محمد لطیف کار در هفته نامه استقامت نوشت:
مطبوعات محلی کرمان در دو دههی گذشته حرکت رو به جلویی داشتهاند؛ اما این حرکت کند و لاک پشتی است و هیچ تناسبی با جریان تحولات اجتماعی و اقتصادی استان ندارد. با این وجود جریان توزیع و عرضهی مطبوعات حتی در همین دو دهه رو به جلو نرفته و به مراتب روزهای بدتری را تجربه کرده است. فعلا در بارهی دلایل وقوع این معضل فرهنگی سخنی نمیگویم. توزیع مطبوعات چنانکه در گزارش این شماره استقامت میخوانید، قصهی پر غصهای است. در همین حال، در ماههای اخیر شهرداری کرمان، دوگام بلند برای بهبود عرضه و توزیع مطبوعات در شهر کرمان برداشتهاند؛ که دریغم میآید در این برههی مهم در بارهی خوش و ناخوش این دو اتفاق حرفی نزنم.
شهرداری کرمان که در ماههای اخیر، در دو نوبت آگهی واگذاری دکه مطبوعاتی انتشار داد، فارغ از اینکه چه نتیجهای عایدش شد، یا میشود، گام مهم و بجایی برای بهبود زیرساختهای این معضل فرهنگی برداشته است. ظاهرا بنا به گفتهی معاون محترم شهرداری، استقبالی هم شده و خدا کند افراد با انگیزهای به میدان بیایند. قدم دوم شهرداری؛ اما این روزها بسیار پر سر و صدا هم بوده، نوسازی و یکسان سازی دکههای سطح شهر است، و آنطور که شنیدهام ظاهرا قرار است به صاحبان دکهها اجازهی فروش برخی اقلام را هم بدهند، تا شرایط اقتصادی دکهداران بهتر و مطلوبتر بشود. بخاطر قدم دوم هم دست مریزاد میگویم؛ اما شهرداری کارش خرید و فروش دکه نیست که تا به اینجا، مساله را تمام شده تلقی کند. ای بسا انجام یک کار درست، بدون در نظر گرفتن برخی ملاحظات اسباب شکست ما را فراهم کند.
اگرچه هر دو گام شهرداری را ستودنی میدانم؛ با این وجود بد نیست مسوولان محترم شهرداری این روزها به این پرسش بنیادین هم جواب بدهند که چرا شرایط توزیع در کرمان، حتی در همین ماههای اخیر رو به وخامت بیشتر گذاشته است؟ برخی دکهها تعطیل و زمزمهی تعطیلی برخی دیگر هم به گوش میرسد؟
مسلما شهرداری در قبال بیمهی این گروه زحمتکش یا تشویق شهروندان به خریدهای بیشتر از دکهداران وظیفهای ندارد، و دستاش از چاره کوتاه است. در مقابل آب، برق، سیستم گرمایی و برودتی دکهها هم تقصیری ندارد؛ اما در این شرایط دشوار اقتصادی که دکهدارها بعضا روز را با سختی به شب میرسانند، آیا پرداخت هزینهی سنگین زیباسازی شهر از کیسهی آنها که در هر حال، از خادمان فرهنگ به شمار میآیند، نباید با تمهیداتی خردمندانه همراه باشد؟
در تمام این سالهای دور و نزدیک، هروقت احوال دکهدارها را پرسیدهام از کمبود درآمد، نالیدهاند؛ و هزینهی اجارهی شهرداری را سنگین میدانند. واقعا این دکههای معدود شهر کرمان که به زحمت تعدادشان به انگشتان دو دست میرسد؛ و در طول سالهای اخیر، همیشه حکم آفتاب لب بام را داشتهاند، کدام گوشه از درآمدهای شهرداری را پر میکنند که این نهاد مردمی در شیوهی سختگیرانهاش تردیدی به خود راه نداده است؟
نمیگویم شهرداری دکهها را رایگان بدهد یا اجاره نگیرد؛ که اگر اینکار را بکند سفرهی بیدردسری برای مفتخورها و تنبلها پهن شده است. به عکس، شهرداری میتواند به دکههای فعال امتیاز و تسهیلات در اجارهبها و سایر خدمات بدهد، و در مقابل، راه دکه فروشی و دلالبازی را در این حوزه مسدود کند، تا بهترین مکانها با دکههای تعطیل مواجه نشوند.
به گمان من، در شرایط کنونی، فرمان شهرداری برای زیباسازی دکهها و توسعه فعالیت آنها بعید است موجب رونق توزیع و گرایش به دکهداری بشود. درحالی که دکهداری و توزیع مطبوعات در کرمان، شرایطی وخیمی دارد، از اولیای امور تمنا دارم لختی درنگ کنند، و با این قشر زحمتکش با مدارا و همراهی، بدنبال یک راه حل اصولی باشند. مباد آن روز، که تعداد جایگاههای عرضه و فروش مطبوعات باز هم رو به کاهش بیشتر برود.
از جناب سیفالهی و مجموعه شهرداری کرمان، که در سالهای اخیر، در همه حال کوشیده است با جریانهای فرهنگی و رسانهای همراهی کند، و در موارد متعددی این همت و عنایت را به منصهی ظهور رسانده است، انتظار میرود گره مشکل توزیع مطبوعات را در سطح شهر کرمان، با ابزار درایت و دانایی چاره کنند، و اجازه ندهند وضعیت بحرانی توزیع مطبوعات، در آیندهای نهچندان دور به مراتب بحرانیتر بشود؛ که اگر چنین بشود، آنروز همهی ما شرمنده کلانشهری هستیم که بخاطر تعداد اندک دکههای توزیعاش در سطح کشور، دارای شهرتایم، و قطعا صاحب مقام و رتبهی برتر در توزیع محصولات فرهنگی!