چند روزی است که مخالفان تدبیر و اعتدال، رسانه‌های خود را میدان یورش به دولت کرده‌اند و با انواع و اقسام راه‌ها، حتی ساختن لطیفه و پراکندن آن در فضای مجازی، می‌کوشند مردم را از پشتیبانی دولتی که با زحمت و تحملِ دشواری‌های بسیار بر سر کار آورده‌اند، پشیمان کنند.
کاظم موسوی‌بجنوردی در شرق نوشت: چند روزی است که مخالفان تدبیر و اعتدال، رسانه‌های خود را میدان یورش به دولت کرده‌اند و با انواع و اقسام راه‌ها، حتی ساختن لطیفه و پراکندن آن در فضای مجازی، می‌کوشند مردم را از پشتیبانی دولتی که با زحمت و تحملِ دشواری‌های بسیار بر سر کار آورده‌اند، پشیمان کنند.
رفتار توهین‌آمیز برخی از آنها، به‌ویژه با شخص وزیر محترم و کاردان امور خارجه و هیأت باتدبیر مذاکره‌کننده که پیوسته از سوی مقام‌معظم‌رهبری حمایت شده‌اند، مشکوک است و کوچک‌ترین نشانه‌ای از انتقاد سازنده و احیانا ارائه راه‌حل در سخنان ایشان نمی‌توان یافت و همین موضوع به‌مراتب بر شک و تردید نسبت به اهداف و مقاصد آنها می‌افزاید، زیرا هر عاقلی با اندک‌تأمل می‌فهمد که تضعیف سرباز خط مقدم جبهه، با جنگیدن به‌نفع دشمن تفاوتی ندارد.
نه‌فقط هیأت مذاکره‌کننده، سربازان خط مقدم جبهه هستند، بلکه دیگر اعضای این دولت نیز از شخص رئیس‌جمهور محترم و محبوب تا دیگران، کشور را در شرایط بسیار حساسی اداره می‌کنند. لازم نیست کسی از اخبار پشت پرده اطلاع داشته باشد تا این شرایط را ببیند، بلکه با نگاهی گذرا بر آنچه در اطراف ایران ما می‌گذرد، می‌توان دریافت این منطقه در آستانه حوادثی بزرگ قرار دارد و آینده‌ای پیچیده و رازآلود در انتظار آن است.
کوچک‌ترین غفلت، ممکن است خدای‌ناکرده برای کشور ما پیامدهای ناگوار و جبران‌ناپذیر داشته باشد. همگی به یاد داشته باشیم که در بیش از ٣٠ سال گذشته، برای حفظ این آب‌وخاک، خون صدها هزار از بهترین جوانان کشور بر زمین ریخته شد.
بسیاری از همسایگان ما که سال‌های طولانی دم از نابودی رژیم می‌زدند و از رسانه «وطن عربی» صهیونیستی سخن می‌گفتند و دم از «عدوّ صهیونیستی»های آنها آکنده از تبلیغات در این‌باره بود، یک‌باره را نه فقط فراموش کرده‌اند، بلکه دست‌دردست سران آن رژیم، بلندگو به دست گرفته‌اند و روزی نیست که در رسانه‌های خود ناسزایی نثار ایران و ایرانی و شیعیان نکنند و مقام‌های رسمی آنها در این مدت، بدون درنظرگرفتن هیچ‌گونه اصول دیپلماتیک و غیردیپلماتیک، تهمتی نیست که نثار ایران و ایرانی نکرده باشند.
پیشروی‌های اخیر تروریست‌های داعش در عراق و سوریه نشان می‌دهد که دستان پشت پرده، نیت‌های شومی برای منطقه دارند و مسلم است نمی‌توانند برای ایران نیز در آن نقشه‌ها جایی در نظر نگرفته باشند. در صدواندی سال گذشته، قدرت‌های بزرگ بارها نشان داده و اثبات کرده‌اند که در این منطقه جز به منافع خود نمی‌اندیشند؛ منافعی بسیار بزرگ‌تر و مهم‌تر از نفت و تأمین انرژی و از تقسیم و تجزیه کشورها هم باک و واهمه‌ای ندارند؛ به‌خصوص اگر امنیت اسرائیل در این صورت بیشتر تضمین شود.
بسیار محتمل است که سازمان‌ها و نهادهای سیاسی و برخی از کارشناسان آنها با این تغییرات و سیاست‌ها چندان موافق نباشند، اما فعلا سازمان‌های اطلاعاتی و امنیتی آنهاست که میدان را در دست دارند و از زمینه‌های موجود اختلاف و دشمنی در منطقه، درواقع منافع خویش را جست‌وجو و پیگیری می‌کنند.
اگر هوشمندی و تیزبینی شماری از دولتمردان ایرانی نبود چه بسا که وطن ما به دندان همین شیران و پلنگان تکه‌تکه می‌شد و بر آن همان می‌رفت که بر این منطقه در پایان جنگ جهانی اول رفت و اکنون پس از صد سال، چرک همان زخم کهنه است که به‌صورت زشت و نفرت‌آور داعش و القاعده سر باز کرده است.
تردید ندارم که این موقعیت، بسیارحساس و خطرناک است و قاطعانه بر این نظرم که مخالفان دولت، در خوش‌بینانه‌ترین حالت، برسر شاخ بُن می‌بُرند. برخی از آنها روشن است که منافع خود را در خطر می‌بینند، اما نمی‌دانند که حتی برای تأمین منافع حقیرشان، وجود ایران یکپارچه و متحد لازم و حیاتی است.
همان تشبیه‌ها نشان می‌دهد که تصور آنها از حوادث قدیم و جدید تا چه اندازه بسیط و خام است و با همان طرز تلقی، سال‌ها کشور را عقب نگه داشتند و از مذاکرات آنها جز زیان و خسران نصیب ملت نشد. هیچ عاقلی منکر مشکلات کشور، به‌ویژه از حیث اقتصادی نیست، اما بیشتر ملت خوب می‌دانند که این مشکلات را چه کسانی درست کردند و دولت آقای روحانی، کشور را در چه وضعی تحویل گرفت. این دولت برای حل این مشکلات به همدلی و اتحاد ملت نیاز دارد، به‌ویژه وقتی توفان‌های سهمگین در راه باشد.
از همه دلسوزان کشور و از همه کسانی که به وحدت ملی و به ایران یکپارچه و مقتدر می‌اندیشند و بدان عشق می‌ورزند، تقاضا دارم سکوت نکنند و تهاجم به دولت را پاسخ دهند و یقین دارم و یقین داشته باشید که این قضایا مشکوک است و امروز تضعیف دولت گناه بزرگی است. آگاهان جامعه باید به مردم تفهیم کنند که راه درست کدام است و راه انحراف کجاست.
