گروهی در کشور با نگاه صفر و صدی نسبت به برجام برخورد می‌کنند و در کنار آن دسته که این توافق را مطلقاً موفقیت می‌دانند و هیچ خللی به آن وارد نمی‌دانند
تابناک در تحلیلی پیرامون مخالفتهایی که با برجام می شود نوشت:گروهی در کشور با نگاه صفر و صدی نسبت به برجام برخورد می‌کنند و در کنار آن دسته که این توافق را مطلقاً موفقیت می‌دانند و هیچ خللی به آن وارد نمی‌دانند، گروهی دیگر نه تنها بند به بند توافق را منافی مصالح ملی می‌دانند، بلکه توافق کنندگان را نیز با تعابیر بسیار سنگین و اتهام آمیز مورد خطاب قرار می‌دهند؛ رویکردی که هیچ نسبتی با مصالح ملی ندارد و نمایانگر اثر عمیق تعلقات سیاسی در نادیده انگشتان مصالح ملی است.
بدون شک، تردید در جبهه انقلابی از هر نوع، به تضعیف جبهه انقلاب منجر می‌شود و در تاریخ صدر اسلام و تاریخ انقلاب اسلامی ایران نیز نمونه‌هایی از این تردیدآفرینی وجود داشته است. در صلح حدیبیه اولین تردید در اسلام شکل گرفت و عده‌ای به پیامبر اکرم (ص) ایراد گرفتند که چرا ایشان تصمیم به صلح گرفتند. این نوع تردید در زمان صلح نام گرفت. در زمانی که رسول الله در بستر بیماری بودند و دستور حرکت سپاه اسامه را داد، همان مرددین به صلح که زیر بار صلح نمی‌رفتند و از پیامبر می‌خواستند، با جنگ وارد مکه شود، از سپاه اسامه سرباز زدند و به جنگی که پیامبر فرمانش را داده بود نرفتند.
در زمان انقلاب اسلامی و دوران معاصر نیز این صحنه ها تکرار شد. در دوران حیات امام خمینی (ره)، هنگامی که امام دستور توقف جنگ را دادند، عده ای نپذیرفتند و بارها اقدام امام را به عنوان دفاع از امام زیر سؤال بردند. حال در دوران زعامت مقام معظم رهبری با وجود آنکه رهبر انقلاب بر جام را به صورت مشروط پذیرفتند، ولی عده‌ای با پوشش انقلابی در پذیرش رهبری تردید و شک می کنند.
این گروه به جای آنکه از عدم تعهدات آمریکا و یا نقض تعهدات آمریکا صحبت کنند، اصل توافقنامه را -حتی توافق مشروط رهبری- را زیر سؤال می‌برند؛ اقدامی که طبیعتاً نسبتی با ولایتمداری واقعی ندارد و نشان از پررنگ‌تر بودن تعلقات سیاسی برخی اشخاص و گروه‌ها نسبت به مصالح نظامی و منویات فرمانده کل قوا دارد.
متأسفانه گاهی این نوع فضاسازی‌ها به اسم دلسوزی و نگرانی برای نظام اما در عمل برای پیروزی در بازی جناحیِ بی‌حاصل، به سمت و سویی می‌رود که حتی منجر به انتشار یا اصرار بر انتشار اسرار نظام ـ که رهبر انقلاب و برخی از سران نظام از آنها مطلع هستند ـ در امور مختلف از جمله برجام می‌شود که عملاً بازی در زمین دشمن است. این رویکردها قطعاً با مشی مورد نظر رهبری مغایر است و نمی‌توان به آن به ناحق برچسب انقلابی‌گری زد.
نباید فراموش کرد، انقلابی واقعی هم در صلح و هم در جنگ انقلابی است و از همین جاست که تفاوت انقلابی از شورش‌گری و محافظه کاری تفکیک می‌شود. انقلابی واقعی همچون ابوذر آنچنان به ولی زمان خود معتقد است که پا در جایِ پای ولی خود می‌گذارد و یک گام پیشتر از رهبری برنمی‌دارد. انقلاب اسلامی ایران به چنین ولایتمدارانی احتیاج دارد.
