مهران احمدی می‌گوید نباید با ذهنیت قبلی در مورد فیلم یک فیلمساز، به تماشای اثر بعدی او نشست.
قصه مهران احمدی و سینما از فیلم‌های عبدالرضا کاهانی آغاز شد اما پیش از آن او یکی از بازیگران فعال در حوزه تئاتر بود که در آثاری مثل «محاکمه ژاندارک» و «آسید کاظم» درخشیده بود.
در تلویزیون هم با سریال‌های سیمای خانواده خودش را به مخاطب معرفی کرد تا این که فیلم «بیست» پیش آمد و بازی‌اش در آن مورد توجه خیلی‌ها قرار گرفت. همکاری احمدی با کاهانی به بازی‌های متنوعی برای مهران احمدی منجر شد که از متفاوتترین آنها میتوان به نقش آدمی دوجنسیتی در فیلم سینمایی «اسب حیوان نجیبی است»، اشاره کرد. نقشی که خودش می گوید به خاطر آن دو ماه کامل را با دوجنسیها گذرانده تا آنها و دنیایشان را از نزدیک و بی واسطه بشناسد. احمدی در «شیار 143» اولین فیلم سینمایی نرگس آبیار بازی کرد. فیلمی که در جشنواره فیلم فجر و پس از آن به خوبی مورد توجه قرار گرفت و موفق بود. گفت‌وگویی که می‌خوانید در مورد کار جدید او با نرگس آبیار به نام «نفس» است:
چطور شد که تصمیم گرفتید دوباره با خانم آبیار همکاری کنید؟
با شناخت کافی که من و نرگس آبیار از یکدیگر داشتیم طبیعی است که در کار دوم با اطمینان خاطر بیشتری همکاری با هم را قبول کردیم که البته هدف ما از این تصمیم این بود که بتوانیم یک کار خوب دیگر را در کنار یکدیگر داشته باشیم. در فیلم «نفس» اهداف و نقطه نظرات‌مان به یکدیگر نزدیک‌تر بود و به ایده‌هایی که برای ساخت یک فیلم خوب داشتیم رسیدیم. اشتراکات زیادی برای همکاری در این فیلم بین من و نرگس آبیار وجود داشت به طوری‌که بعد از خواندن فیلمنامه به این نتیجه رسیدم که داستان بسیار خوبی است و به نوعی ساختارشکنی در فیلم وجود دارد که البته همین امر من را بیشتر ترغیب می‌کرد که با اشتیاق در این فیلم حضور داشته باشم. این تعامل و نزدیکی و رسیدن به نقطه نظرات مشترک دست به دست هم داد تا این فیلم ساخته شده و همکاری شکل بگیرد. همچنین همکاری با بازیگرانی که در این فیلم حضور داشتند و صمیمیتی که در بین اعضا وجود داشت یکی دیگر از دلایلی بود که من با فراغ‌بال بپذیرم که در این فیلم ایفای نقش کنم. من به شخصه از بازی در فیلم «نفس» راضی هستم و امیدوارم که این فیلم هم بتواند نظر مخاطبان را جلب کند.
و فکر می‌کنید این نقش معیارهای لازم و استانداردهای مدنظرتان را داشت؟
من فیلمنامه را خوانده بودم و نقش غفور را دوست داشتم و بخاطر تفاوت و جذابیتی که این نقش برایم داشت بازی در کاراکتر غفور را قبول کردم.
نقدهای زیادی به فیلم می‌شود که نتوانسته همانند فیلم «شیار 143» دیده شود و مخاطبانش را راضی کند، فکر می‌کنید که این فیلم توانسته نظر مخاطبان را جلب کند؟
هر منتقد و مخاطبی نظرات خودش را دارد و نظرات بسیار متفاوت است. شاید مخاطبانی وجود داشته باشند که دیدن این فیلم راضی‌شان نکرده باشد اما بازخوردهایی که بعد از اکران فیلم با آن روبه‌رو شدم و صحبت‌هایی که منتقدان و دوستان با من می‌کردند حس خوبی به من می‌داد که باعث ایجاد حس رضایتمندی در من شد. همچنین طبق صحبت‌هایی که در جلسه نقد و بررسی و بعد از آن با منتقدان دیگر داشتم، میتوان این برداشت را کرد که منتقدان فیلم را دوست داشتند و از دیدن فیلم احساس رضایت می‌کردند.ساختار هر فیلم مختصات خاص خودش را دارد و نمی‌توان فیلم «نفس» یا هر فیلم دیگری که در آینده نرگس آبیار می‌سازد با فیلم «شیار 143» مقایسه کرد. نوع نگاه فیلم «نفس» نوع خاص‌تری است و داستان و جریانی که فیلم دنبال می‌کند تفاوت زیادی با فلیم «شیار 143» دارد.
به نظرم خانم آبیار از قصد فضای کاملا متفاوتی را برای فیلم «نفس» انتخاب کردند تا در چارچوب «شیار ۱۴۳» نمانند، این طور نیست؟
بله ، ضمن آن که فیلم‌ها را نباید با ذهنیت قبلی به تماشا نشست و با فیلم‌های دیگر مقایسه کرد. با دیدن فیلم با ذهنیت قبلی نمی‌توانید فیلمی را که اکنون اکران شده ببینید. بازی بازیگران بسیار خوب بوده و این فیلم از کارگردانی مناسبی نیز برخوردار است بنابراین اگر ایرادی نیز وجود دارد باید بررسی کنیم تا ببینیم که از کدام بخش از فیلم است. من معتقدم در بررسی فیلم نباید سلیقه‌ای برخورد کرد.
شاید ریتم کند فیلم باعث شده که چنین نقدهایی صورت بگیرد.
ذات فیلم ریتم کند دارد بنابراین ممکن است ایرادهایی در فیلم وجود داشته باشد اما ما نباید فیلم را به طور کل زیر سوال ببریم. ایراد وجود دارد، در هر کاری ایراداتی وجود دارد و اگر بخواهیم به طور کل منکر وجود یک فیلم خوب شویم دور از انصاف است. در مورد مشکلات و ایرادهایی که این فیلم دارد می‌شود صحبت کرد و آنها را برای اکران رفع نمود. مهم‌ترین شاخصه‌ای که این فیلم اتفاق می‌افتد، ساختارشکنی است که در فیلم مشاهده می‌شود و این یکی از نقاط قوت کار محسوب می‌شود و از نظر من فیلم «نفس» فیلم شریفی است.
