رئیس اتحادیه فرش و صنایع دستی در گفت وگو با گفتار نو مطرح کرد:
بنا به گفته‌های رئیس اتحادیه فرش و صنایع دستی، مسگری در کرمان از زمان جنگ ایستاده است و هیچ پیشرفتی نکرده است. اشرف البته معتقد است که حداکثر تا ۵۰ درصد مس‌های بازار مربوط به شهر‌های دیگر است و قریب به ۵۰ درصد تولیدات مسی کرمان تولیدات خود استان است.
گفتارنو/مرضیه قاضی زاده: وقتی وارد بازار مسگران می‌شوید به جز یک مجسمه غول پیکر از یک مسگر دیگر نمی‌توانید فردی را پیدا کنید که در حال مسگری باشد. استادان مسگری مدتهاست دست از کار کشیده اند وکوره هایشان را خاموش کرده اند.
حال، حجره‌های راسته مسگران بازار کرمان به محلی برای فروش ظروف مسی تبدیل شده است که در خوش بینانه‌ترین حالت ممکن تنها ۵۰ درصدش تولید کرمان است.
رئیس اتحادیه فرش و صنایع دستی به گفتار نو می‌گوید: تا ۸ سال پیش دوطرف بازار مسگری بود، اما از زمان دولت اول احمدی نژادآن کسی که مسئول میراث بود گفت که این بنا تاریخی است و این سرو صدا باعث لرزش و خرابی ساختمان می‌شود لذا الان مسگر‌ها کارگاه هایشان را به اطراف شهر بردند؛ یعنی خانه‌های ارزان در اطراف شهر را اجاره کردند و کار مسگری انجام می‌دهند.
محسن اشرف در پاسخ به این سوال که جایگاه کرمان درصنعت مس در مقایسه با استان‌های زنجان و اصفهان کجاست، می‌گوید: درصنعت مس اگر اصفهان اول باشد کرمان دوم است.
اشرف دلیل رونق صنعت مس در اصفهان را تعداد تولید کنندگان و تنوع محصولات این استان می‌داند و معتقد است که جمعیت بیشتر اصفهان و موقعیت گردشگری آن نیز در این مسئله بی تاثیر نبوده است.
در حالی رئیس اتحادیه فرش و صنایع دستی سابقه و تعداد تولید کنندگان اصفهان را عامل رونق صنعت مس در این شهر می‌داند که زنجان نیز که پیش از این به عنوان شهر چاقوی ایران شناخته می‌شد نیز در این عرصه جایگاه چشمگیری یافته و حتی به اعتقاد برخی از صنعتگران از کرمان نیز پیشی گرفته است.
اشرف در خصوص صنعت مس زنجان می‌گوید: زنجان قبلا چاقوسازی اش معروف بود، اما به هر حال بعد از مصوبه مجلس که چاقو را به عنوان سلاح سرد شناخت، چاقوسازان به علت عدم فروش و گذاشتن چاقو در ویترین به این حرفه روی آوردند و چاقو سازان زنجان که حدود ۲۰۰ نفر بودند با یکدیگر یک شرکت تعاونی راه انداختند و الان همگی تولید کننده ظروف مسی هستند.
او در پاسخ به این سوال که علت عقب ماندگی کرمان حتی نسبت به استانی همچون زنجان که سابقه چندانی در این حرفه ندارد چیست، می‌گوید: در کرمان هیچ کس نمی‌آید مسگری یاد بگیرد، اما در زنجان حال یا به خاطر جمعیت آن و یا به خاطر چاقو سازی که داشتند کارگاه هایشان تبدیل به مسگری شده است. در اصفهان هم که از دوره صفویه مسگری بوده است.
اشرف البته این را هم اضافه می‌کند: اگر واقعیت را بخواهیم بگوییم اصفهان و زنجان جلوتر از کرمان هستند.
رئیس اتحادیه فرش و صنایع دستی در خصوص تعداد مسگران کرمانی می‌گوید:حدود ۲۰ نفر مسگری دارند، البته مس فروش زیاد است. ۵۰ الی ۷۰ نفرمس آماده می‌آورند و می‌فروشند.
اگر چه اشرف جایگاه سوم کرمان نسبت به اصفهان و زنجان را تایید می‌کند، اما معتقد است که استان کرمان در صنعت مس هیچ پسرفتی نداشته است.
