معاون امور اجتماعی بهزیستی کرمان در گفت وگو با گفتارنو مطرح کرد:
معاون امور اجتماعی بهزیستی کرمان با انتقاد از خانه های بازی می گوید: مجوز این خانه ها را اتحادیه صنفی بازیهای رایانه ای و غیر رایانه ای زیر نظر صنعت و معدن صادر می کند و متاسفانه نمی دانم وزارت صنعت و معدن بر چه اساسی این مجوز ها را صادر می کند.
گفتارنو/ سمیرا کریمی افشار: پس از آنکه مدیرکل امور کودکان سازمان بهزیستی کشور خانه‌های بازی را مورد انتقاد قرار داد و گفت: خانه‌های بازی توجه همه جانبه به کودکان را به چالش می‌کشند و در عین حال از بهزیستی مجوز ندارند، حالا معاون امور اجتماعی بهزیستی کرمان نیز از این خانه‌ها انتقاد می‌کند و می‌گوید: مجوز این خانه‌ها را اتحادیه صنفی بازیهای رایانه‌ای و غیر رایانه‌ای زیر نظر صنعت و معدن صادر می‌کند و متاسفانه نمی‌دانم وزارت صنعت و معدن بر چه اساسی این مجوز‌ها را صادر می‌کند.
محمود منصوری در گفت وگو با گفتارنو، خاطرنشان می‌کند: مرجع بحث‌های مرتبط با کودکان بهزیستی و آموزش و پرورش هستند نه صنعت و معدن.
به گزارش گفتارنو،معاون امور اجتماعی بهزیستی به جلسات متعددی که در استانداری با مدیرکل امور بانوان و خانواده داشته اشاره می‌کند و می‌گوید: ایشان شدیدا پیگیرهستند تا معضل خانه‌های بازی حل و ساماندهی شود تا براساس علم پیش بروند نه سلایق دستگاه‌های مختلف.
او همچنین اضافه می‌کند: اگر این خانه‌های بازی مجوز را از آموزش و پرورش بگیرند کودکان زیر ۵ سال را نمی‌تواند بپذیرند و اگر از بهزیستی مجوز بگیرند از صفر تا شش سال را فقط می‌توانند پذیرش کنند.
به اعتقاد معاون امور اجتماعی بهزیستی این خانه‌ها خانواده‌ها را اغفال و هزینه‌های هنگفتی (ساعتی ۱۲ هزار تومان به بالا) از آن‌ها دریافت می‌کنند و خانواده‌ها تصور می‌کنند در این خانه ها، کودکان به هرآنچه نیاز دارند دست پیدا می‌کنند.
او به خبرنگار گفتارنو، می‌گوید: ممکن است خانواده‌ای ماهی یک ساعت فرزندش را به خانه بازی ببرد و ممکن است روزی چندساعت آنجا باشد و این فلسفه خانه بازی را از بین می‌برد. آن‌ها به هرآنچه که خودشان هم ادعا می‌کنند عمل نمی‌کنند.
منصوری می‌گوید: هرکسی تحت هر عنوانی که ما می‌خواهیم فرزندمان را به آن‌ها بسپاریم باید صلاحیت علمی و عمومی داشته باشد. اما در این خانه‌های بازی هرکسی می‌تواند با سن ۱۸ سال که هنوز خودش کودک قلمداد می‌شود و با هر مدرک تحصیلی این خانه بازی را تاسیس کند و اساسا نیازمند به هیچ صلاحیت خاصی نیست و این یک مسئله است.
او می‌افزاید: اگر یک کودک در یک مدت زمان هرچند کوتاه در یک مکان قرار داشته باشد و دچار یک آسیب جنسی شود تا ابد ماندگار خواهد شد و این یک خلا بزرگ است.
منصوری با بیان اینکه این خانه‌های بازی از ادعای خودشان نیز فراتر رفتند، می‌گوید: درحالیکه می‌گویند کودک می‌تواند یک ساعت در این خانه‌ها باشد، اما می‌بینیم کودک از صبح تا عصر و گاهی تا ۱۲ شب آنجا است.
معاون امور اجتماعی بهزیستی معتقد است حتی اگر فرض را بر این بگذاریم که این افراد ازسوی یک مرجع علمی و رسمی مورد تایید قرار گیرند، بازهم این خانه‌ها دچار اشکال هستند چرا که بازیهای کودکان نباید صرفا سرگرمی باشد. بلکه بازی یک ابزاری است برای آموزش کودک در زمینه رشدی حرکتی، مهارت های گفتاری و شناختی، مهارت‌های شکر گذاری و معنویت و حضور بچه‌ها در جایی که فقط بازی و سرگرمی دارند یک ظلم به آن‌ها است.
او در ادامه اضافه می‌کند: نهایتا اگر این بازی‌ها هدفمند هم باشند فقط در راستای رشد جسمی، حرکتی آن‌ها است و به ابعاد دیگر بی توجه هستند.
اشکال دیگری که منصوری به آن اشاره می‌کند: حضور کودکان ۲ تا ۱۵ سال در این خانه‌های بازی است.
