فرداي پس از انتخاب لاريجاني به عنوان رئيس موقت مجلس دهم برخي از روزنامه‌هاي دلواپس اصولگرا به صورت هماهنگ و زنجيره‌اي به چاپ اين مطلب كه « اصلاح‌طلبان تقريبا هيچ » مبادرت ورزيدند. نخست اينكه دكتر لاريجاني با حمايت اصلاح‌طلبان موفق به كسب آراي حداكثري در قم شد
مصطفي ايزدي در يادداشتي در روزنامه آرمان نوشت: فرداي پس از انتخاب لاريجاني به عنوان رئيس موقت مجلس دهم برخي از روزنامه‌هاي دلواپس اصولگرا به صورت هماهنگ و زنجيره‌اي به چاپ اين مطلب كه « اصلاح‌طلبان تقريبا هيچ » مبادرت ورزيدند. نخست اينكه دكتر لاريجاني با حمايت اصلاح‌طلبان موفق به كسب آراي حداكثري در قم شد؛ بنابراين گمان نمي‌رود كه وي پس از كسب كرسي رياست در مجلس نخواهد جانب اخلاق را رعايت كند.
وي به طور یقین هرگز برخلاف تصور برخي از اصولگراهاي تندرو به اصلاحات پشت نخواهد كرد. از اين رو پيروزي فردي كه به وسيله حمايت اصلاحات يك‌بار ديگر وارد مجلس شد پيروزي اصلاح‌طلبان است. نكته دوم اينكه اگرچه اصولگراها از نظر كميت تعدادشان بسيار بيشتر از اصلاح‌طلبان است اما اصولا اصولگراهايي هستند كه بيشتر به عنوان حامي دولت روحاني تلقي مي‌شوند به همين علت اصولگراهاي حامي دولت را همپاي اصلاحات باید دانست، بدين‌ترتيب آن ميزاني هم كه در ميان اصولگراهاي حامي دولت به لاريجاني راي دادند در حقيقت همراهان اصلاحات تلقي مي‌شود.
بسياري از اصلاح‌طلباني كه در تهران و شهرستان‌ها منتسب به ليست اميد بودند، همان طور كه در برخي از رسانه‌ها به وضوح ديده مي‌شد در مجموع تمايل شان براي رياست به سمت لاريجاني بود. دكتر عارف انسان اخلاقي و يك اصلاح‌طلب مطلوب است اما با توجه به برخي مسائل و ضرورت‌ها از جمله به جهت نيازي كه به وجود آرامش در مجلس، تعامل مفيد و مطلوب ميان دولت و مجلس ديده مي‌شد به نظر دكتر لاريجاني مناسب‌ترين گزينه در شرايط كنوني حداقل درسال اول بود در حقيقت مي‌توان از عملكرد لاريجاني و عارف جمع‌بندي به عمل آورد؛ ازهر دو گزينه در مدت چهار سال عمر مجلس دهم استفاده كرد.
نكته مهم ديگر اينكه ۱۰۴ تن از نماينده‌هاي مجلس، اصلاح‌طلبان قاطعي هستند كه از يك فراكسيون بسيار قوي‌اي در مجلس برخوردارند. عملا اصولگراهايي كه همراه و حامي اصلاح‌طلبان هستند اعم از جريان‌ها و گروه‌هايي كه به ليست اميد راي دادند و همين گروه‌هايي كه در سال ۹۲ همراه با اصلاحات به دكتر روحاني راي دادند همه اين مسائل نه تنها همگان حتي مخالفان را مي‌تواند به اين مساله برساند كه در وهله نخست اصلاحات با رياست لاريجاني در مجلس شكست نخورده و همچنان اين جريان در قدرت است.
سخناني كه اصولگراهاي تندرو به زبان مي‌آوردند يا در رسانه‌هاي خود منتشر مي‌كنند كه اصلاحات شكست خورده بايد به آنها گفت كاملا در اشتباهند، زيرا علاوه بر دلايل فوق بايد گفت اگر به راستي حق با اين افراد است چرا جز لاريجاني كانديدايي نداشتند. اگر تعداد اصولگراها از لحاظ كمي زياد است چرا تنها به لاريجاني كه مورد حمايت اصلاح‌طلبان در قم بود راي دادند؟ بنابراين بايد گفت در حقيقت افرادي شكست خوردند كه هيچ گزينه‌اي براي رياست در مجلس دهم نداشتند؛ زيرا اصولگراها كسي را براي معرفي به عنوان كانديداي رياست مجلس نداشتند.
افراطيون مجلس و جبهه پايداري كه همواره در مقابل لاريجاني موضع منفي و تخريب‌گرايانه مي‌گرفت عليه دكتر لاريجاني در قم شعار دادند و به سمتش مهر پرتاب كردند و در مجلس نهم همواره وي را مورد هجمه‌ها سنگين و انتقادهاي تند قرار مي‌دادند، اكنون چطور مي‌توانند بگويند كه پيروزي لاريجاني به عنوان رئيس مجلس پيروزي اصولگراها و شكست اصلاح‌طلبان است، در حالي كه اين گروه‌ها وقتي هيچ كانديدي در مجلس ندارند سرانجام حتي خود ناگزير مي‌شوند به لاريجاني به عنوان حامي دولت و اصلاح‌طلبان راي دهند. در نهايت همه اين مسائل همگان را به اين نتيجه خواهد رساند: در مجلس اصلاح‌طلبان قوي و اصيل به اضافه اصولگراهاي معتدل به عنوان همراه رئيس‌جمهور پيروز شده و اصولگراهاي تندرويي كه گمان مي‌برند اصلاحات از ظرفيت پاييني در مجلس برخوردار است، شكست خوردند.
