توافق هسته ای با ایران زمینه رابطه با ثبات میان ایران و آمریکا را فراهم کرد ،و شرکت کنندگان در کنفرانسی در شورای آتلانتیک در واشنگتن در 16 ژوئن بر این موضوع تاکید کردند که دولت بعدی آمریکا باید روابط با ایران را در اولویت دستورکار خود قرار دهد.
انتخاب نوشت: موسسه «شورای آتلانتیک»-یکی از مهمترین تینک تنک‌های آمریکایی در یادداشتی خطاب به رئیس جمهور بعدی آمریکا درخواست کرده، فرصت رابطه با ایران را هدر ندهید.
سایت شورای آتلانتیک در گزارشی تحت عنوان «یادداشتی به رئیس جمور بعدی، فرصت رابطه با ایران را از دست ندهید» به قلم میچ هالس، دستیار سردبیر در شورای آتلانتیک نوشت:
توافق هسته ای با ایران زمینه رابطه با ثبات میان ایران و آمریکا را فراهم کرد ،و شرکت کنندگان در کنفرانسی در شورای آتلانتیک در واشنگتن در 16 ژوئن بر این موضوع تاکید کردند که دولت بعدی آمریکا باید روابط با ایران را در اولویت دستورکار خود قرار دهد.
سوزان دیماگیو، مدیر طرح ایران-آمریکا در آمریکای جدید در این باره می گوید: « رئیس جمهور بعدی باید ایران را به عنوان یک اولویت بزرگ در نظر بگیرد».
او همچنین اضافه کرد: « ما باید راهی پیدا کنیم تا برخی مسائل حل نشده میان دوطرف را حل و فصل کنیم».
دیماگیو در کنار دیگر متخصصان سیاست خارجی و مسئولان دولت آمریکا در کنفرانس مشترک به میزبانی شورای آتلانتیک و پروژه ایران سخن کفت.
دونالد ترامپ، نامزد احتمالی جمهوری خواهان موضعی علیه توافق هسته ای و تقویت روابط با ایران در پیش گرفته، در حالیکه رقیب دموکرات او، هیلاری کلینتون با رعایت تمهیداتی با این توافق موافقت کرده است.
بن رودز، مشاور ارشد امنیت ملی کاخ سفید در گفته های خود در این کنفرانس هشدار داده که پاره کردن توافق منجر به بحران در خاورمیانه و دور شدن متحدان آمریکا می شود که با همکاری یکدیگر توافق را به انجام رساندند.
به گفته سخنران های این کنفرانس، آمریکا به موجب توافق هسته ای توانسته رابطه پایدارتر و ایمن تری با ایران ایجاد کند.
سوزان مالونی، معاون برنامه سیاست خارجی در موسسه بروکینز گفت: «ایران در حال حاضر بیش از هر زمانی پس از انقلاب اسلامی امنیت و انسجام دارد.»
اجرای توافق به طورکلی به عنوان پیشرفت مثبتی در روابط ایران و آمریکا دیده می شود و پیروزی استراتژیک اساسی برای آمریکا در سیاست خارجه در خاورمیانه به شمار می آید. با این وجود ، اسرائیل و شرکای عرب خلیج فارس در این باره هراس دارند و نگرانند.
در آگوست 2013 حسن روحانی به ریاست جمهوری برگزیده شد. سیاست های داخلی دولت او تا حدودی راه را برای مذاکرات هسته ای باز کرد.
یک خبرنگار ایرانی-آمریکایی گفت: انتخابات 2013 می توانست به عنوان انتخاباتی درباره آینده برنامه هسته و سیاست خارجی ایران تفسیر شود».
انتخابات آتی ریاست جمهوری در اوایل 2017 برگزار می شود.
این خبرنگار ایرانی امریکایی گفت:«برای ایرانی ها باورکردنی نبود وزیرخارجه ایران با وزیر خارجه آمریکا دیداری علنی داشته باشد و واقعا پیشرفتی در کارها صورت بگیرد».
او اضافه کرد: « این اتفاقی نبود که پیش از این رخ داده باشد و نقطع عطف مهمی در روابط دو کشور بود». وی افزود: «از روز اجرای برجام، روحانی کمپینی برای جذب سرمایه گذاران خارجی ترتیب داد و تلاش کرد روابط با کشورهای اروپایی به ویژه فرانسه را ترمیم کند».
پس از اعدام شیخ نمر توسط حاکمان عربستان در ماه ژانویه روابط ایران و عربستان بیش از پیش پر تنش شد. اندکی بعد، معترضان ایرانی به سفارت عربستان در ایران حمله بردند. از آن زمان عربستان روابط دیپلماتیک خود با ایران را قطع کرده است.
محمد بن سلمان، جانشین ولیعهد عربستان که وزیر دفاع این کشور هم هست، این هفته در واشنگتن بود تا با وزیر خارجه آمریکا، جان کری ملاقات کند. رئیس جمهور آمریکا، باراک حسین اوباما در 17 ژوئن با بن سلمان ملاقات کرد تا درباره نقش عربستان در سوریه و یمن گفتگو کند.
الن لایپسون، معاون سابق شورای اطلاعات ملی کاخ سفید گفت: « ایران در مسیری قرار دارد که باید فراتر از مرزهایش در نظر گرفته شود».
ایران در ماه مارس چندین موشک بالستیک را آزمایش کرد. آمریکا و متحدانش این اقدام را محکوم کردند.
بروس ریدل، مدیر پروژه اطلاعات در موسسه بروکینز و مسئول سابق شورای امنیت ملی آمریکا، گفت: «پیش از این شاهد روابط حسنه ای میان ایران و عربستان بوده ایم... اما اکنون چشم اندازی برای روابط دوستانه در آینده نزدیک نمی بینم».
او اضافه کرد: « رقابت بسیار عمیق و ریشه داری میان دو کشور وجود دارد و راه حلی ساده نمی تواند این خصومت را پایان دهد».
توافق هسته ای به عنوان لحظه مثبت و اساسی در روابط ایران و آمریکا به شمار می آید.
دیمگیو پرسید: «آیا می توان این زمان را به عنوان لحظه ای تاریخ ساز برای اقدام عملی متقابل در جهت تغییر روابط ایران و آمریکا تصور کرد؟ آیا می توانیم به امکان تبدیل به چیزی پایدارتر فکر کنیم؟»
او اضافه کرد: «به نظر می آید ما در فازی قرار گرفته ایم که یک قدم به جلو رفته و دو قدم به عقب بر می گردیم. آیا می توانیم وارد فازی شویم که دو قدم جلو رفته و یک قدم عقب برویم؟»
