مجلسی که آقای دکتر عارف در راس آن باشند کارآیی خود را به‌شدت از دست خواهد داد، به این خاطر که از همان روز اول اصولگرایان در برابر آن جبهه‌گیری خواهند نمود.
صادق زیباکلام در آرمان نوشت: مجلسی که آقای دکتر عارف در راس آن باشند کارآیی خود را به‌شدت از دست خواهد داد، به این خاطر که از همان روز اول اصولگرایان در برابر آن جبهه‌گیری خواهند نمود.
بعد از پيروزي نسبي اصلاح‌طلبان در انتخابات هفتم اسفند اصلاح‌طلبان براي به دست آوردن رياست قوه قانونگذاري كشور تلاس فراواني را انجام مي‌دهند اما به نظر مي‌رسدبهترين اتفاق ممكن اين است كه اصلاح‌طلبان در انديشه رقابت با آقاي لاريجاني براي تصدي كرسي رياست مجلس نباشند.
اگر در دور دوم انتخابات مجلس شوراي اسلامي نيز تعداد قابل توجهي از ليست اميد به مجلس راه‌يابند و تعداد كرسي‌هاي ليست اميد افزايش پيدا كند و در نتيجه آقاي عارف بتوانند رياست مجلس را به دست بياورند، آقاي عارف نبايد بر رياست مجلس تكيه بزنند. مجلسي كه آقاي دكتر عارف در راس آن باشند كارآيي خود را به‌شدت از دست خواهد داد، به اين خاطر كه از همان روز اول اصولگرايان در برابر آن جبهه‌گيري خواهند نمود و حكايت رياست مجلس دهم همچون رياست آقاي كروبي بر مجلس ششم خواهد شد.
مجلس ششم در نتيجه مواجهات سخت و تقابل جدي اصولگرايان و جريان قدرتمند بود كه در آن مجلس اصلاح‌طلبان نتوانست حتي يك لايحه منطقي به تصويب برسانند. وضعيت مشابه مجلس ششم نبايد براي مجلس دهم اتفاق بيفتد و بر فرض اگر آقاي عارف رئيس مجلس شوند، آقاي مطهري نايب‌رييس اول باشند، در چنين شرايطي فكر مي‌كنيد اصولگرايان اجازه خواهند داد كه آب خوش از گلوي چنين مجلسي پايين برود؟
بدون شك از همان روز اول شروع به سنگ اندازي خواهند نمود. بنابراين به جاي اينكه به دنبال رويكردي برويم كه باعث جبهه‌گيري و صف‌آرايي گسترده اصولگرايان در مقابل اصلاح‌طلبان حركت كنيم توافق كنيم كه مثلا نايب‌رييس اول آقاي عارف باشند و همچنين كميسيون‌هاي مهم مجلس مثل كميسيون اصل نود يا كميسيون امنيت ملي و سياسيت خارجي و ديگر‌كميسيون‌هاي مهم را در اختيار اصلاح‌طلبان قرار داد و نفوذ زيادي در آنها پيدا نمود تا درنتيجه بتوان دموكراسي را در مجلس و كميسيون‌هاي آن به‌پيش برد.
اصلاح‌طلبان نبايد اصراري داشته باشند كه نوك پيكان آنها به سوي رياست مجلس باشند اين كار در حقيقت باعث به چالش كشيدن و مخالفت روز‌افزون اصولگرايان خواهد شد. نخستين و مهم‌ترين شرط اينكه چنين اتفاقي نيفتد هم اين است كه اصلاح‌طلبان اين موضوع را بپذيرند و به دنبال رويارويي با آقاي لاريجاني نروند و كار را به راي‌گيري در صحن علني مجلس نكشانند. شيوخ و بزرگان اصلاحات بايد دور هم جمع شوند و هرچه سريعتر و محكم اعلام كنند كه اصلاح‌طلبان به هيچ‌وجه سوداي ايستادن در برابر علي لاريجاني را ندارند و اين را به عنوان يك اصل اعلام كنند.
نبايد اينگونه باشد كه هركه يك‌چيز بگويد و در اين بين نيز برخي بگويند عزم آقاي عارف براي كسب كرسي رياست مجلس جدي است يا ديگري بيايد و بگويد چرا هميشه آقاي عارف بايد از خود گذشتگي كند و كنار بكشد. اين مساله بدون رهبري واحد پيش نخواهد رفت و جريان اصلاحات بايد خيلي محكم به ميان بيايد و موضع‌گيري كند. اگرچه كه خود فراكسيون اميد نيز اين قابليت را دارد كه آقاي عارف را به چنين سمتي رهنمون كند و پختگي اعضاي اين فراكسيون اين توان را براي آن فراهم مي‌آورد كه موضوع رياست مجلس را نگذارند به چنين سمتي برود.
