محققان داده های حدود ۴۰۰ هزار نفر را که در آغاز مطالعه در سال ۱۹۹۵ بین سن ۵۰ تا ۷۱ سال بودند مورد بررسی قرار دادند و وضعیت آنها را تا سال ۲۰۰۹ تحت نظر داشتند. حدود ۱۱۲ هزار نفر از این افراد در طول مطالعه فوت کردند.
مهر نوشت: شاخص توده بدنی معیار متداول چربی بدنی است، اما تحقیق جدید محققان دانشکده پزشکی پرلمان پنسیلوانیا نشان می دهد که BMI در حد وزن عادی همیشه بیانگر سلامت فرد نیست.
در حقیقت برای بسیاری از افراد، داشتن BMI در حالت اضافه وزن می تواند با کمترین احتمال خطر مرگ در طول یک دوره ۱۳ ساله همراه باشد.
محققان داده های حدود ۴۰۰ هزار نفر را که در آغاز مطالعه در سال ۱۹۹۵ بین سن ۵۰ تا ۷۱ سال بودند مورد بررسی قرار دادند و وضعیت آنها را تا سال ۲۰۰۹ تحت نظر داشتند. حدود ۱۱۲ هزار نفر از این افراد در طول مطالعه فوت کردند.
یافته های این محققان نشان می دهد که بهترین BMI برای افراد در طول دوره زندگی شان به طور میانگین باید ۲۶ باشد و BMI مطلوب برای هر فرد بستگی به خصوصیات او دارد.
محاسبه BMI هر فرد بر اساس قد و وزنش است. طریقه محاسبه آن، وزن به کیلوگرم تقسیم بر مجذور قد به متر است. معمولا BMI کمتر از ۱۸.۵ نشانه وزن کمتر از حد معمول تلقی می شود، از ۱۸.۵ تا ۲۴.۹ وزن نرمال، از ۲۵ تا ۲۹.۹ اضافه وزن، و ۳۰ به بالا چاق محسوب می شود.
در مطالعه جدید، محققان به بررسی نحوه ارتباط BMI با ریسک مرگ افراد پرداختند. اما به جای در نظر گرفتن BMI در قالب دسته بندی های متداول، از عدد BMI مربوط به هر فرد استفاده کردند.
طبق این تحقیقات مشخص شد که داشتن BMI به میزان ۲۶ در طول عمر از احتمال خطر مرگ فرد می کاهد و همواره کمترین BMI شاخص داشتن بهترین سلامت نیست.
