تحلیلگران معتقدند «با وام دادن نمی توان شغل ایجاد کرد؛ همان طور که در زمان احمدی نژاد به بیکارهای خانه‌نشین وام‌هایی به اندازه ۵ میلیون، ۱۰ میلیون و ۱۵ میلیون تومان داده شد و آنها با این پول‌ها نمی‌توانستند شغلی راه بیاندازند.»
تحلیلگران معتقدند «با وام دادن نمی توان شغل ایجاد کرد؛ همان طور که در زمان احمدی نژاد به بیکارهای خانه‌نشین وام‌هایی به اندازه ۵ میلیون، ۱۰ میلیون و ۱۵ میلیون تومان داده شد و آنها با این پول‌ها نمی‌توانستند شغلی راه بیاندازند.»
در حال حاضر تولیدکنندگان داخلی موانع زیادی برای حرکت و توسعه پیش پای خود می‌بینند؛ از قاچاق کالا تا سنگ‌اندازی‌های برخی کشورها جلو پای تجار که این امر، موجب کند شدن و غیرقابل رقابتی شدن محصولات داخلی در کشور شده است. با توجه به چنین، در حال حاضر سوالی که وجود دارد، این است که بهترین راه برای حمایت از تولید چه می‌تواند باشد؟ در این رابطه، میزگردی در کافه‌خبر خبرگزاری خبرآنلاین با حضور محمد اسدیان، کارشناس اقتصادی و استاد دانشگاه و محمد اسماعیلی، کارشناس اقتصادی برگزار شد.
بازاریابی با دولت باشد
محمد اسماعیلی در این خصوص گفت: «تولیدکننده زمانی که یک برنامه تجاری دارد و گروهی از افراد را جمع می‌کند تا تولید را آغاز کند، تا حدودی فکر و ذهنش درگیر بازاریابی می‌شود. اگر دولت بخش بازاریابی و فروش را بگیرد که دغدغه تولیدکننده است، تولید بهتر می‌تواند به کار خود ادامه دهد.»
وی تاکید کرد: «دولت باید زمینه را فراهم کند که تولیدکننده تحت معیارهای مناسب و با کیفیت‌های درست تولید کند و بازاریابی از دولت باشد.»
چینی‌ها چه کردند که ما نکردیم
اسدیان نیز عنوان کرد: «دولت چین بعد از قحطی‌ای که در کشورش ایجاد شد، سیاست‌های اقتصادی خود را تغییر داد. آنها بررسی کردند که ببینند قدرت اصلی کشورشان در چیست. چین نیروی کار جوان دارد و برنامه‌ای در راستای ایجاد کار ارزان‌قیمت ایجاد کردند.»
وی متذکر شد: «چینی‌ها بررسی کردند که برای تولید یک خودکار چه هزینه‌هایی وجود دارد. اولین هزینه، نیروی انسانی و مواداولیه است که اجتناب‌ناپذیر خواهد بود. اما هزینه در بخش‌های دیگر، هزینه‌های سرباری است که می‌توان آنها را حذف کرد، مانند هزینه انرژی، تولید، آب، برق و گاز.»
این کارشناس اقتصادی افزود: «مشکل عمده بعد از تولید است که چگونه بتوان کالا را در بازار فروخت. این به هزینه‌های برندینگ و بازاریابی برمی‌گردد. باید بازاریابی در کشور فعال شود.»
اسدیان تصریح کرد: «دولت چین به مردم اعلام کرد تا زمانی که تولیدکننده باشید و اشتغال در کشور ایجاد کنید، از معافیت‌های مالیاتی و حامل‌های انرژی می‌توانید استفاده کنید. در واقع دولت چشم‌های خود را بست و به جای اینکه پول نقدی مانند یارانه به مردم بدهد، پول را به کسی داد که بتواند شغل ایجاد کنند.»
وی عنوان کرد: «از طرفی، استاندارد مشخص کرد. تا تولیدکننده به آن استاندارد برسد، خرید تضمین شده ایجاد می‌کند. زمانی که دولت قول خرید تضمینی می‌دهد، تولیدکننده‌ای که کالای با کیفیت و استاندارد ارائه می‌دهد، دیگر نگران فروش نخواهد بود.»
اسدیان تاکید کرد: «وظیفه دولت و وزارت امور خارجه است که بخش بازاریابی را فعال کنند. حتی اگر کشور را بخواهیم به دنیا بشناسانیم، باید با اسم محصول بشناسانیم.»
وی ادامه داد: «هجوم اروپایی‌ها و آمریکا به صورتی است که همه آنها بازار ایران را یک بازار بکر می‌دانند، چون سال‌ها در تحریم بوده است، ولی فقط می‌خواهند به ما محصول بفروشند. هیچ تکنولوژی‌ای به ما نمی‌دهند.» این کارشناس اقتصادی یادآور شد: «در حال حاضر دلارهای نفتی خارج می‌شود و به جای آن، محصول وارد کشور می‌شود. دولت می‌تواند محصول با کیفیت را در جهان با قیمت پایین‌تر و قابل رقابت بفروشد.»
برندسازی ضعیف است
اسماعیلی در ادامه گفت: «شرکتی که به عنوان یک شرکت تولیدی در هر زمینه‌ای شروع به کار می‌کند، اگر بتواند محصولات خود را به یک سطحی از کیفیت برساند و بداند که برای محصول خود بازار فراهم است، بخش زیادی از تلاش و مشغولیت ذهنی‌اش که درگیر بازاریابی است، از بین می‌رود. با بازاریابی از سوی دولت، فکر تولیدکننده آزاد می‌شود.»
