وزیر کشور در مجلس:
وزیر کشور گزارشی را درباره ی آسیب‌های اجتماعی به مجلس ارائه کرد و بر لزوم همکاری قوا برای رفع این آسیب‌ها تاکید کرد.
وزیر کشور گزارشی را درباره ی آسیب‌های اجتماعی به مجلس ارائه کرد و بر لزوم همکاری قوا برای رفع این آسیب‌ها تاکید کرد.
به گزارش ایسنا، رحمانی فضلی در ابتدای گزارش خود عنوان کرد: موضوعی که مطرح است بسیار اهمیت دارد به طوری که مقام معظم رهبری در شش ماه گذشته سه بار شخصا در این خصوص جلسه گذاشتند و هر بار حدود سه ساعت موضوع را با تمام ابعاد و جوانب آن مورد بررسی قرار دادند.
وزیر کشور خاطر نشان کرد: مسائل اجتماعی بازتاب و برون‌داد تمام رفتارهایی است که ما در حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی، امنیتی و اقتصادی بروز می‌دهیم و نهایتا می‌تواند موجب قوام، دوام و انسجام و امید و رضایت بندی باشد و یا برعکس می‌تواند موجب تخریب سرمایه‌های اجتماعی و بروز مشکلاتی شود که آن مشکلات در بعضی مواقع تبدیل به موضوعات امنیتی خواهد شد.
وزیر کشور در ادامه گزارش خود به تغییرات اجتماعی اشاره کرد و گفت: یکی از مواردی که دائما باید آن را رصد کنیم تغییرات اجتماعی است؛ تغییرات اجتماعی با توجه به رشد تکنولوژی، سطح سواد، انتشار اطلاعات، مصرف انبوه و افزایش سطح ارتباطات دائما در حال تغییر است. این تغییرات قطعی و حتمی است. مقام معظم رهبری نیز بحث مفصلی را در سفر به سمنان در حوزه‌ی تغییرات اجتماعی داشتند و لزوم مهندسی و هدایت تغییرات اجتماعی را مورد تاکید قرار دادند. اگر تغییرات اجتماعی را مدیریت نکنیم در مقابل آن منفعل خواهیم شد و باید آثار و هزینه‌های منفی را بپردازیم.
او درباره سبک زندگی نیز تاکید کرد: یکی از موضوعات بسیار مهمی که تاثیر تغییرات اجتماعی است موضوع سبک زندگی است. این مساله نیز از مسائل مهمی بود که رهبری مفصلا در سفر به خراسان شمالی مطرح کردند و بعد از آن نیز چندین جلسه تشکیل دادند که چگونه تغییرات اجتماعی منجر به تغییر سبک زندگی می‌شود و سبک زندگی تمام احوالات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد و ما باید دائما این موضوع تعقیب کنیم و متناسب با الگوهای رفتاری ایرانی اسلامی سبک زندگی مناسبی را تعریف کنیم.
وزیر کشور همچنین تاکید کرد: آنچه در حوزه آسیب‌های اجتماعی مهم است و ما باید نسبت به آن دغدغه داشته باشیم، اعتماد اجتماعی، اعتماد عمومی، سرمایه اجتماعی، رضایتمندی، امید به آینده و انسجام اجتماعی است. این موارد می‌تواند در قوام، دوام و استمرار حرکت سالم اجتماعی موثر باشند و ما را در رسیدن به اهداف نهایی خود در هر یک از حوزه‌های مورد نظر کمک کند. در غیر این صورت یعنی با ضعف هر یک از این عناصر یقیقنا در انجام اقدامات حاکمیتی در همه حوزه‌ها دچار اشکال خواهیم بود.
رحمانی فضلی در ادامه صحبت‌های خود به بسترهای ایجاد آسیب‌های اجتماعی اشاره کرد و گفت: یکی از بسترهای آسیب‌های اجتماعی جغرافیای ایران است؛ جغرافیای ایران به خودی خود موجب تقسیم‌بندی‌های حوزه‌ای می‌شود که این تقسیم بندی‌ها در صورت عدم مدیریت درست می‌تواند به انشعاب اجتماعی تبدیل شود. حوزه‌های جغرافیایی از نظر ویژگی‌ها، دارای ویژگی‌های حوزه‌های سیاسی نیز هستند و در طول تاریخ این موضوع خود را نشان داده ، قرار گرفتن اقوام، جمعیت‌ها و مذاهب مختلف در درون این حوزه‌ها به خودی خود امکان ایجاد چنین انشقاقی را فراهم می‌کند اما با توجه به عوامل چسبندگی و عوامل قوام دهندگی مسائل اجتماعی مثل اسلامیت، دین ، ایرانیت و فرهنگ ایرانی و اسلامی این چسبندی ایجاد شده است. اگر این موارد تضییع شود و عامل چسبندی را از دست دهد موجب انشقاق خواهد شد ضمن این که دشمنان ما در جهت این انشقاق فعالیت می‌کنند.
او افزود: مساله دیگر نظام برنامه ریزی است؛ نظام برنامه ریزی ایران از سالهای 40 به بعد برنامه ریزی کلان بخشی متمرکز است. یکی از آثار این برنامه ریزی عدم تعادل‌ها و توازن‌های منطقه‌ای است. این عدم توازن هم در حوزه‌های منطقه‌ای هم در توزیع جمعیت و هم در توزیع خدمات منابع فعالیت‌ها و زیرساخت‌ها مشاهده می‌شود. البته بعد از انقلاب توانسته‌ایم در حوزه‌ی زیرساخت‌ها و خدمات کمک‌های شایانی بکنیم تا این عدم توازن برطرف شود اما در سایر حوزه‌ها کماکان درگیر این موضوع هستیم.
رحمانی فضلی در مورد نظام بودجه ریزی نیز توضیح داد: نظام بودجه ریزی ما مبتنی بر فعالیت و جمعیت است. این یک شکل بسته را ایجاد می‌کند که هر چه قدر جمعیت بیشتر باشد فعالیت بیشتر می‌شود و به تبع آن منابع هم بیشتر می‌شود . نهایتا مراکزی مثل تهران به وجود می‌آید که بیش از 52 درصد اعتبارات را به خود اختصاص دادند و مناطقی مثل سیستان وبلوچستان با شدت زیادی دچار ضعف این منابع هستند. در مورد نظام اداری هم، نظام بروکراسی‌مان نظامی کاملا متمرکز و بدون واگذاری اختیارات به مناطق است. این مساله موجب می‌شود قدرت تصمیمگیری ما در مناطق کم شود. این مسائل عدم توازن و تعادل را به همراه داشته که موجب شده تحرک‌های جمعیتی به کلان شهرها منتقل شود و پیرو آن موضوعاتی مثل مهاجرت، حاشیه نشینی، بزه کاری و حاشینه نشینی به وجود می‌آید.
