معنای این اتفاق آن بود که گروههای سیاسی و هم مدعیان نمایندگی مجلس نباید بعد از هر انتخاباتی با مردم خداحافظی کنند؛ اگر در گفتار و کردار خود صادق‌اند باید در صحنه بمانند و با کار مدنی و فعالیت عام‌المنفعه در جامعه نشان دهند که دغدغه‌ی آنها مقطعی نیست و براستی می‌خواهند در خدمت مردم باشند.
محمد لطیف کار در هفته نامه استقامت نوشت: انتخابات استان کرمان در آرامش و امنیت مطلوبی برگزارشد.
دست همه‌ی دست اندرکاران درد نکند و به همه خسته نباشید می‌گویم.
با اعلام نتایج انتخابات مجلس دهم در کرمان، پرونده‌ی این دوره از انتخابات دست‌کم در این مرحله بسته شد، و قطعا رقابت‌های جناحی بار دیگر به اشکال معمول خود ادامه خواهد یافت. با این تفاوت که قرائن نشان می‌دهد که مجلس دهم با مجلس نهم کاملا متفاوت خواهد بود و دولت برای پیشبرد برنامه‌هایش با سختی‌های کمتری مواجه می‌شود.
اما این انتخابات از جهات متعددی متفاوت بود. اصلاح طلبان و حامیان دولت در کرمان، اگرچه در سطح استان، پیروزی قابل ملاحظه‌ای بدست آوردند، اما در سطح شهرستان کرمان، تن به شکستی تلخ دادند تا هیچ یک از کاندیداهای اصلاح طلب شهرستان کرمان، به مجلس راه نیابد. در عین حال تحلیل آرایی که اصلاح طلبان بدست آوردند واجد این معنا بود که چنان‌چه نیروهای شناخته شده‌ی این جناح سیاسی رد صلاحیت نشده بودند، به طور قطع نتایج انتخابات امروز به گونه‌ی دیگری رقم می‌خورد.
برخلاف تحلیل‌ها و پیش‌بینی‌هایی که برخی گروههای سیاسی مطرح می‌کردند میزان مشارکت در انتخابات بسیار بالا بود و نتایج نشان داد که طرفداران هردو جناح با تمام قوا به این کارزار انتخاباتی تن دادند. البته در این انتخابات، مثل هر انتخابات دیگر این‌بار نیز تعداد قابل ملاحظه‌ای از واجدین رای، به صندوق‌ها مراجعه نکردند؛ و به تعبیری در شمار آراء خاموش قلمداد شدند، که در کرمان این عده به هر دلیلی که پای صندوق‌ها نیامدند، آمارشان به مرز ۴۰ درصد رسید.
نکته‌ی دیگر در این انتخابات حضور چهره‌های ناشناخته و یا کمتر شناخته شده در این رقابت‌ها بود؛ و طرفه این‌که برخی توانستند بر رقبای نامدار خود نیز غلبه کنند. برخی از این چهره‌ها نه در صدا و سیما و نه در مطبوعات صاحب تریبون نبودند و هیچ برنامه‌ی خاصی نیز پیش از این ارائه نداده بودند. دلیل این‌که برخی از این افراد اما رای بالا آوردند، با یک نگاه ساده، به نظر می‌رسد به مسائل جناحی و انرژی سیاسی حامی این افراد بود که از طریق ستادهای فعال و حمایت‌گر خود کسب می‌کردند. به عبارت دیگر، این انتخابات نشان داد که هر دو جناح سیاسی از این پس باید در برنامه‌ریزی‌هایشان توجه دقیق‌تری روی افکار عمومی و تمایلات مردم داشته باشند.
جنبه‌ی دیگر این انتخابات حضور قدرتمند پدیده‌ی تلگرام بود که هر دو جناح سیاسی با تمام قوا از مدت‌ها قبل، کوشیدند از امکانات عجیب این نرم‌افزار موبایلی بهره‌ها بگیرند؛ به طوری‌که فعالیت‌های تبلیغاتی طرفین کارزار، برای اولین بار تا ثانیه‌هایی که آراء به صندوق‌ها ریخته می‌شد، ادامه یافت.
در این مختصر قصد ندارم به همه‌ی ابعاد این رویداد بزرگ سیاسی بپردازم. اما مایلم روی یک خصوصیت کم‌نظیر این انتخابات تاکید کنم. در این انتخابات مردم کمتر روی چهره‌ها و برنامه‌ها و وعده‌ها توجه کردند. تمرکز تبلیغات روی شناختی بود که مردم به صورت کلی از عملکرد جناح‌های سیاسی داشتند. این رویداد اما نشان داد که جناح‌های سیاسی نباید فعالیت خود را معطوف به تبلیغات انتخاباتی برای کسب قدرت سیاسی نمایند.
معنای این اتفاق آن بود که گروههای سیاسی و هم مدعیان نمایندگی مجلس نباید بعد از هر انتخاباتی با مردم خداحافظی کنند؛ اگر در گفتار و کردار خود صادق‌اند باید در صحنه بمانند و با کار مدنی و فعالیت عام‌المنفعه در جامعه نشان دهند که دغدغه‌ی آنها مقطعی نیست و براستی می‌خواهند در خدمت مردم باشند. این‌طور نباشد که کرسی نمایندگی را بخواهند و دیگر هیچ!
