پیکر اکبر محکمی شاعر کرمانی متخلص به افتاده روز چهارشنبه تشییع و در آرامستان کرمان به خاک سپرده شد.
به گزارش ایرنا اکبر محکمی روز گذشته (سه شنبه) بر اثر بیماری در کرمان درگذشت.
مسوولانی از اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی کرمان، شاعران، اهالی فرهنگ و هنر و قشرهای مختلف مردم در این آیین حضور داشتند.
معاون فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی کرمان هم به خبرنگار ایرنا گفت: مرحوم محکمی معلم بود و با دانش آموزان سر و کار داشت.
وحید محمدی بیان کرد: این شاعر گرانقدر سخنان حکمتی و آموزشی را در قالب شعر منتشر کرده است.
به گزارش ایرنا به نقل از وبلاگ این شاعر، اکبر محکمی متولد آذر ماه 1321 در کرمان است.
وی از اوایل کودکی به شعر و شاعری علاقه زیادی داشت و بیشتر غزلیات او در دوره نوجوانی سروده شده است.
محکمی خود را این گونه معرفی کرده است:
عاشقی در جمع دوستان، غمخواری همدم یاران، پریشان از رنج دیگران، اهل کرمان فرزند قاسم که در زمان خود استاد و معماری ماهر و معروف بود.
این غریزه اکتسابی نیست از عنایات و الطاف باری تعالی است و در آن لحظه که بر خاطر می گذرد، چنانچه ثبت نگردد، فراموش و در ذهن بر جا نماند.
دبیر شاغل، بیش از 29 سال سابقه تدریس در رشته ریاضی، توشه دنیا و آخرتم، تعلیم و آن هم اندوخته های نسل جوان از درس و کلاس می باشد.
این غزل نیز در انتخاب تخلص ( افتاده ) سروده شده.
افتادگیست شرط ادب، آنکه عاشق است/ معشوق نزد عاشق سرکش، کجا نشست
افتاده ام ز عشق، به دامی فرار نیست/ از شوق وصل، عقل و خرد داده ام ز دست
افتاده ام ز جلوه ی رخسار او زپا/ تا روز حشر، مست، من از باده ی الست
افتاده ام ز گفتن وصفش، من از زبان/ در شام هجر، اشک مرا راه دیده بست
افتاده ام ز تیر نگاهش بخاک و خون/ با خنده ای ز او، شده ام بی خبر چو مست
افتاده ام چو داد، مرا جام باده ای/ دیگر کمند عشق، کجا می توان گسست
افتاده ام ز شوق وصالش به دام غم/ پشتم به زیر بار غم هجر او شکست
مراسم ترحیم این شاعر قرار است روز جمعه در کرمان برگزار شود.
روحش شاد یادش گرامی باد