گفتارنو از نشست خبری تئاتر«آهسته با گل سرخ» گزارش می دهد
این تئاتر هر شب تا بیستم اردیبهشت‌ماه از ساعت ۱۹:۳۰ در تالار همایون مجتمع یادگاران صنعتی به روی صحنه می‌رود و با فرارسیدن ماه مبارک رمضان، ساعت اجرا از ۱۹:۳۰ به ساعت ۲۰ تغییر پیدا می‌کند.
گفتارنو/ گروه فرهنگ:
پدرخانه دارد روزنامه می‌خواند، مادرخانه لباس‌ها را اتو می‌کشد و پسران خانواده هم در حال کل‌کل کردن با هم‌اند. تئاتر با همین تصویر کلیشه‌ای یک خانواده سنتی ایرانی آغاز می شود. ابتدای کار بازی‌ها چندان چشم‌گیر نیست اما هر چه که از اجرا می‌گذرد رفته رفته بازیگران خودشان و نقش‌شان را می‌یابند و بهتر می‌شوند. در مجموع برای یک گروه نوپای دانشجویی اجرای موفقی است حتی اگر منشی صحنه فراموش کند که قاب عکس مرحوم طیب را از داخل کمد بردارد و یا این که برخی بازیگران تپق بزنند.
به گزارش گفتارنو، نمایش 100 دقیقه به طول می انجامد و سعی می‌کند شما را ببرد به فضای انقلاب 57 و تاثیری که این انقلاب بر افراد و خانواده ها گذاشته است. دشواری کار این‌جاست که باید یک فضای انقلابی مالامال از شعار به‌گونه‌ای به تصویر کشیده شود که مخاطب باورش کند و آن را شعاری نداند و این قطعا جدی ترین چالشی است که گروه آهسته با گل سرخ با آن دست به گریبان بوده است. در نشست خبری این تئاتر هم بیشترین وقت به بحث و گفت‌وگو پیرامون همین موضوع اختصاص می‌یابد.
نشست خبری با سخنان صادق منشی یکی از کارگردانان کار است، آغاز می شود. منشی با بیان این‌که نمایشنامه « آهسته با گل سرخ» نقطه آغاز تحول نمایشنامه نویسی اکبر رادی است، می‌گوید: این نمایشنامه سال 66 به گونه ای نوشته شده است که ما اطلاعات تاریخی را درون آن پیدا می‌کنیم. از تعطیلی بازار اصفهان تا اعتصاب بازار.
حمیدرضا معصومی دیگر کارگردان اثر، در پاسخ به پرسش خبرنگار گفتارنو مبنی بر این‌که چه شد که شما در سال 98 نمایشنامه ای را اجرا کردید که در سال 66 و متاثر از آن زمان نوشته شده است، می‌گوید: من و صادق سال 97 قرار شد با هم یک نمایشنامه کار کنیم. اول قرار بود بوفالوی آمریکایی را کار کنیم. با مشاوره‌هایی که گرفتیم تصمیم‌مان شد که یک نمایشنامه ایرانی کار کنیم. چند نمایشنامه من خواندم چند نمایشنامه صادق خواند و راجع به این ها با هم صحبت کردیم. صادق آهسته با گل سرخ رادی را خوانده بود و یک شب نشستیم دور هم و راجع به آهسته با گل سرخ صحبت کردیم.
معصومی با طرح این پرسش که چرا آهسته با گل سرخ؟ ادامه می‌دهد: اول بخاطر خود استاد رادی است. ایشان چه از لحاظ تکنیکی و چه از لحاظ محتوایی و مفهومی کارشان متمایز است. چه من و چه صادق، ضرورت اجرای این اثر را در این برهه هم احساس کردیم.
او این را هم اضافه می‌کند: مهر و آبان امسال هم آقای مرزبان آهسته با گل سرخ را کار کرده بودند اما ما اطلاع نداشتیم .
منشی در ادامه اظهارات معصومی می گوید: من از بین نمایشنامه نویسان ایرانی بیشترین علاقه را به اکبر رادی دارم.
