روزنامه شرق نوشت: جدیدترین گمانهزنیها درباره آرایش سیاسی انتخاباتی اصولگرایان در آستانه انتخابات 1400 ریاستجمهوری، احتمالا مدلی به این شرح خواهد بود: ابراهیم رئیسی گزینه ریاستجمهوری، سعید جلیلی رئیس مجلس، سعید محمد شهردار تهران و محمدباقر قالیباف تنها یک نماینده ساده، یا در بهترین حالت رئیس یک کمیسیون! انتخابات ریاستجمهوری خرداد سال آینده به همراه انتخابات شوراهای شهر و میاندورهای مجلس برگزار میشود؛ برای همین میتواند ترکیب نهادهای انتخاباتی دچار تحولات مهمی شود. با توجه به درگذشت تعدادی از نمایندگان مجلس که در میانشان نمایندگان تهران هم حضور دارند، این گمانه که سعید جلیلی با حمایت طیف جبهه پایداری که وزنی قوی در مجلس دارد، وارد پارلمان شود، بسیار است. این طیف که در یک بازی برد- برد راضی به آمدن قالیباف در فهرست واحد تهران شد و در ادامه با حمایت از ریاست او برای مجلس، گزینه دیوان محاسبات، مرکز پژوهشهای مجلس و کمیسیونهای کلیدی را به دست آورد، حالا میتواند در انتخابات هیئترئیسه سال دوم مجلس بهراحتی باقی بازی خود را پیش ببرد. در صورت نامزدی قالیباف برای ریاستجمهوری، او در انتخابات هیئترئیسه نامزد نخواهد شد. با توجه به اینکه این انتخابات پیش از انتخابات ریاستجمهوری برگزار میشود، احتمالا مجلس دو کار خواهد کرد؛ یا انتخابات را به تعویق خواهد انداخت تا سرانجام کرسیهای خالی تهران هم مشخص شود که در صورت ورود جلیلی به انتخابات مجلس، احتمال رأیآوری او تقریبا قطعی است، پس صندلی ریاست برای او کنار گذاشته میشود یا بهطور موقت فرد دیگری، باز به احتمال زیاد منتسب به طیف جبهه پایداری، انتخابات ریاست را میبرد تا سال بعد صندلی را به جلیلی تحویل دهد؛ چراکه در صورت ورود جلیلی به مجلس، قالیباف درصورتیکه هنوز در مجلس مانده و راهی پاستور نشده باشد، تقریبا شانسی برای ادامه ریاست نخواهد داشت. گمانهزنیها و تحلیلهایی که این روزها از درون اردوگاه اصولگرایی منتشر میشود، حاکی از آن است که تمایل به اجماع بر روی رئیسی زیاد شده و تنها شرط باقیمانده به قول حمیدرضا ترقی، عضو مؤتلفه، اجازه رهبری و تصمیم نهایی خود رئیسی است.
به نظر میرسد اصولگرایان نگران کاهش پایگاه رأی خود هستند و برای جلوگیری از این شکست، رئیس فعلی قوه قضائیه را بهترین گزینه با بالاترین قابلیت اجماعی میدانند که میتواند حداقل همان کفه رأی 16میلیونی را حفظ کند. نگرانی از کاهش مشارکت در انتخابات، حتی اصولگرایان را نیز به فکر انداخته است؛ تا جایی که اجماع روی هر گزینه دیگر یا تعدد نامزدها میتواند به این کاهش مشارکت کمک کند. برای همین، داشتن یک گزینه اجماعساز برای آنها در 1400 بسیار حیاتی است تا حداقل مانع انشقاق و انفکاک در خود جریان اصولگرایی شود.