صحنههایی هم، چون خم شدن یک پیرمرد یا حتی یک نوجوان تا کمر درون یک سطل زباله، آن هم برای پیدا کردن خرده نان و یا پسماندههای غذا برای گذردان یک روز دیگر از این زندگی.
جایگاه این افراد کجاست؟ در این شرایطی که تأکید بر خانه ماندن برای حفظ سلامتی است چه تدابیری برای تأمین معاش و نگهداری این گونه افراد اندیشیده شده است؟ حال آنکه قریب به اتفاق این افراد نیز متاسفانه در دام اعتیاد گرفتار شده و جزء گروههای پر خطر به حساب میآیند، افرادی که در صورت درگیرشدنشان به این بیماری، به یک عامل انتشارقوی تبدیل شده جان سایر همشهریان را نیز در معرض خطر قرار میدهند.
گرم خانه احتمالاً یکی از اولین گزینههایی است که برای اسکان کارتنخوابها و خانه بدوشان به نظر میرسد، افرادی که شاید با تعطیلی مشاغل خرد و از پا درآمدن برخی از بنگاههای اقتصادی بیشتر هم شده باشند.
عملاً هیچ استفادهای از گرمخانهها نشد!
معاون خدمات شهری شهرداری کرمان در خصوص گرمخانهها به گفتانو میگوید: در یک مقطعی در شهر کرمان شهرداری بانی ساخت گرمخانه شد و با همکاری بهزیستی فضاهایی که در اختیارشان بود را تبدیل به گرمخانه کرد، ولی هم اکنون شهرداریها محور این کار نیستند.
مهدی نکویی با اشاره به شرایط خاص ایجاد گرمخانه و تخصصی بودن این کار، میگوید: در طی جلساتی که در استانداری کرمان تشکیل شد، متولیان امر به این نتیجه رسیدند که این کار بایستی تحت نظارت بهزیستی باشد؛ لذا چند ماهی است که مسئولیت صدور مجوز به بهزیستی واگذار شده است.
بنا به گفته نکویی علاوه بر مکان هایی که بهزیستی برای نگهداری کارتن خواب ها دارد، سه مرکز با عنوان گرمخانه نیز توسط شهرداری ایجاد شده که یکی از آن ها در محدوده سرآسیاب است و دوتای دیگر در محدوده پارک مطهری و پارک انقلاب دایر هستند.
او البته این را هم اضافه می کند که حتی در فصول سرد سال هم هیچ استقبالی از این مراکز نمی شود و افراد کارتن خواب تمایلی به مراجعه به این مراکز ندارند.
گرمخانه در سیستم بهزیستی هیچ تعریفی ندارد!در حالی معاون خدمات شهری شهرداری کرمان، اصرار به واگذاری صدورمجوز گرمخانه به سازمان بهزیستی دارد که مدیرکل سازمان بهزیستی معتقد است اصلاً موضوع گرمخانه در سیستم بهزیستی هیچ تعریفی ندارد.
عباس صادق زاده با بیان این جمله که اصطلاح گرمخانه ساخته خود شهرداری هست، میگوید: دو سال پیش شهردای چیزی به عنوان گرمخانه باب کرد و خودش هم بدون مجوز این امر را شروع کرد. ما همان موقع هم نسبت به این امر معترض بودیم، درنهایت یک مجوز نصفه و نیمه از ما گرفته شد و همان هم رها شد.
صادق زاده میافزاید: در واقع این کاری که شهرداری تحت عنوان گرمخانه شروع کرده بود یک مرکز بود که آن هم متاسفانه آنقدر به وضع بدی مدیریت میشد که رها شد.
مدیر کل بهزیستی استان کرمان در پاسخ به این پرسش خبرنگار گفتارنو که با توجه به شیوع کرونا چه تدابیری برای نگهداری از کارتن خوابها و افراد بی سرپناه اندیشیده شده است، میگوید: موضوع گرمخانه در سیستم بهزیستی هیچ تعریفی ندارد، آن چه ما به عنوان بهزیستی در ارائه خدت به افراد دارای اعتیاد و به منظور کنترل آسیب این افراد به کار میبریم بحث شلتر یا همان سرپناه شبانه است.
صادق زاده در خصوص حوزه کاری و خدمات شلترها، میگوید: شلترها به ارائه خدمات بهداشتی، تغذیهای و بعضاً پزشکی به افراد کارتنخواب و بی سرپناه میپردازند.
