ائتلاف تاریخی اصولگرایان معتدل و اصلاح طلبان در انتخابات مجلس دهم هر چند باعث نخواهد شد تفاوت های خواستگاهی بین دو طیف اصولگرا و اصلاح طلب فراموش شود، اما می تواند باب همکاری جدیدی برای این دو طیف در قالب جبهه عقلانیت شود.
نزدیک به یک هفته از اعلام نتایج انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی می گذرد و نتیجه تقریبا 25 درصد از کرسی ها به دور دوم انتخابات مجلس در بهار سال 1395 سپرده شده است. لذا به نظر بحث بر سر اینکه چه کسی رئیس مجلس شود، زودهنگام و مضر برای مرحله دوم انتخابات شود.
به گزارش اعتدال، در حالی که هنوز وزن کشی اصلاح طلبان و اصولگرایان معتدل در مجلس دهم از واقعیت فاصله معنی داری دارد، برخی رسانه های نزدیک به طیف بازنده انتخابات با دامن زدن به گمانه زنی ها بر سر انتخاب رئیس مجلس در تلاش هستند تا بین در بین جبهه عقلانیت شکاف ایجاد کنند.
بعد از دو دوره ائتلاف ناموفق اصولگرایان معتدل با جناح تمامیت خواه اصولگرا، در سومین هم آورد انتخاباتی مجلس، جناح معتدل اصولگرا به ریش سفیدی علی لاریجانی تصمیمی تاریخی گرفت و با ائتلاف با جناح رقیب، ائتلافی نوین را پایه ریزی کرد که یکی از بزرگترین دست آوردهای آن خنثی شدن خواب تسخیر بهارستان توسط انحصارگرایان بود.
ائتلاف تاریخی اصولگرایان معتدل و اصلاح طلبان در انتخابات مجلس دهم هر چند باعث نخواهد شد تفاوت های خواستگاهی بین دو طیف اصولگرا و اصلاح طلب فراموش شود، اما می تواند باب همکاری جدیدی برای این دو طیف در قالب جبهه عقلانیت شود. بی شک در طول یک دهه میدان داری تندروها در بهارستان و پاستور، تیغ انحصارگرایان تنها بر تن اصلاح طلبان زخم نگذاشت و چه بسیار اصولگرایانی بودند که که از گزند این بداخلاقی بزرگ در امان نماندند.
هر چند برشمردن اصولگرایان محذوف در مجال این مقال نمی‌گنجد، اما برخوردهایی که با افرادی همچون علی لاریجانی، حسن روحانی، علی مطهری، حسن سبحانی، مرحوم عسگراولادی، آیت الله امینی، آیت الله جوادی آملی، رحمانی فضلی، علی عسگری، حمیدرضا کاتوزیان، علی شمخانی ، علی اکبر ناطق نوری، دانش جعفری و خیلی های دیگر در طول سالهای اخیر شد، تنها نمونه ای از بداخلاقی جریانی از بدنه اصولگرایی بود نسخه انحصار در قدرت سیاسی و اقتصادی را برای ایران می پیچید.
ائتلاف عقلانی بزرگان اصلاح طلب با طیف معتدل اصول گرا در خرداد 92، اولین ضربه جدی به اقتدارگرایان راست سنتی بود. ائتلافی که سبب شد تا عملا نایب رئیس اصولگرای مجلس پنجم و عضو موثر جامعه روحانیت مبارز را به اردوگاهی جدید وارد کند. از خرداد 92 تا اسفند 94 دولت اعتدالی حسن روحانی و رفتار معقول اصلاح طلبان حامی وی سبب شد تا جبهه اعتدال، در رئوس قدرت جایگاه خاص خود را پیدا کند. اوج این همکاری را می توان در قضیه برجام به خوبی مشاهده کرد.
«جبهه اعتدال»، در دو سال گذشته و در طول عمر کوتاه خود توانسته منشاء نزدیکی و وحدت نیروهای سیاسی و آحاد مردم شود. مساله ای که شور و نشاط انتخابات اخیر به خوبی تایید کننده آن است که جامعه مولود جدید را مبنای آن عقلانیت است را پذیرفته و آمادگی خود را برای همزیستی عقلای اصولگرا و اصلاح طلب تحت لوای «اعتدال در رفتار» و «عقلانیت در گفتار» اعلام نموده است.
حال که با همت شهروندان و سیاست گذاری، عقلای دو جناح از جمله آیت الله هاشمی رفسنجانی و رئیس دولت اصلاحات، ترکیب مجلس به گونه ای شکل گرفته که اکثریت قاطبه مجلس از انحصار تندروها خارج شده، بزرگان دو طیف اصلاح طلب و اصولگرای معتدل مجلس باید گونه ای عمل کنند، که فضای همکاری و همفکری ایجاد شده، به شکاف بین دو طیف تبدیل نشود.
هر چند رسانه طبق وظیفه ذاتی خود و از باب مشورت و شفاف سازی وظیفه خود می دانند به گمانه زنی برای ترکیب هیئت رئیسه مجلس و رئیس مجلس دهم بپردازند، اما الگوی نوینی که شکل گرفته است می تواند، باب جدیدی از همکاری بین عقلای دو طیف را در مجلس دهم و سایر فرآیندهای سیاسی سالهای آینده طراحی کند.
از این رو نمایندگان مجلس دهم ضمن پرهیز از ورود به بازی گمانه زنی در مورد رئیس آینده مجلس دهم، بهتر است ابتدا منتظر نتایج دور دوم انتخابات مجلس و تعیین تکلیف کرسی های باقی مانده باشند و در مرحله بعد تمام مجلس را خلاصه شده در رئیس مجلس نبینند.
روسای کمیسیون های مجلس، کارپردازان، نواب رئیس و سایر ارکان مجلس از جمله جایگاهی هستند که هر یک در صورت انتخاب فردی توانمند و کارآمد می تواند به نهاد قدرت برای طیف های جبهه پیروز در مجلس دهم باشد. به قول معروف میدان برای همه باز است و به جای توجه بیش از حد به جایگاه رئیس بهتر است، گروه ها برای بهتر اداره شدن مجلس، از هم اکنون به فکر برنامه ریزی برای انتخاب افراد توانمند برای سمت های کلیدی مجلس باشند.
