۹ سال قبل در صبح روز ۲۷ شهریور فضاپیمای سایوز حامل انوشه انصاری از پایگاه فضایی بایکونور در قزاقستان به فضا پرتاب شد تا او اولین فضانورد با اصالت ایرانی و اولین زن گردشگر فضایی نام بگیرد.
سال ۲۰۰۶ و در حالی که اختلافهای ایران و آمریکا در اوج بود نصب پرچم ایران روی لباس انوشهانصاری جنجالی شد. در آمریکا او مورد انتقاد گروههای تندرو قرار گرفت اما او اعلام کرد که با این کار میخواهد دین خود را به کشوری که تا ۱۸ سالگی در آن زندگی کرده ادا کند.
انوشه انصاری در ۲۱ شهویور سال ۱۳۴۵ در مشهد به دنیا آمده تا سال ۱۳۶۳ در ایران زندگی کرده است. او پیش از رفتن به فضا ابراز امیدواری کرده بود که با این سفر بتواند زمینهای برای آشنایی مردم به ویژه جوانان در داخل و خارج ایران با اهمیت سفرهای فضایی ایجاد کند تا کنجکاو شده، در این زمینه مطالعه کنند و با تحصیل در رشته فضایی باعث گسترده شدن این رشته شوند. انوشه انصاری همیشه عاشق فضا و فضانوردی و درپی راه یافتن به فضا بودهاست.
در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۸۵، سازمان فضایی روسیه بهطور رسمی اعلام کرد که انوشه انصاری بهعنوان اولین زن گردشگری فضایی در یکی از پروازهای فضاپیمای سایوز، به مدار زمین سفر خواهد کرد. او که شرکتهای موفقی را اداره کرده و در سال ۲۰۰۰ ازسوی مجله زن شاغل بهعنوان کارآفرین برتر معرفی شده برای رسیدن به رویایش ۲۰ میلیون دلار پرداخت کرد اما در مدت حضور در فضا آزمایشهای علمی مختلفی را با همکاری آژانس فضایی اروپا (اسا) انجام داد. انوشه انصاری خودش میگوید خیلیها تلاش داشتند به خاطر خطرهای این سفر او را منصرف کنند. او اما میگوید: حتی اگر می دانستم که این سفر هیچ بازگشتی ندارد و یک بلیت یک طرفه خواهد بود، لحظهای در سفرم تردید نمیکردم.
۹ سال بعد از رفتن او به فضا که خودش آن را تحقق یک رؤیا میداند خواندن دوباره آخرین نوشته او قبل از رفتن به ایستگاه فضایی بینالمللی شاید خیلیها به یاد این مسئله بیندازد که «هیچ وقت نباید از رویاهایتان دست بکشید.»
«شما حاضرید چقدر برای تحقق رویاهای خودتان بپردازید؟ آیا رویای شما ارزش حقوق یک ماه یا شاید یک سال شما دارد؟ شاید بهای آن به اندازه پساندازی باشد که برای دانشگاه فرزندتان کنار گذاشته اید. آیا به اندازه تمام حقوق بازنشستگی شما می ارزد؟ از دست دادن عضوی از بدنتان چه طور؟ آیا ارزش آن را دارد که برای آن بمیرید؟ قیمت واقعی یک رویا به راستی چقدر است؟
من جوابی برای این ندارم اما فکر میکنم پاسخ این پرسش برای هر کسی متفاوت باشد. خود من، همیشه آماده بوده ام و هنوز هم هستم که زندگی خودم رو برای تحقق رویاهایم فدا کنم.»