دولت به اصول و ضوابطي و به حداقلي از آزادي مطبوعات معتقد است و پاي آن هم ايستاده است. با وجود اينكه روزنامه همشهري كه از بودجه بيت المال منتشر مي‌شود، به تريبوني عليه دولت تبديل شده يا نيش و كنايه‌هايي كه آقاي قاليباف به آقاي رئيس‌جمهور وارد مي‌كند، اما همچنان آقاي روحاني صبوري كرده و واكنشي نسبت به انتقادات آقاي قاليباف نشان نداده است.
كنايه‌هاي شهردارتهران نسبت به آقاي روحاني و اساسا رويكرد عدم همكاري كه او از فرداي تشكيل دولت يازدهم در شهريور ۹۲ تا به امروز در دستور كار قرار داده، مبين اين واقعيت است كه آقاي قاليباف داستان آن مناظره تاريخي در انتخابات خرداد سال ۹۲ را فراموش نكرده است. وقتي كه در آن مناظره، آقاي قاليباف مي‌خواست نشان دهد كه آقاي روحاني، شخصيتي ليبرال يا طرفدار حقوق شهروندي نيست،
به گزارش آرمان، سراغ اتفاقات سال ۷۸ رفت. زماني كه آقاي روحاني، دبير شوراي عالي امنيت ملي بود و در همان سال‌ها، آقاي قاليباف فرمانده نيروي انتظامي. قاليباف مدعي مي‌شود كه روحاني در آن سال گفته كه دانشجوها را به وسط خيابان بكشانيم و بعد هم با حمله گاز انبري، آنها را قلع و قمع كنيم. آنجا بود كه آقاي روحاني در آن مناظره، به آقاي قاليباف گفت: به چشم‌هاي من نگاه كن و بگو چه كسي مي‌خواست دانشجوها را با حمله‌اي گاز انبري قلع و قمع كند. واكنش آقاي قاليباف، هيچ ترديدي در ميان ميليون‌ها نفر كه آن مناظره را نگاه مي‌كردند، باقي نگذاشت كه چه كسي عین واقعیت را مي‌گفت و چه كسي با اين كار مخالفت كرد.
با وجود اين زخم تبلیغاتی که آقاي قاليباف از آقاي روحاني خورد، يك مساله ديگر هم مطرح است. آقاي قاليباف، مانندآقاي محسن رضايي، «نامزد هميشه در صحنه» اصولگرايان بوده است. او همچنان گوشه چشمي به خرداد ۹۶ و انتخابات دور دوازدهم ریاست جمهوری دارد. بنابراين، آقاي قاليباف فكر مي‌كند كه با عدم همكاري با آقاي روحاني و با انتقاد از او و دولت، مي‌تواند نامزد اصولگرايان در انتخابات سال ۹۶ باشد. آقاي قاليباف، روزنامه همشهري را اساسا عملا به يكي از منتقدان و مخالفان دولت تبديل كرده است البته اشكالي هم ندارد. در چارچوب قانون، قاليباف مي‌تواند روزنامه‌اي را كه مديريت آن به عهده شهرداري تهران است،
به سكويي عليه آقاي روحاني بدل كند. اما براي لحظه‌اي فرض بگيريم كه عكس اين حالت اتفاق رخ مي‌داد، يعني شهردار، شخصيتي اصلاح‌طلب بود و رئيس‌جمهور، شخصيتي اصولگرا. آقاي روحاني شهردار و مسئول روزنامه همشهري مي‌شد و آقاي قاليباف، رئيس‌جمهور شده بود. سوال اينجاست كه آيا باز هم آقاي قاليباف يا يك رئيس‌جمهور اصولگراي ديگر، اجازه مي‌دادند كه روزنامه شهرداري كه با پول، ماليات و عوارضي كه از مردم مي‌گيرد، اینگونه منتشر شود و عليه رئيس‌جمهوري عمل کند كه منتخب مردم است؟! يقينا اگر چنين ماجرايي عليه اصولگرايان اتفاق افتاده بود، آنها روزگار شهردار اصلاح‌طلب و روزنامه همشهري را تيره و تار مي‌كردند.
اما به هر حال، دولت به اصول و ضوابطي و به حداقلي از آزادي مطبوعات معتقد است و پاي آن هم ايستاده است. با وجود اينكه روزنامه همشهري كه از بودجه بيت المال منتشر مي‌شود، به تريبوني عليه دولت تبديل شده يا نيش و كنايه‌هايي كه آقاي قاليباف به آقاي رئيس‌جمهور وارد مي‌كند، اما همچنان آقاي روحاني صبوري كرده و واكنشي نسبت به انتقادات آقاي قاليباف نشان نداده است.
در عين حال، احتمال دارد آقاي قاليباف چشم اميدي به انتخابات رياست‌جمهوري داشته و همچنان ظاهر شدن در انتخابات سال ۹۶ را از نظر دور ندارد. آنچه كه با قطعيت مي‌توان گفت: چنين است كه موضع‌گيري‌هاي آقاي قاليباف عليه آقاي روحاني، در حقيقت نوعي سرمايه‌گذاري براي انتخابات سال ۹۶ است. اما وقتی که محسن رضايي از هاشمي و روحاني انتقاد كرد، به او شفاف گفتم و حالا هم بايد به آقاي قاليباف بگويم كه دارند وقت شان را تلف مي‌كنند، چرا كه نامزد اصولگرايان، نه آقاي رضايي خواهد بود و نه آقاي قاليباف. اگر اصولگرايان جدا بخواهند در انتخابات سال ۹۶ به قدرت برسند، نامزد نهايي آنها يا احمدي‌نژاد خواهد بود يا جناب سردار قاسم سليماني.
