عبور از این مرحله به معنای فرصت دادن به مذاکرات و زنده نگه داشتن امیدها برای رسیدن به توافق است. "تفاهم" بر سر آنچه وزیران خارجه ایران و 1+5 احتمالا امشب یا طی دو روز گذشته اعلام می‌کنند، طبیعتاً مبنایی است برای توافق جامع که انتظار است تیرماه سال جاری بدست آید.
سیاست>سیاست خارجی: با نزدیک شدن به تفاهم سیاسی میان ایران و 1+5 سوالات زیادی ذهن مردم ایران را درباره ابعاد این اتفاق مشغول کرده است و برخی در این میان بر این تصور هستند که اکنون قرار است توافقی امضا شود؛ اما این‌گونه نیست.
به گزارش خبرنگار ایسنا اعزامی به لوزان، مذاکرات هسته‌ای بیش از 10 سال است که فکر و ذکر مردم ایران را به خود مشغول کرده و در این سال‌ها در تمامی ایام سال از روزهای تعطیل آخر هفته گرفته تا مناسبت‌های تاریخی و مذهبی، شادی و غم، ماه رمضان، محرم و ایام نوروز جریان داشته است.
انتظار برای نتیجه گرفتن در مذاکرات هسته‌ای فقط تصمیمات سیاسی و اقتصادی و کلان کشور را تحت الشعاع قرار نداد بلکه مردم در تمامی طبقات اقتصادی و اجتماعی از این فضا متاثر بودند. بیشتر از یک سال است که مردم حتی در کوچه و بازار با امید به حل این مساله امروز را فردا می‌کنند. هر چند آرامش ایجاد شده بعد از توافق ژنو و افزایش نیافتن تحریم‌ها و فشارهای بیشتر بر ایران فضای روانی کشور را تاحدودی مثبت کرده است اما این به معنی رها کردن مساله از سوی مردم نبود.
برای درک بهتر شرایط مذاکرات و این‌که دقیقا "چه خبر" است؟ می‌توان مثالی آورد که گاه مقامات مذاکره‌کننده نیز از آن برای تشریح فضای مذاکرات استفاده می‌کنند. فرض کنید قصد خرید خانه دارید. در این مثال یک خریدار و یک فروشنده وجود دارد که هر کدام از این خرید و فروش قصد سود بردن دارند. برای این کار ابتدا باید ملک را ببینید و با صاحب مال وارد مذاکره شوید و به ارزیابی مال و چانه‌زنی برای رساندن قیمت به خواست خود می‌پردازید. بعد از مدت زمانی چانه زنی، رایزنی و بالا و پایین کردن در صورت تفاهم و رضایت دو طرف، شرایط برای نهایی و رسمی کردن تفاهم‌ها در قالب یک سند حقوقی فراهم می‌شود تا معامله در قالب یک سند حقوقی و قانونی رسمیت یابد.
یک سال و چهار ماه است که ایران و 1+5 درباره رسیدن به توافق جامع در تلاشند و الان در مرحله‌ای هستند که دو طرف می‌خواهند به رایزنی‌ها و گفت‌وگوها پایان دهند. دو طرف این احساس را دارند که اگر نتوانند اکنون به چانه‌زنی پایان دهند، ادامه بحث و تلاش برای توافق بی‌فایده است؛ چراکه هر دو شرایطی برای توافق دارند که حاضر نیستند از آن کوتاه بیایند. اگر به نتیجه برسند و تفاهم حاصل شود، آماده می‌شوند تا تفاهم‌های خود را مکتوب، رسمی و قانونی کنند و در پایان، وقتی این سند بدست آمد، همه طرف‌ها آن را امضا می‌کنند. بنابراین الان در لوزان صحبت از توافق و امضا سند نیست یعنی اصلا سندی در کار نیست که بخواهد امضا شود.
در عین حال، عبور از این مرحله به معنای فرصت دادن به مذاکرات و زنده نگه داشتن امیدها برای رسیدن به توافق است. "تفاهم" بر سر آنچه وزیران خارجه ایران و 1+5 احتمالا امشب یا طی دو روز گذشته اعلام می‌کنند، طبیعتاً مبنایی است برای توافق جامع که انتظار است تیرماه سال جاری بدست آید. بدون شک تفاهم بر سر مسایل عمده و عبور از اختلاف‌نظرها هم اثرات روانی مثبتی بر فضای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور خواهد گذاشت اما مهم است که مردم بدانند فعلا تغییر اساسی و عملی در شرایط کشور ایجاد نخواهد کرد.
