هرچه به انتخابات سال آینده نزدیک می‌شویم، به نظر می‌رسد اصولگرایان به سمت تلفیقی از مدل سال ٨٠ و ٨٤ پیش می‌روند.
روزنامه شرق نوشت: هرچه به انتخابات سال آینده نزدیک می‌شویم، به نظر می‌رسد اصولگرایان به سمت تلفیقی از مدل سال ٨٠ و ٨٤ پیش می‌روند.
آنها فقط برای كاستن از آراي روحانی نمی‌آیند؛ نشانه‌ها می‌گوید آنها پرفشار و برای نخستین‌بار برای یك‌دوره‌ای‌كردن ریاست‌جمهوری، با هدف حذف او می‌آیند؛ اما روش آنها برخلاف سال ٨٤ سلبی است نه ایجابی، زيرا چهره ندارند. با توجه به رأی مرزی روحانی در سال ٩٢، همین كه به اندازه كافی از مقبولیت او بكاهند كافی است و می‌توانند امیدوار شوند یك اصولگرای معمولی به جای او بنشیند؛ اما یك نفر هست كه می‌تواند در ایجاد این فضا و شكاف به آنها كمك كند,١٠ ماه مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری، اصولگرایان از شیوه ایجابی ناامید شده‌‌اند و برای برنده‌شدن به روش سلبی روی آورده‌اند.
برای همین دو تاكتیك را در پیش گرفته‌‌اند، تخریب برنده بالقوه انتخابات آینده؛ یعنی حسن روحانی، رئیس‌جمهوری فعلی و فضادادن به احمدی‌نژاد برای بهره‌گیری از بدنه حامی او در لحظه موعود.
اینجاست كه حتی اگر همه چراغ‌های سبز را هم به احمدی‌نژاد نشان دهند؛ اما در لحظه آخر او را منصرف یا رد صلاحیت كنند، ضرری نكرده‌اند. حذف احمدی‌نژاد، لزوما به حذف صد دردرصدی آراي بدنه حامی او منجر نمی‌شود، بلكه بخش زیادی از آن می‌تواند وارد سبد یك اصولگرای دیگر شود. اصولگرایی كه از بعضی جهات به احمدی‌نژاد شبیه و تا حدی حامی گفتمان شبه‌عدالت باشد؛ اما در اصل به‌لحاظ تشكیلاتی و فردی توان رأی‌آوری ندارد. سایه احمدی‌نژاد، آلترنانتیو خوبی، هم برای كاستن از آراي حسن روحانی است و هم برای داغ‌كردن تنور انتخابات.
