اختصاصی/ یک جامعه شناس در خصوص علت دعوا‌های زناشویی و کالا پرستی مطرح کرد:
یک جامعه شناس با طرح این پرسش که در خانواده جه نیازی پاسخ داده نمی‌شود که ما با کالا جبرانش می‌کنیم؟ می‌گوید: وقتی احساس تعلق رد و بدل نمی‌شود، وقتی آن شوق دیدار در زندگی زناشویی کم رنگ می‌شود، آن وقت است که زمینه ایجاد خشم فراهم می‌شود. به عبارت دیگر وقتی احساس تعلق نباشد، احساس خشم به وجود می‌آید.
گفتارنو/ گروه جامعه: روز‌هایی مثل روز مادر و روز عشق یادآور قدردانی از عزیزانی است که در همه حال کنارمان بوده اند. رسم بر این است که در این ایام با یک شاخه گل یا هدیه‌ای آن‌ها را خوشحال کنیم و یادآور شویم که هنوز دوستشان داریم و برایمان عزیز هستید.
البته این آیین‌ها یک روی دیگری هم دارد، روی سومی که ناشی از عدم شناخت و چگونگی رفتار با همسر و یا عشق زندگیمان است. آن جاست که پای دعوا‌ها و بحث‌های بی سرانجام به یک رابطه عاطفی باز می‌شود و هم، چون ویروسی ناشناخته پایه‌های اصلی زندگی زناشویی را هدف قرار می‌دهد.
حال آنکه با گسترش شبکه‌های اجتماعی و امکان به اشتراک گذاشتن زندگی روز مره البته صرفاً جنبه لوکس و لاکچری آن، توقعات و انتظارات نیز تا حدی بالا رفته است.
یک جامعه شناس در خصوص علت کالا پرستی برخی از زنان می‌گوید:ما وقتی یک چیزی را کم داریم و یک نیازی از ما پاسخ داده نمی‌شود، به این سمت می‌رویم که این خلأ رابا کالا پاسخ دهیم. در این شرایط کالایی که سمبل و یا نشانه‌ای برای ارتباط ناب هست به یک اختلال گر تبدیل می‌شود.
سوند رومی با طرح این پرسش که در خانواده جه نیازی پاسخ داده نمی‌شود که ما با کالا جبرانش می‌کنیم؟ می‌گوید: وقتی احساس تعلق رد و بدل نمی‌شود، وقتی آن شوق دیدار در زندگی زناشویی کم رنگ می‌شود، آن وقت است که زمینه ایجاد خشم فراهم می‌شود. به عبارت دیگر وقتی احساس تعلق نباشد، احساس خشم به وجود می‌آید.
رومی با بیان این جمله که «ما از نظر کیفی نیاز به یک رابطه همراه با ذوق و شوق داریم» اظهار می‌کند: وقتی در رابطه زناشویی نمی‌توانیم همدیگر را داشته باشیم، به سمت تصاحب کالا‌هایی می‌رویم تا با آن‌ها جبران این نداشتن را بکنیم. درست مثل کودکانی که والدینشان ارتباط با کیفیتی ندارند ویا در خانواده حضور فیزیکی لازم را ندارند؛ این بچه‌ها میل به خرید وسایل اسباب بازی دارند و دائماً بهانه می‌گیرند که چیز‌های مختلف می‌خواهند.
او در ادامه می‌افزاید: در زندگی خانوادگی هم همین اتفاق می‌افتد؛ یعنی وقتی روابط از کیفیت مناسب خارج می‌شود و ما حضورفیزیکی، ذهنی و معنایی در ارتباطات خود نداریم، ان وقت است که کالا‌ها و هدیه مهم می‌شود. در صورتیکه هدیه یک سنبل است و می‌تواند یک شاخه گل و یا حتی یک تبریک ساده باشد که محبت زوجین را یادآوری کند.
توصیه این جامعه شناس به زوجین حضور کامل در روابط و تمرین مهارت‌های زندگی است. او با نوع مثال محبت والدین به خردسالان، می‌گوید: حضور کامل داشتن محصول این است که فرد، معنای خاصی برای ما داشته باشد. همان طور که ما هر وقت که کودکان در حال رشد را می‌بینیم، یک جلوه‌ای برای ما دارند، رابطه نیز باید بدین شکل باشد.
رومی با تأکید بر اهمیت تعویض نقش اشتیاق و احتیاج در رابطه زناشویی می‌گوید: رابطه متعادل مرتباً درحال تعویض نقش احتیاج و اشتیاق است؛ یعنیمرد در یک رابطه‌ای به خانمش، احتیاج داشته باشد و خانمش به او اشتیاق داشته باشد، برعکس.
