شكست آنقدر آقاي ناطق و اصولگرايان را تحت فشار گذاشتيم تا رقيب صالح و نجيبي مانند ايشان را خانه‌نشين كرديم و كارمان دست برخي رقباي بي‌هويت افتاد. مرعشي در ادامه مصداق فشار اصلاح‌طلبان به ناطق نوري را بيان مي‌كند: «ما از همه امكانات استفاده كرده و آقاي ناطق را مظهر يك جريان ضد مردمي كرديم. قتل‌هاي زنجيره‌اي چه ربطي به ناطق نوري داشت؟ كس ديگري در دستگاه امنيتي اين كار را كرده بود و ربطي به جريان ناطق نداشت.»