او می‌گوید: این خانه‌ها نیاز‌ها و ویژگی‌های سنی بچه‌ها را در نظر نمی‌گیرند و بچه‌ها از همه رده‌های سنی در یک مکان حضور دارند و در این خانه‌ها هیچ برنامه و چارچوبی را رعایت نمی‌کنند.
معاون امور اجتماعی بهزیستی می‌گوید: سرانجام با پیگیری‌های ما یک تفاهمنامه نوشته شد و طی آن مقرر شد این افراد آموزش ببینند تا اگر چیزی به غیر بازی به کودکان نمی‌رسد حداقل آسیبی به آن‌ها وارد نشود.
به گفته منصوری در این تفاهم نامه همچنین مقرر شده بود افرادی که مدرک تحصیلی دارند بر اساس قوانین و مقررات مربوط به دریافت مجوز‌های مهدکودک وارد چرخه شوند و ما به آن‌ها مجوزقانونی دهیم و آن‌ها استاندارد‌های لازم را فراهم کنند، اما این اتفاق نیفتاد.
او در ادامه به تدوین پیش نویس شیوه نامه مشترک بین بهزیستی و اتحادیه بازیهای رایانه‌ای و غیر رایانه‌ای اشاره می‌کند و می‌گوید:اتحادیه بازیهای رایانه‌ای و غیر رایانه‌ای این شیوه نامه را به وزارت صنعت معدن و تجارت فرستاده اما از سال ۹۶ هنوز منتظر پاسخ هستند.
منصوری مدعی است: آن‌ها عملا پاسخی هم نمی‌توانند بدهند چرا که وزارت صنعت و معدن در چارچوب آموزشی حق ورود ندارد و قسمت اعظم این شیوه نامه مشترک آموزشی است و آن‌ها خانه‌های بازی را تحت عنوان کسب و کار معرفی کردند.
معاون امور اجتماعی بهزیستی می‌گوید بهترین کار این است که افرادی که صلاحیت علمی دارند مجوز مهدکودک از بهزیستی یا پیش دبستانی از آموزش و پرورش بگیرند و آن‌هایی هم که ندارند تغییر رسته دهند، اما تاکنون کسی مراجعه نکرده است.
منصوری این خانه‌های بازی را تایید نمی‌کند و اذعان می‌کند: این خانه‌ها آیتم‌های مورد نیاز رشد و تکامل کودکان را ندارند و هیچ مرجعی آن‌ها را تایید نمی‌کند چرا که این کار در تخصص صنعت و معدن نیست. فرض هم بگیریم که تایید شده باشند به دلیل اینکه پاسخگوی نیاز‌های ضروری کودکان نیستند هیچ توجیهی ندارند.
انتقاد دیگری که منصوری متوجه این خانه‌ها می‌داند این است که به لحاظ استاندارد‌های بین المللی، کودکی که از صبح تا ظهر در یک محیط آموزشی استاندارد است بعدازظهر حتما باید در کنار خانواده باشد چرا که حضورخانواده در کنار کودک معادل حضور کودک درمحیط‌های آموزشی است؛ که این مورد در خانه‌های بازی رعایت نمی‌شود و کودکان از صبح تا شب آنجا هستند.
محمود منصوری در گفت وگو با گفتارنو، خاطرنشان می‌کند: مرجع بحث‌های مرتبط با کودکان بهزیستی و آموزش و پرورش هستند نه صنعت و معدن.
به گزارش گفتارنو،معاون امور اجتماعی بهزیستی به جلسات متعددی که در استانداری با مدیرکل امور بانوان و خانواده داشته اشاره می‌کند و می‌گوید: ایشان شدیدا پیگیرهستند تا معضل خانه‌های بازی حل و ساماندهی شود تا براساس علم پیش بروند نه سلایق دستگاه‌های مختلف.
او همچنین اضافه می‌کند: اگر این خانه‌های بازی مجوز را از آموزش و پرورش بگیرند کودکان زیر ۵ سال را نمی‌تواند بپذیرند و اگر از بهزیستی مجوز بگیرند از صفر تا شش سال را فقط می‌توانند پذیرش کنند.
به اعتقاد معاون امور اجتماعی بهزیستی این خانه‌ها خانواده‌ها را اغفال و هزینه‌های هنگفتی (ساعتی ۱۲ هزار تومان به بالا) از آن‌ها دریافت می‌کنند و خانواده‌ها تصور می‌کنند در این خانه ها، کودکان به هرآنچه نیاز دارند دست پیدا می‌کنند.
او به خبرنگار گفتارنو، می‌گوید: ممکن است خانواده‌ای ماهی یک ساعت فرزندش را به خانه بازی ببرد و ممکن است روزی چندساعت آنجا باشد و این فلسفه خانه بازی را از بین می‌برد. آن‌ها به هرآنچه که خودشان هم ادعا می‌کنند عمل نمی‌کنند.
