یادداشتی از احمد یوسف زاده نویسنده کتاب "آن بیست و سه نفر" در خصوص 175 شهید غواص
در میان این ستایشگران ازهر فکر و سلیقه و تیپ و جایگاه اجتماعی دیده می شوند و این یعنی اینکه ملت اسطوره هایش را فراموش نخواهد کرد. یعنی اینکه قهرمانان وطن در مصادره هیچ تفکر و سلیقه سیاسی و طبقه اجتماعی نیستند. آنها بیرق های مردانگی هستند که راه رشادت و تقوا و وطن دوستی را به نسل های بعد از خود نشان می دهند .
احمد یوسف زاده نویسنده کتاب آن بیست و سه نفر نوشت:
یک روز یکنفر دست نداشت. باعمود آهنی بر فرقش کوبیدند، اگر دست داشت می توانست جلو ضربه عمود را بگیرد ولی دست نداشت. از اسب که به زمین می افتاد لااقل اگر دست داشت با صورت به زمین نمی خورد ولی او باز هم دست نداشت.
یکروز دیگر 175 نفر که داشتند زنده زنده زیر خاک دفن می شدند، وقتی خاک بر سر صورتشان می ریخت دست نداشتند که بگیرند جلو صورت هایشان،دستانشان را با سیم تلفن صحرایی که سفت و برنده است بسته بودند.
این روزها همه جا نقل مظلومیت 175 غواص شهیدی است که پس از 30 سال تصمیم گرفتند خورشید حضور خود را به شب زدگانی که ماباشم نشان بدهند. پریچهر های آسمانی آمدند و با همان دستان بسته قفل فراموشی از چشم ها و گوش های ما باز کردند تا ببینیم و بشنویم برای حفظ وجب وجب این مرز پرگهر خون دلها خورده ایم.چه رعنا قامتان نازنینی دست از جان شیرین شان شسته اند تا چراغ مردانگی و فتوت در سرزمین شیعه خاموش نشود .
چند روزی است که کاربران شبکه های اجتماعی عکسهای غم انگیزی به اشتراک می گذارند. عکس مردانی که با دستان بسته زنده به گور شده اند . این اتفاق تلخ و غم انگیز پیام شیرینی اما داشت. معلوم شد شهدا و میراث داران دفاع مقدس ما محبوب دل همه ایرانیان هستند. ملت ایران پس از کشف پیکرهای غواصان جوان،همه یکپارچه به احترام قهرمانانشان تمام قد ایستادند و بزرگی شان را ستایش کردند. در میان این ستایشگران ازهر فکر و سلیقه و تیپ و جایگاه اجتماعی دیده می شوند و این یعنی اینکه ملت اسطوره هایش را فراموش نخواهد کرد. یعنی اینکه قهرمانان وطن در مصادره هیچ تفکر و سلیقه سیاسی و طبقه اجتماعی نیستند. آنها بیرق های مردانگی هستند که راه رشادت و تقوا و وطن دوستی را به نسل های بعد از خود نشان می دهند .
روزگار هر از گاهی با نمایاندن چنین گنج هایی از دل زمین به دلهای غافل ما تلنگری می زند که بیدار بمانیم و بدانیم زندگی و امنیت خود را مدیون مردان جوانی هستیم که با دست بسته به استقبال زجر آورترین مرگ ها رفتند تا ما امروز در نا امن ترین نقطه جهان شاهد امن ترین کشور دنیا باشیم و البته کمی هم شرمسار از اینکه درست همزمان با پخش تصاویر این اسطوره ها ، اخبار تلخی از خیانت کسانی می شنویم که با نردبان نام این شهدا به بام قدرت رسیده اند و با دستان باز بیت المال مسلمانان را به انبان خود ریخته اند بی آنکه از آن دست بسته های مظلوم شرمی بر وجود بی وجودشان عارض شده باشد.
بچه ها متشکریم که رخ نمایاندید و از کهف جبهه بیرون آمدید تا نشانه ای باشید برای سطوت و غیرت ایرانی. نامتان زمزمه نیمه شب مستان باد.
