التهاب گوش خارجی که آن را معمولا به عنوان بیماری "گوش شناگر" می شناسند زمانی اتفاق می افتد که آب در گوش خارجی به دام افتاده و موجب رشد قارچ ها و باکتری ها شود. این مشکل در کودکان شایع تر است و موجب درد، تورم و خارش می شود.
هر سال تابستان، ما اتفاقات وحشتناکی راجع به ابتلای افراد به بیماری های میکروبی بر اثر شنا می شنویم، برای مثال در سال گذشته در یکی از کشورهای آمریکایی یک نوجوان در اثر شنا در یک دریاچه و ابتلا به یک بیماری مغزی ناشی از آمیب (نوعی تک سلولی) درگذشت.
به گزارش تبیان، اگر از بلع آب و شنا کردن در مناطقی که مورد تأیید نیست بپرهیزیم، می توانیم تا حد زیادی جلوی بروز این مشکلات را بگیریم. متأسفانه افراد زیادی مخصوصا در ایام تعطیل بدون در نظر گرفتن اصول بهداشتی و هشدارها، در رودخانه ها و دریاچه هایی که در اطراف شهرها وجود دارند به شنا می پردازند که عمدتا مشکلات زیادی را نیز به دنبال دارد.
بهتر است که جهت آب تنی از استخرهای مطمئن و مورد تایید استفاده کرد. در این مطلب مشکلات و بیماری های رایج پس از شنا را برایتان معرفی می کنیم.
اسهال
بلع آب آلوده به میکروب ها منجر به ابتلا به اسهال در افراد شناگر می شود. میکروب هایی مانند کریپتوسپوریدیوم، ژیاردیا، شیگلا، نورو ویروس و باکتری ای کلای از جمله آن هایی هستند که می توانند به فرد منتقل شده و ایجاد مشکل نمایند.
کریپتوسپوریدیوم شایع ترین علت شیوع بیماری اسهال مربوط به استخر می باشد و در صورتی که آب به درستی با کلر و دیگر مواد شیمیایی ضدعفونی نشود، سبب بیمار شدن شناگر از راه تماس افراد آلوده با آب خواهد شد. به همین دلیل نیاز است قبل از ورود به استخر دوش گرفته و از یک گودی کوچک حاوی مواد ضدعفونی کننده عبور کنیم. بهتر است اگر اخیرا دچار دردهای معده و شکمی شده اید، در استخر شنا نکنید، زیرا ممکن است علامت یک مشکل میکروبی باشد.
از شنا کردن در مناطقی که هیچ نظارتی بر آن ها نمی شود خودداری نمایید، زیرا ممکن است محل عبور حیوانات و محل استراحت آنان باشد که خود می تواند به راحتی موجب انتقال بیماری های گاها کشنده مخصوصا در کودکان شود.
بیماری های اسهالی معمولا می توانند دو تا سه هفته طول بکشند و می توانند بسیار جدی و تهدید کننده بوده و موجب کم آبی خطرناک بدن شوند. اگر فرد دچار اسهال خونی شود که سه تا پنج روز به طول انجامیده و به همراه آن دچار تب و لرز نیز شود، باید خود را به پزشک برساند.
بروز علائمی مانند خشکی دهان، لب ترک خورده، پوست برافروخته، سردرد، گیجی، یا ادرار کمتر از چهار بار در روز هم از نشانه های ابتلای فرد به اسهال در روزهای بعدی خواهد بود.
بثورات پوستی آب داغ
آبی که با باکتری سودوموناس آئروژینوزا آلوده می شود می تواند راش های پوستی و سوزش پوست را به دنبال بیاورد. مواد ضدعفونی کننده مانند کلر به خصوص در آب داغ سریع تر تجزیه می شوند و به این ترتیب به باکتری اجازه رشد می دهند و موجب بروز مشکلات پوستی می گردند. بنابراین بهتر است در وان ها و استخرهای آب گرم، بیش از دو بار در روز PH آب چک شود و در صورت نیاز مواد ضد عفونی کننده اضافه شوند.
بثورات ناشی از آب داغ معمولا خود را به صورت قرمزی، خارش و تاول های پر از چرک نشان می دهند و اغلب پس از چند روز خود به خود بهبود می یابند. اگر ضایعه ی پوستی بیش از حد معمول به طول بیانجامد، باید به پزشک مراجعه شود.
گوش شناگر
التهاب گوش خارجی که آن را معمولا به عنوان "گوش شناگر" می شناسند زمانی اتفاق می افتد که آب در گوش خارجی به دام افتاده و موجب رشد قارچ ها و باکتری ها می شود. این مشکل در کودکان نسبت به بزرگسالان شایع تر است و موجب درد، تورم و خارش شده و البته در برخی موارد نیاز به تخلیه ی چرک پیدا می شود. این مشکل با مصرف آنتی بیوتیک می تواند درمان گردد.
بهتر است برای محافظت از گوش، پس از شنا آن را با یک حوله ی نرم و تمیز خشک نمایید. همچنین می توانید سر خود را به یک سمت خم کنید تا آب به دام افتاده در گوش خارج شود و البته با استفاده ی از یک سشوار با حرارت کم که با فاصله ی چند سانتی متری از گوشتان قرار دارد نیز می توانید آن را خشک نمایید. استفاده از قطره ی گوش پس از هر بار شنا نیز در خشک و تمیز کردن کانال گوش به شما کمک می کند.
میکروب هایی که در وان های آب داغ و استخرها زندگی می کنند می توانند از راه تنفس نیز موجب بروز مشکلاتی در شناگران شوند. باکتری لژیونلا، که باعث بیماری لژیونر(نوعی از بیماری سینه پهلو) و عفونت ریه می شود، گاهی اوقات از این راه گسترش می یابد. لژیونلا به طور طبیعی در آب به خصوص آب گرم که ضدعفونی نشده، پیدا می شود.
بیماری لژیونر می تواند سرفه، تنگی نفس، درد قفسه سینه، تب، لرز و درد عضلانی ایجاد کند. این حالت معمولا با آنتی بیوتیک (در صورتی که مشکل زود تشخیص داده شود) قابل درمان است، اما گاهی اوقات می تواند کشنده باشد. به خصوص برای افراد 50 سال یا بیشتر، آن هایی که سیگار می کشند و یا بیماری ریوی مزمن و یا سیستم ایمنی ضعیفی دارند بسیار خطرناک است.