این جامعه شناس در این رابطه می‌افزاید: مشکل آنجاست که در روابط زناشویی و هر روابط دوستانه دیگری؛ دو نفر احتیاجاتشان را برای هم می‌آورند. وقتی دو آدم دست خالی با هم روبه رو می‌شوند، معنا و تعادل زندگی شکل نمی‌گیرد.
او خاطر نشان می‌کند: خشم زمانی است که دو آدم نیازمند به هم می‌خورند و هیچ چیزی برای تواضع ندارند.
البته این آیین‌ها یک روی دیگری هم دارد، روی سومی که ناشی از عدم شناخت و چگونگی رفتار با همسر و یا عشق زندگیمان است. آن جاست که پای دعوا‌ها و بحث‌های بی سرانجام به یک رابطه عاطفی باز می‌شود و هم، چون ویروسی ناشناخته پایه‌های اصلی زندگی زناشویی را هدف قرار می‌دهد.
حال آنکه با گسترش شبکه‌های اجتماعی و امکان به اشتراک گذاشتن زندگی روز مره البته صرفاً جنبه لوکس و لاکچری آن، توقعات و انتظارات نیز تا حدی بالا رفته است.
یک جامعه شناس در خصوص علت کالا پرستی برخی از زنان می‌گوید:ما وقتی یک چیزی را کم داریم و یک نیازی از ما پاسخ داده نمی‌شود، به این سمت می‌رویم که این خلأ رابا کالا پاسخ دهیم. در این شرایط کالایی که سمبل و یا نشانه‌ای برای ارتباط ناب هست به یک اختلال گر تبدیل می‌شود.
سوند رومی با طرح این پرسش که در خانواده جه نیازی پاسخ داده نمی‌شود که ما با کالا جبرانش می‌کنیم؟ می‌گوید: وقتی احساس تعلق رد و بدل نمی‌شود، وقتی آن شوق دیدار در زندگی زناشویی کم رنگ می‌شود، آن وقت است که زمینه ایجاد خشم فراهم می‌شود. به عبارت دیگر وقتی احساس تعلق نباشد، احساس خشم به وجود می‌آید.
رومی با بیان این جمله که «ما از نظر کیفی نیاز به یک رابطه همراه با ذوق و شوق داریم» اظهار می‌کند: وقتی در رابطه زناشویی نمی‌توانیم همدیگر را داشته باشیم، به سمت تصاحب کالا‌هایی می‌رویم تا با آن‌ها جبران این نداشتن را بکنیم. درست مثل کودکانی که والدینشان ارتباط با کیفیتی ندارند ویا در خانواده حضور فیزیکی لازم را ندارند؛ این بچه‌ها میل به خرید وسایل اسباب بازی دارند و دائماً بهانه می‌گیرند که چیز‌های مختلف می‌خواهند.
او در ادامه می‌افزاید: در زندگی خانوادگی هم همین اتفاق می‌افتد؛ یعنی وقتی روابط از کیفیت مناسب خارج می‌شود و ما حضورفیزیکی، ذهنی و معنایی در ارتباطات خود نداریم، ان وقت است که کالا‌ها و هدیه مهم می‌شود. در صورتیکه هدیه یک سنبل است و می‌تواند یک شاخه گل و یا حتی یک تبریک ساده باشد که محبت زوجین را یادآوری کند.
توصیه این جامعه شناس به زوجین حضور کامل در روابط و تمرین مهارت‌های زندگی است. او با نوع مثال محبت والدین به خردسالان، می‌گوید: حضور کامل داشتن محصول این است که فرد، معنای خاصی برای ما داشته باشد. همان طور که ما هر وقت که کودکان در حال رشد را می‌بینیم، یک جلوه‌ای برای ما دارند، رابطه نیز باید بدین شکل باشد.
رومی با تأکید بر اهمیت تعویض نقش اشتیاق و احتیاج در رابطه زناشویی می‌گوید: رابطه متعادل مرتباً درحال تعویض نقش احتیاج و اشتیاق است؛ یعنیمرد در یک رابطه‌ای به خانمش، احتیاج داشته باشد و خانمش به او اشتیاق داشته باشد، برعکس.
این جامعه شناس در این رابطه می‌افزاید: مشکل آنجاست که در روابط زناشویی و هر روابط دوستانه دیگری؛ دو نفر احتیاجاتشان را برای هم می‌آورند. وقتی دو آدم دست خالی با هم روبه رو می‌شوند، معنا و تعادل زندگی شکل نمی‌گیرد.
او خاطر نشان می‌کند: خشم زمانی است که دو آدم نیازمند به هم می‌خورند و هیچ چیزی برای تواضع ندارند.
