یک جامعه شناس در گفت و گو با گفتارنو مطرح کرد:
یک جامعه شناس با بیان اینکه الگوی توسعه در کشور یک الگوی نامتوازن است، گفت: مشکل اصلی تبدیل روستا به شهر نیست بلکه مشکل اصلی این است که الگوی توسعه ای که ما در نقاط کم برخوردار و روستایی انجام می دهیم به جای اینکه توسعه پایدار و درون زا باشد توسعه مصرفی و برون زا است.
گفتارنو/ سمیرا کریمی افشار
یک جامعه شناس در خصوص پیامدهای اجتماعی تبدیل مناطق روستایی به شهر گفت: وقتی مناطق روستایی با سیستم و هنجارهای خاص خود به شهر تبدیل می شوند ناخواسته تغییراتی در آنها رخ می دهد و این تغیرات بسته به نوع برخورد مردم و تعاملات آنها می توانند مثبت و یا منفی باشند.
علی سوند رومی در گفت و گو با گفتارنو ،افزود: با شهر شدن مناطق روستایی وضعیت جغرافیایی و ماهیت و فرهنگ آن روستا تغییر نمی کند بلکه نظام رسمی و سیاسی آن تغییر می کند، و با تغییر نظام سیاسی یک منطقه ممکن است به لحاظ اقتصادی ارزش زمین ها بالاتر رود.
این جامعه شناس پایین بودن نرخ مشارکت اجتماعی و محدود بودن مکانسیم های یپیشگیری از آسیب های اجتماعی را از تبعات منفی شهر شدن مناطق روستایی خواند و گفت: گسترش حاشیه نشینی و عدم زندگی مولد نیز می تواند آسیب ها را گسترش و زندگی معیشتی مردم را تحت تاثیر قرار دهد.
به گزارش گفتارنو، سوند رومی در خصوص تغییر سبک زندگی روستاییان بعد از شهرنشینی و رها کردن کشاورزی و دامداری گفت: با تغییر روستا به شهر و ایجاد فرهنگ شهر نشینی به کشاورزی و دامداری آن منطقه آسیب وارد نمی شود چرا که خیلی از شهر های بزرگ وجود دارد که زندگی شان حول کشاورزی شکل گرفته است.
وی در ادامه تصریح کرد: با تغییر اسم یک روستا به شهر الزاما هویت و ماهیت اقتصادی آن تغییر نمی کند. اما سیاست های غلطی مانند ویلا سازی ممکن است با از بین بردن زمین های کشاورزی یک روستا را نابود کند.
این جامعه شناس با بیان اینکه الگوی توسعه در کشور یک الگوی نامتوازن است، گفت: مشکل اصلی تبدیل روستا به شهر نیست بلکه مشکل اصلی این است که الگوی توسعه ای که ما در نقاط کم برخوردار و روستایی انجام می دهیم به جای اینکه توسعه پایدار و درون زا باشد توسعه مصرفی و برون زا است.
سوند رومی در ادامه افزود: ما امکانات مصرفی چون برق، آب و جاده را به مناطق روستایی وارد می کنیم اما زیر ساخت های تولید را گسترش نمی دهیم و در زمینه ی بهره وری زمین ها ، توزیع منابع و توسعه صنایع تبدیلی کار خاصی انجام نمی دهیم و این باعث شده است هزینه ها به سمت امکانات توسعه به معنای مصرفی برود.
وی خاطرنشان کرد: زندگی مولد و زیر ساخت های مشارکتی اگر وجود داشته باشد با شهر شدن یک روستا وضعیت معیشتی زندگی نیز ارتقا پیدا می کنند اما اگر وجود نداشته باشد مردم به سمت زندگی مصرفی می روند.
این جامعه شناس یکی دیگر از تبعات منفی شهر شدن مناطق روستایی را افزایش قیمت زمین ها و حاشیه نشینی دانست و گفت: با افزایش قیمت زمین مردم با حرص بیشتری به بورس زمین وارد می شوند و آن دسته از خانواده هایی که قدرت زندگی در شهر را ندارند به حاشیه نشینی رو می آورند و تضادهایی که بین این افراد و افراد ساکن شهر شکل می گیرد مشکل آفرین می شود.
سوند رومی در پاسخ به این سوال خبرنگار گفتارنو مبنی بر اینکه تا چه اندازه معتقدید ارتقا شهر به روستا منجر به توسعه یافتگی و بهبود وضعیت زندگی افراد آن منطقه شده است؟ گفت: کیفیت زندگی این افراد تغییر نکرده است و تغییر نمی کند. چون زیر ساختهای توسعه یافتگی و زیر ساخت های که منجر به بهبود وضعیت معیشیتی می شود وجود ندارد.
وی در پایان گفت: معیار ها و استاندارد هایی جهت متمایز کردن روستا ها از شهرها توسط قانون گذارتعریف شده است. اما هر روستایی قابلیت تبدیل شدن به شهر را ندارد چرا که معتقد است خیلی از اتفاقاتی که در کشور رخ می دهد علی رغم اینکه به لحاظ اجتماعی توجیهی ندارد اما رویه ی آن در حال انجام است و جامعه و مردم نیز فکر می کنند که اگر به شهر تبدیل نشوند عقب مانده اند.
