دیر زمانی از کاغذپاره خواندن تحریمها توسط رییس جمهور وقت کشورمان نگذشته بود که آثار تحریمها بر پیکر نحیف اقتصاد کشور مشخص شد. افت صادرات نفت، وارد نشدن سرمایه های خارجی، محدودیت در صادرات و واردات اقلام گوناگون، تنها گوشه ای از این آثار بود. مجموع این اتفاقات موجب متوقف شدن رشد اقتصادی کشور شد. این مهم تا بدانجا پیش رفت که اقتصاد کشور عقب گردی فاجعه بار را تجربه کرد.
دیر زمانی از کاغذپاره خواندن تحریمها توسط رییس جمهور وقت کشورمان نگذشته بود که آثار تحریمها بر پیکر نحیف اقتصاد کشور مشخص شد. افت صادرات نفت، وارد نشدن سرمایه های خارجی، محدودیت در صادرات و واردات اقلام گوناگون، تنها گوشه ای از این آثار بود. مجموع این اتفاقات موجب متوقف شدن رشد اقتصادی کشور شد. این مهم تا بدانجا پیش رفت که اقتصاد کشور عقب گردی فاجعه بار را تجربه کرد.
با انتخاب روحانی به عنوان رییس جمهور در خرداد ۱۳۹۲ مذاکرات هسته ای با غرب از سر گرفته شد. نتیجه ی این مذاکرات منجر به توافقی شد که امروزه برجام نامیده می شود. توافقی که هر از چندی یکی از دو طرف مدعی زیر پا گذاشتن آن توسط دیگری می شوند.
پنجشنبه شب گذشته، قانونی تحت عنوان ISA توسط مجلس سنای آمریکا تمدید شد. این قانون که تصویب اولیه ی آن به سال ۱۹۹۶ بر می گردد، سنگین ترین تحریمهای ایالات متحده را شامل می شود.
درباره ی تمدید این قانون دو نکته ی مهم به نظر می رسد:
۱- بر اساس ضمیمه شماره ۲ برجام ایالات متحده آمریکا متعهد شده طبق ضمیمه شماره ۵ (برنامه ی اجرا)، اعمال کلیه ی تحریم های مرتبط هسته ای (که قانون ISA نیز یکی از این قوانین است) را متوقف کند. بر اساس ضمیمه ی شماره ۵ لغو و حذف این قوانین ۸ سال بعد از حصول توافق خواهد بود. در حقیقت از این نگاه برجام نقض نشده است.
دسته ی دیگری از منتقدان برقراری هر گونه تحریم جدید را نقض برجام می دانند. واقعیت این است که برجام توافقی حول مسائل هسته ای بود. در حقیقت مذاکره کنندگان اجازه نداشتند در مورد مسائل دیگر با غرب مذاکره کنند. این مهم سبب شده موضوعات محل مناقشه ی ایران و غرب همچنان حل نشده باقی مانده و در این زمانها مورد سوء استفاده قرار گیرند.
۲- این قانون از فردای برجام تا به امروز توسط اوباما به حالت تعلیق در آمده است. ترامپ هم اگر بخواهد برجام را نگه دارد باید چنین کند. در حقیقت نقض برجام زمانی رخ خواهد داد که ترامپ این تحریمها را به حالت تعلیق در نیاورد.
۳- فارغ از موارد فوق، مخالفان برجام به گونه ای از برجام سخن می گویند که انگار برجام هیچ عایدی برای کشور نداشته است.
دلواپسان نمی گویند اگر برجام نبود فروش نفت ایران در چه وضعیتی قرار داشت؟
نمی گویند پیش از برجام تولید نفت ایران به زیر ۱ ملیون بشکه در روز رسیده بود و اکنون نزدیک به ۳٫۵ ملیون بشکه در روز تولید داریم.
نمی گویند کشور روز به روز فقیر تر می شد و اقتصاد ایران کوچک تر می شد.
نمی گویند برجام می رود که پای سرمایه گذاران را دوباره به ایران باز کند.
نمی گویند که تحریم های آمریکا علیه ایران عمری به قدمت انقلاب شکوهمند اسلامی دارد. اما زمانی این تحریمها موثر واقع شدند که همه ی دنیا همراه آمریکایی ها شدند.
نمی گویند که برجام اجماع جهانی علیه ایران را شکست و در پسابرجام – اگر چه رابطه با آمریکا همچنان قطع است – اما ارتباط با دیگر کشورهای جهان برقرار است.
۴- با این اقدام آمریکاییها می شود احساساتی برخورد کرد. می شود آن را به حساب نقض برجام گذاشت. می شود پلمپ ها را شکست. می شود سانتریفیوژها را دوباره به کار انداخت. می شود دوباره احمدی نژادی شد. اما …
اما آیا دشمنان کشور منتظر همین احساساتی شدن ما نیستند؟ ثمر این احساساتی شدن چه خواهد شد؟ برای بازیهای بعدی چقدر کارت روی میز داریم؟ آیا کاسبان تحریم، دوباره دست به کار شده اند؟
منبع: انصاف