وی افزود: «در حال حاضر برندسازی در کشور ضعیف است. جهان به جز فرش و پسته ایران، کالای دیگری را نمی‌شناسند، بنابراین اگر دولت در این بخش تلاش کند، ظرفیت فکری و انرژی آزاد شده تولیدکننده صرف بالا بردن کیفیت می‌شود و قیمت تمام شده را کاهش می‌دهد.»
این کارشناس اقتصادی تصریح کرد: «دولت باید تضمین فروش درصدی از کالاها را در کشورهای دیگر بدهد و به نظر می‌رسد یکی از راه‌های درست این باشد.»
اسماعیلی عنوان کرد: «دولت باید معیار‌ها و استاندارهای کیفیت را اعلام کند و برای بخش‌های تولیدی معافیت‌هایی قائل شود. سود تولیدکننده زمانی چند برابر می‌شود که قیمت تمام شده را پایین آورد و کیفیت افزایش پیدا کند. آن زمان ظرفیت فروشی که دولت برای من در نظر گرفته، افزایش پیدا می‌کند.»
با وام دادن مشکل حل نمی‌شود
اسدیان همچنین با اشاره به اینکه مشکل اصلی شرکت‌های دانش بنیان این است که به این شرکت‌ها وام داده می‌شود، گفت: «این یعنی نابود کردن یک شرکت دانش‌بنیان. مجموعه‌ای از جوانان با ایده خاصی وارد شدند، موضوع روز دانشی دنیا را تولید کردند. مشکلات اصلی این افراد، نقدینگی و بازار فروش است. زمانی که وام می‌دهیم، عملا شرکت را به زمین می‌زنیم، چون وام دادن مستلزم بازپرداخت است و فردی که وام می‌گیرد، سپرده‌ها و ضمانت‌ها را باید پرداخت کند.»
وی افزود: «به نظر من دولت و یا حتی نهاد‌های خصوصی باید با این شرکت‌ها شریک شوند. سرمایه‌گذارها در کشورهای دیگر به ایده گوش می‌دهند. اگر به نظر سرمایه‌گذار ایده مناسب باشد، پول را وارد این ایده می‌کنند.»
این کارشناس اقتصادی تصریح کرد: «باید در نظر داشت که شریک بودن با وام دادن متفاوت است. در وام دادن شما در سود و ضرر شریک نیستید. هر اتفاقی ممکن است رخ دهد. اما زمانی که شریک باشید، در سود و ضرر شریک خواهید بود.»
اسدیان عنوان کرد: «افرادی که به تازگی شرکت تاسیس می‌کنند، نمی‌دانند که ۵ سال آینده چه اتفاقی رخ خواهد داد؛ به‌طوری که ۵ سال دیگر به‌دلیل اینکه آنقدر شرکت بزرگ می‌شود، نمی‌توانند از پس مشکلات برآیند.»
بدهکار بیکار ایجاد کردیم
اسدیان در ادامه گفت: «باید یک فردی یا نهادی باشد که این شرکت‌ها را راهنمایی کنند و به این افراد راهکار‌ها و وضعیت بازار را نشان دهند و مشاوره دهند. این نهادها باید از روزهای نخست به این افراد کمک کنند. دادن وام تنها ایجاد ضرر می‌کند.»
وی با ذکر مثالی، افزود: «در زمان دولت احمدی‌نژاد تعداد زیادی بیکار در کشور داشتیم و وام‌های زودبازده در این دوران به این افراد داده شد.» به نظر من، این بزرگترین خیانت به مردم بود. آن زمان به بیکارهای خانه‌نشین وام‌های به اندازه ۵ میلیون، ۱۰ میلیون و ۱۵ میلیون تومان داده می‌شد. با این پول‌ها نمی‌توانستند شغلی راه بیاندازند.»
این کارشناس اقتصادی تصریح کرد: «با وام دادن به این افراد، «بیکار بدهکار» ایجاد شد؛ در صورتی که اگر این پول را در حجم بزرگتر استارت‌آپ‌ها و شرکت‌های بزرگ استفاده می‌کردند، شرکت‌های بزرگ و کارخانه‌های بزرگ، افراد بیکار را سرکار می‌بردند. اما با وام دادن به این افراد، بیکار بدهکار ایجاد کردند.»
اسدیان متذکر شد: «۵ میلیون یا ۱۰ میلیون تومان برای فردی که یک سال بیکار است، پولی نیست. اولین کاری که می‌کند، این پول را برای رفع نیازهای روزمره خود استفاده می‌کند.»
وی خاطرنشان کرد: «اگر بخواهیم تولید موفقی در کشور داشته باشیم، باید به سمتی برویم که حمایت‌های قانونی دولت پشت این قضیه قرار بگیرد. خود دولت تولیدکننده نباشد.»
منبع: خبرآنلاین
غیر قابل انتشار: ۱
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
رفعت
| 
۰۷:۴۴ - ۱۳۹۶/۱۰/۱۴
پاسخ
5 سال است از عمر دولتی می گذرد و مدام آهنگ تدبیر و امید زده می شود تازه چه کینیم و چه نکنیم .. چینی ها اینکار کردند ، اروپائی ها اینکار کردند ، امریکائی ها آن کار می کنند و بدبخت ما که صبح و شاممان شده است سرگرم این حرف ها.. اون خراب کرد و ویران کرد و شما هم یا مدیران اجرایی اش بودید یا در فراغت با وام هایش شرکت و بنگاه ساختید و این 5 سال چه کردید . همان شکل کارها ولی با اسم و عنوان دیگر و تغییر کلمات به سبک تغییر مهر به امید .