روزنامه ایران نوشت: مهران مدیری هر قدر هم که خودش را به در و دیوار بزند، بگوید سیاسی نیست و در برنامه‌هایش شخص یا جناح خاصی را در نظر ندارد، حالا دیگر نه مفری دارد و نه می‌تواند به دیوار حاشا پناه ببرد. در حالی که تنها یک ماه و 10 روز دیگر تا انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده، حملات و طعنه‌های سیاسی مدیری در «دورهمی» افزایش پیدا کرده است.
مهران مدیری در پایان برنامه جمعه شب دورهمی با بیان اینکه الحمدلله رونق اقتصادی بیداد می‌کند و به سقف چسبیده، گفت: آدم دیدم از بس رونق اقتصادی خوبه، فرش منزلش را هم فروخته است. خلاصه تا رونق اقتصادی خوب است، بفروشید. همه در حال خرید و فروش هستند.
او پیش از این هم با اشاره به مذاکرات هسته‌ای گفته بود: «عده‌ای جرأت کردند وارد عملیاتی شوند که به آنها گفته شده بود، برگشتی در آن نیست. اگر ما بودیم چه کار می‌کردیم، امروز که شرایط کاملاً عادی است، جواب آن دل و جرأت خارق‌العاده را با سازش‌کاری و منفعت‌طلبی می‌دهیم. اگر دل و جرأت بعضی از کارها را ندارید، چرا پست‌هایی را می‌گیرید که انجام وظایفش دل و جرأت می‌خواهد، تو که نمی‌تونی بتمرگ خانه‌ات.»
مدیری البته بارها بعد از انتقاداتی که به او و برنامه‌اش وارد شد، تلاش کرد تا خود را از اتهامات تبرئه کند و نشان دهد که فردی غیرسیاسی است. او دی ماه سال گذشته انتقادها را به برنامه خود جوسازی دانست و گفت: «دورهمی و حرف‌هایی که می‌زنم صرفاً اجتماعی و فرهنگی است. هر کسی را برای کاری درست کرده‌اند. من فیلمسازی و کار هنری‌ام را می‌کنم و سیاسیون سیاسی‌اند و امیدوارم قبل از قضاوت از آدم بپرسند منظورت چی بود.»
مدیری بعد از سال‌ها کار کردن در تلویزیون و ساختن برنامه‌های طنز، قطعاً بهتر از هر کس دیگری، معنای واژه‌ها، مفهوم عبارات و زمان به کار بستن آنها را می‌داند. مطرح کردن چنین انتقادات یکسویه‌ای در یک برنامه طنز، بدون اینکه طرف مقابل فرصتی برای پاسخگویی داشته باشد البته از سنت‌های رسانه ملی است؛ اما دست کم برای تحلیل برنامه‌های مهران مدیری که خودش بارها اعلام کرده رویکردش اجتماعی و فرهنگی است، دیگر جایی برای تردید باقی نمی‌ماند و نمی‌توان آنها را غیرسیاسی دانست. طرفه آنکه، نوک پیکان انتقادات او همواره تنها به سمت یک جریان سیاسی است. در 8 سال روی کار بودن دولت احمدی‌نژاد که بسیاری از صاحب نظران، مردم و تحلیلگران سیاسی از جناح‌های مختلف نقدهای فراوانی را به آن وارد می‌دانستند، کسی به یاد نمی‌آورد که او کمرنگ‌ترین کلامی را در انتقاد به آن دولت بر زبان آورده باشد.