منصوری می‌گوید: هرکسی تحت هر عنوانی که ما می‌خواهیم فرزندمان را به آن‌ها بسپاریم باید صلاحیت علمی و عمومی داشته باشد. اما در این خانه‌های بازی هرکسی می‌تواند با سن ۱۸ سال که هنوز خودش کودک قلمداد می‌شود و با هر مدرک تحصیلی این خانه بازی را تاسیس کند و اساسا نیازمند به هیچ صلاحیت خاصی نیست و این یک مسئله است.
او می‌افزاید: اگر یک کودک در یک مدت زمان هرچند کوتاه در یک مکان قرار داشته باشد و دچار یک آسیب جنسی شود تا ابد ماندگار خواهد شد و این یک خلا بزرگ است.
منصوری با بیان اینکه این خانه‌های بازی از ادعای خودشان نیز فراتر رفتند، می‌گوید: درحالیکه می‌گویند کودک می‌تواند یک ساعت در این خانه‌ها باشد، اما می‌بینیم کودک از صبح تا عصر و گاهی تا ۱۲ شب آنجا است.
معاون امور اجتماعی بهزیستی معتقد است حتی اگر فرض را بر این بگذاریم که این افراد ازسوی یک مرجع علمی و رسمی مورد تایید قرار گیرند، بازهم این خانه‌ها دچار اشکال هستند چرا که بازیهای کودکان نباید صرفا سرگرمی باشد. بلکه بازی یک ابزاری است برای آموزش کودک در زمینه رشدی حرکتی، مهارت های گفتاری و شناختی، مهارت‌های شکر گذاری و معنویت و حضور بچه‌ها در جایی که فقط بازی و سرگرمی دارند یک ظلم به آن‌ها است.
او در ادامه اضافه می‌کند: نهایتا اگر این بازی‌ها هدفمند هم باشند فقط در راستای رشد جسمی، حرکتی آن‌ها است و به ابعاد دیگر بی توجه هستند.
اشکال دیگری که منصوری به آن اشاره می‌کند: حضور کودکان ۲ تا ۱۵ سال در این خانه‌های بازی است.
او می‌گوید: این خانه‌ها نیاز‌ها و ویژگی‌های سنی بچه‌ها را در نظر نمی‌گیرند و بچه‌ها از همه رده‌های سنی در یک مکان حضور دارند و در این خانه‌ها هیچ برنامه و چارچوبی را رعایت نمی‌کنند.
معاون امور اجتماعی بهزیستی می‌گوید: سرانجام با پیگیری‌های ما یک تفاهمنامه نوشته شد و طی آن مقرر شد این افراد آموزش ببینند تا اگر چیزی به غیر بازی به کودکان نمی‌رسد حداقل آسیبی به آن‌ها وارد نشود.
به گفته منصوری در این تفاهم نامه همچنین مقرر شده بود افرادی که مدرک تحصیلی دارند بر اساس قوانین و مقررات مربوط به دریافت مجوز‌های مهدکودک وارد چرخه شوند و ما به آن‌ها مجوزقانونی دهیم و آن‌ها استاندارد‌های لازم را فراهم کنند، اما این اتفاق نیفتاد.
او در ادامه به تدوین پیش نویس شیوه نامه مشترک بین بهزیستی و اتحادیه بازیهای رایانه‌ای و غیر رایانه‌ای اشاره می‌کند و می‌گوید:اتحادیه بازیهای رایانه‌ای و غیر رایانه‌ای این شیوه نامه را به وزارت صنعت معدن و تجارت فرستاده اما از سال ۹۶ هنوز منتظر پاسخ هستند.
منصوری مدعی است: آن‌ها عملا پاسخی هم نمی‌توانند بدهند چرا که وزارت صنعت و معدن در چارچوب آموزشی حق ورود ندارد و قسمت اعظم این شیوه نامه مشترک آموزشی است و آن‌ها خانه‌های بازی را تحت عنوان کسب و کار معرفی کردند.
معاون امور اجتماعی بهزیستی می‌گوید بهترین کار این است که افرادی که صلاحیت علمی دارند مجوز مهدکودک از بهزیستی یا پیش دبستانی از آموزش و پرورش بگیرند و آن‌هایی هم که ندارند تغییر رسته دهند، اما تاکنون کسی مراجعه نکرده است.
منصوری این خانه‌های بازی را تایید نمی‌کند و اذعان می‌کند: این خانه‌ها آیتم‌های مورد نیاز رشد و تکامل کودکان را ندارند و هیچ مرجعی آن‌ها را تایید نمی‌کند چرا که این کار در تخصص صنعت و معدن نیست. فرض هم بگیریم که تایید شده باشند به دلیل اینکه پاسخگوی نیاز‌های ضروری کودکان نیستند هیچ توجیهی ندارند.
انتقاد دیگری که منصوری متوجه این خانه‌ها می‌داند این است که به لحاظ استاندارد‌های بین المللی، کودکی که از صبح تا ظهر در یک محیط آموزشی استاندارد است بعدازظهر حتما باید در کنار خانواده باشد چرا که حضورخانواده در کنار کودک معادل حضور کودک درمحیط‌های آموزشی است؛ که این مورد در خانه‌های بازی رعایت نمی‌شود و کودکان از صبح تا شب آنجا هستند.