او در این رابطه توضیح میدهد: این افراد شبها در این محل میمانند و یک وعده غذای گرم دریافت میکنند و صبح هم صبحانه میخورند و وسایل بهداشتی برای استحمام اعم از حوله، دستمال و ژیلت دریافت میکنند. همچنین اگر اینها دچار بیماری پوستی و زخمهای باز باشند به بیمارستان ارجاع داده میشوند.
صادقزاده البته این را هم اضافه میکند: متأسفانه این افراد به مراکز شبانه نمیروند و ممکن است در ماه تنها یک بار به این مراکز مراجعه کنند چرا که گرایش اصلی اینها به پاتوقها و خرابه هاست.
پذیرش کمپ ماده ۱۶ به صفر رسیده استمدیر کل بهزیستی استان کرمان در پاسخ به سوال خبرنگار گفتارنو مبنی بر حضور چشمگیر معتادان و افراد بیخانمان در سطح شهر با وجود انتشار بیماری کرونا میگوید: همیشه ۵۰۰ الی ۶۰۰ نفر در کمپهای ماده ۱۶ نگهداری میشدند، وقتی که افرادی که در بدترین شرایط بهداشتی هستند دور هم جمع شوند، این مرکز به یک کانون شیوع بیماری تبدیل میشود لذا هر نوع جمع آوری در کل کشور ممنوع شده است.
به گفته صادقزاده در حال حاضر به جهت جلوگیری از انتشار ویروس کرونا پذیرش کمپهای ماده ۱۶ به صفر رسیده است و تنها حدود ۱۴۰ نفر در آن جا در شرایط قرنطینه نگهداری میشوند. این درحالی است که پیش از این در نزدیک عید حدود ۶۰۰ تا ۸۰۰ معتاد متجاهر در این مراکز نگهداری میشدند.
مدیر کل بهزیستی استان کرمان با تأکید بر این جمله که راه پیشگیری از انتشار ویروس کرونا، جمع آوری افراد بی خانمان و معتاد نیست، میگوید: ممکن است با جمع آوری این افراد ظاهراً شهر هیچ کارتن خواب و کودک خیابانی نداشته باشد، منتها اینها در یک جا جمع شدند و وقتی این تجمع اتفاق بیفتد هر کدام از اینها هر کسری که داشته باشند از یکدیگر میگیرند و این تجمع به یک بمبی تبدیل میشود که ممکن است کل شهر را آلوده کند.
صادق زاده با اشاره به حضور ۱۵ تیم سیار برای ارائه خدمات به افراد بی خانمان در پاتوقها میگوید: این تیمهای سیار در مناطق پرخطر و پاتوقها سرویس میدهند و به این افراد دستکش، ماسک، ژل ضد عفونی کننده میدهند حتی در طی این چند روز چند آرایشگر هم به این پاتوقها رفته و موهای سرشان را کوتاه کردهاند.
او در ادامه تشریح میکند: این سرویسهایی که اینها میدهند همان سرویسهای DICها یا کاهش آسیب هاست چرا که این سرویسها وابسته به مراکز کاهش آسیب هستند. با این کار این افراد کاملاً شناسایی شده و آمار، مشخصات و اسامی آنها مشخص است.
مدیر کل بهزیستی استان کرمان خاطر نشان میکند: از نظر علمی با همین شرایط بهتر میتوان اینها را کنترل کرد تا اینها را در یک مرکز جمع آوری کرد.
اگر چه صادقزاده از رعایت موازین بهداشتی و اختصاص ماسک و ژل برای کارتخوابها و کمپ ماده ۱۶ خبر میدهد، اما در بخش دیگری از صحبتهایش در پاسخ به کمبودهای ماسک و مواد ضد عفونی کننده این مراکز میگوید: ماسک وسیلهای است که باید ۴ ساعتی یک بار تغییر کند بنابراین علی رغم اینکه ماسک زیادی تأمین و ارائه شده باز هم کمبود وجود دارد؛ اما خوشبختانه با توجه به کارگاههای تولیدی زیادی که دراستان آماده شده من فکر میکنم به زودی این مشکل برطرف خواهد شد.
او در خصوص مواد ضد عفونی کننده نیز میگوید: فعلاً مشکل آن چنانی در بحث مواد ضد عفونی کننده نداریم چرا که ارتش، سپاه، دانشگاه علوم پزشکی و واحدهای غیردولتی به کمک ما آمدهاند.