بنا به گفته‌های رئیس اتحادیه فرش و صنایع دستی، مسگری در کرمان از زمان جنگ ایستاده است و هیچ پیشرفتی نکرده است. او البته معتقد است که حداکثر تا ۵۰ درصد مس‌های بازار مربوط به شهر‌های دیگر است و قریب به ۵۰ درصد تولیدات مسی کرمان تولیدات خود استان است.
حال، حجره‌های راسته مسگران بازار کرمان به محلی برای فروش ظروف مسی تبدیل شده است که در خوش بینانه‌ترین حالت ممکن تنها ۵۰ درصدش تولید کرمان است.
رئیس اتحادیه فرش و صنایع دستی به گفتار نو می‌گوید: تا ۸ سال پیش دوطرف بازار مسگری بود، اما از زمان دولت اول احمدی نژادآن کسی که مسئول میراث بود گفت که این بنا تاریخی است و این سرو صدا باعث لرزش و خرابی ساختمان می‌شود لذا الان مسگر‌ها کارگاه هایشان را به اطراف شهر بردند؛ یعنی خانه‌های ارزان در اطراف شهر را اجاره کردند و کار مسگری انجام می‌دهند.
محسن اشرف در پاسخ به این سوال که جایگاه کرمان درصنعت مس در مقایسه با استان‌های زنجان و اصفهان کجاست، می‌گوید: درصنعت مس اگر اصفهان اول باشد کرمان دوم است.
اشرف دلیل رونق صنعت مس در اصفهان را تعداد تولید کنندگان و تنوع محصولات این استان می‌داند و معتقد است که جمعیت بیشتر اصفهان و موقعیت گردشگری آن نیز در این مسئله بی تاثیر نبوده است.
در حالی رئیس اتحادیه فرش و صنایع دستی سابقه و تعداد تولید کنندگان اصفهان را عامل رونق صنعت مس در این شهر می‌داند که زنجان نیز که پیش از این به عنوان شهر چاقوی ایران شناخته می‌شد نیز در این عرصه جایگاه چشمگیری یافته و حتی به اعتقاد برخی از صنعتگران از کرمان نیز پیشی گرفته است.
اشرف در خصوص صنعت مس زنجان می‌گوید: زنجان قبلا چاقوسازی اش معروف بود، اما به هر حال بعد از مصوبه مجلس که چاقو را به عنوان سلاح سرد شناخت، چاقوسازان به علت عدم فروش و گذاشتن چاقو در ویترین به این حرفه روی آوردند و چاقو سازان زنجان که حدود ۲۰۰ نفر بودند با یکدیگر یک شرکت تعاونی راه انداختند و الان همگی تولید کننده ظروف مسی هستند.
او در پاسخ به این سوال که علت عقب ماندگی کرمان حتی نسبت به استانی همچون زنجان که سابقه چندانی در این حرفه ندارد چیست، می‌گوید: در کرمان هیچ کس نمی‌آید مسگری یاد بگیرد، اما در زنجان حال یا به خاطر جمعیت آن و یا به خاطر چاقو سازی که داشتند کارگاه هایشان تبدیل به مسگری شده است. در اصفهان هم که از دوره صفویه مسگری بوده است.
اشرف البته این را هم اضافه می‌کند: اگر واقعیت را بخواهیم بگوییم اصفهان و زنجان جلوتر از کرمان هستند.
رئیس اتحادیه فرش و صنایع دستی در خصوص تعداد مسگران کرمانی می‌گوید:حدود ۲۰ نفر مسگری دارند، البته مس فروش زیاد است. ۵۰ الی ۷۰ نفرمس آماده می‌آورند و می‌فروشند.
اگر چه اشرف جایگاه سوم کرمان نسبت به اصفهان و زنجان را تایید می‌کند، اما معتقد است که استان کرمان در صنعت مس هیچ پسرفتی نداشته است.
بنا به گفته‌های رئیس اتحادیه فرش و صنایع دستی، مسگری در کرمان از زمان جنگ ایستاده است و هیچ پیشرفتی نکرده است. او البته معتقد است که حداکثر تا ۵۰ درصد مس‌های بازار مربوط به شهر‌های دیگر است و قریب به ۵۰ درصد تولیدات مسی کرمان تولیدات خود استان است.