او با بیان این‌که مهم ترین اتفاقی که در آثار رادی می‌افتد توجه دقیق و موشکافانه به عنصری به اسم انسان است، می‌افزاید: ایشان در واقع معتقدند اگر دیالوگ بین انسان‌ها در یک جامعه اتفاق بیافتد آن جامعه می تواند رشد بکند و وارد مرحله ی تحمل و کشف شود. اگر انسان مریض باشد جامعه هم مریض می شود و اگر انسان خوب باشد جامعه هم خوب می شود.
منشی با تاکید بر این‌که باید توجه ویژه ای هم به مختصات زمانی و مکانی جامعه داشت، یادآور می‌شود: شروع این نمایشنامه از شهریور 1357 هست . پس موقعیت مکانی و زمانی ما بحبوهه انقلاب است. که تاثیرات بسیار زیادی بر ویژگی های روانشناختی و ذهنی افراد جامعه دارد.
او با اذعان به این‌که این نمایشنامه و دیگر آثار رادی از نظر من اندکی ایدئولوژی زده هستند، می‌گوید: کاری که برای گروه نمایشی ما خیلی مهم بود، ایدئولوژی زدگی تا جایی که به ساختار دراماتیک اثر ضربه نزند، حذف شود و روی محوریت انسان ادامه دهیم.
منشی با بیان این‌که سعی کردیم متن را تعدیل کنیم و تغییر دهیم می‌افزاید: این پروسه بسیار سخت بود چون آثار آقای رادی مثل دومینو هستند شما اگر یک قطعه را بردارید دومینو متوقف می شود.
او با بیان این‌که خود نمایشنامه را که می‌خوانید کارکترها بسیار مثبت و منفی و سیاه و سفید نوشته شده اند، می‌گوید: سعی کردیم در طول اجرا به واقعیت نزدیکتر شویم مثلا سعی کردیم کارکتر جلال را به اندازه‌ی خودش در اجرا خاکستری نشان دهیم. و پاهای کارکترها را روی زمین ببینیم.
او با بیان این‌که انگار رادی خودش را در جلال می‌دیده است، خاطرنشان می‌کند: سعی کردیم این ائدلوژی روشنفکر چپ را تعدیل کنیم.
منشی تصریح می‌کند: آن‌چه برای گروه ما مهم بود موقعیت زمانی و مکانی انسان ایرانی و نشان دادن تنش‌های عصبی و عصبیت های جامعه ایرانی بود.
کارگردان این اثر با یادآوری این نکته که خود انقلاب به هیچ عنوان در این کار به آن پرداخته نمی شود و اثر هاله ای آن بر خانواده فارغ از هر گونه قضاوتی نمایش داده می شود تا شاید زنگ خطری باشد برای جامعه !
او تاکید می‌کند: این تئاتر از نظر ما منع هرگونه تندروی و عصبیت بود.
شایان ذکر است صادق منشی و حمیدرضا معصومی، کارگردان، امیر نوذری، تهیه‌کننده، مصطفی اسدی، الناز خواجویی، صادق منشی، باربد نگارستانی، نغمه منعمی و امیررضا محسنی، بازیگر، مریم میرحسینی، طراح گریم، مریم میرحسینی، پردیس پوربهی و باربد نگارستانی، مجری گریم، صبا نورالدینی، مدیر صحنه، محمدرضا توانگران، طراح پوستر، احسان نجم‌آسا و رضا عبداللهی، همراهان صحنه، نیلوفر وطن‌خواه، طراح لباس، و رضا دوراندیشان، طراح نور هستند.
این تئاتر هر شب تا بیستم اردیبهشت‌ماه از ساعت ۱۹:۳۰ در تالار همایون مجتمع یادگاران صنعتی به روی صحنه می‌رود و با فرارسیدن ماه مبارک رمضان، ساعت اجرا از ۱۹:۳۰ به ساعت ۲۰ تغییر پیدا می‌کند.
تماشای این تئاتر خالی از لطف نیست.
