حاج ماشاالله زنگی آبادی خیر مدرسه ساز درگذشت

سلام من حاجی را به مدت ۵ سال میشناختم چون من کارگر پارک مشاهیر بودم و حاجی خیلی از عصرها می آمد تو پارک ورزش کم کم باهم به سلام احوال افتادیم حاجی کم کم از من خوشش اومد و به من میگفت که حالم ساز نیست حواست به من باشد اگه افتادم از حال رفتم به این شماره زنگ بزن. این دکتر من است و مواظبم باش که موقعه افتادنم کسی گوشیم یا سویچ ماشینم را بر ندارد چون حاجی از بابت دیابت و فشار خون رنج میبرد ولی یه چیز در حاجی باور نکردنی بود او با وزنی تقریبا بالای ۱۰۰کیلو با این مشکل بیماری موقعی که تو پارک پیاده روی میکرد با یک سرعتی راه میرفت که یه جوان ورزشکار کنارش کم می آورد یه با یادمه نشسته بود رو نیمکت داخل پارک منو صدا کرد و گفت دستی به ماهیچهای پای من بزن من گفتم چرا گفت بزن و من زدم اینقدر ماهیچهای پای او سفت و محکم بود من را در تعجب فرو برد
چون حاجی اهل خواب و استراحت نبود او همیشه بیداربود شب روز برایش یکی بود
حاجی یک فرد خیلی خیلی جدی بود هر وقت ورزش میکرد هر آنی که او را نمیشناخت متوجه میشد این یک فردی معمولی نبود چون او یک فرد محکم و ایستاده ای بود معمولی راه نمیرفت قرص و جدی
بعد از گذشت ۴ سال حاجی میخواست به من خدمتی بکنه حقیقتش گفتم حاجی من یه خونه نیمه ساخته دارم میخواهم حیاط خانه ام را موزایک کنم و پول ندارم آیا کسی داری برایم قرضی کار کند بعدا بهش پول بدم و خدا بیامرز اومد خانه ام دید و گفت اگه موازیک کنی بعد از اینکه خانه ات انشاا... کامل بسازی تمام موزایکها میروند زیر کرسی من گفتم چکار کنم زن بچهام تو خاکهای خانه دارن اذیت میشوند او در جوابم گفت من برایت رایگان آسفالتش میکنم و منم خشحال شدم و او رفت بعد از قول دادن حاجی من چند باری زنگ زدم او در جوابم گفت به امام حسین قسم میایم فقط صبر کن چون کارخانه آسفالتم فعلا خاموشه بگذار چندتایی خرده کاری که قبول کردم برایت میایم آسفالت میکنم.
گذشت گذشت تا من کم کم بیخیالش شدم چون گفتم مزاحمش نشوم
خیلی مهربان دلسوز جدی و کار راه بینداز بود .
باور کنن من هنوز که امروز شده ۸ روز سر خاکش نرفتم جگرم سوخت که حاجی را شنیدم فوت کرده
من کاظمی هستم نیروی سازمان پارکها منطقه یک کرمان

دلم سوخت خیلی خیلی خیلی
حاجی یک بچه فقیر بود و از صفر شروع کرد تا شد ارباب اربابها
حاجی یک امید برای انسانهای نا امید بود جگرم سوخت

انالله واناالیه راجعون