آرمان نوشت:
خبر تامل برانگیز است؛ حوزه دیالیز قرار است به بخش خصوصی، آن هم شرکت‌هایی واگذار شود که سابقه و تخصص چندانی در این حوزه ندارند! هر چند آمار دقیقی از تعداد دیالیزی‌ها در ایران نیست، اما برخی بررسی‌ها نشان می‌‌دهد در ایران ۷۵ نفر از یک میلیون نفر دچار نارسایی کلیوی هستند.
از طرف دیگر، برخی برآورد‌ها از دو برابر شدن تعداد دیالیزی‌ها در ایران و افزایش سالانه بیش از پنج هزار نفر به آمار مبتلایان به دیالیز حکایت دارد. داستان این بیماری رنج‌بار و هزینه‌های گزافی که باید در حوزه درمان آن پرداخته شود بر هیچ کس پوشیده نیست.
در این شرایط خبر می‌رسد قرار است این حوزه به بخش خصوصی واگذار شود؛ موضوعی که انتقادات زیادی را برانگیخته است.
«امسال پنج هزار و ۵۰۰ بیمار تازه به تعداد بیماران دیالیزی افزوده شده و این در حالی است که دولت بیمه بیماران نارسایی مزمن و پیوند کلیه را بیشتر نمی‌‌کند و این بیماران ۸۰ درصد هزینهها را از جیب می‌‌دهند.» این اظهارنظر را روز گذشته توسط رئیس انجمن نفرولوژی ایران انجام داد. در حال حاضر ۲۴ هزار بیمار دیالیزی وجود دارد و ۳۱ هزار بیمار نیز پیوند کلیه شده اند.
محمدرضا گنجی تامین داروی بیماران پیوندی را از مشکلات دیگر این قشر دانست و گفت: بیماری که دچار نارسایی کلیه شده و ۳۰ درصد کلیه این فرد کار می‌کند باید جزو بیماران خاص قرار گیرد، در حالی که دفترچه بیمه معمولی ۲۵ برگه دارند و برای هر دارو گاهی پنج بار نسخه‌نویسی می‌شود. به گزارش فارس، بنا به گفته او شاید داروهای این بیماران یارانه‌‌ای شده باشد، اما هزینه آزمایش‌‌های این بیماران و فرانشیزشان بسیار بالاست.
هزینه بالای یک بیماری
۸۰ درصد هزینهها را بیماران و ۲۰ درصد را بیمه می‌‌دهد، به گونه ای که ساده ترین نوع آزمایش برای بیماران کلیوی ۶۰ هزار تومان هزینه دارد و ما به دنبال این هستیم که این بیماران فقط رنج بیماری را داشته باشند، اما ماجرا به اینجا ختم نمی‌شود، چرا که از دو سال پیش حرف سپردن اداره بخشهای دیالیز کشور به بخش خصوصی به میان آمد، گرچه ممکن است این مساله اوضاع دیالیزی‌ها را سخت‌تر کند ولی در همان ابتدا توانست نظر انجمن نفرولوژی ایران را به خود جلب کند، با وجود این، اخیرا اخبار مبنی بر سپردن مدیریت این بخش‌‌ها به برخی شرکت‌ها، واکنش‌هایی را به همراه داشته و موجب نگرانی انجمن نفرولوژی کشور شده است.
روز گذشته رئیس سابق بخش دیالیز و پیوند بیمارستان شریعتی تهران و عضو هیات مدیره انجمن نفرولوژی ایران در این باره گفت: شرکت‌هایی که قرار است وزارت بهداشت با آنها این قرارداد را منعقد کند، تا به حال هیچ سابقه مدون و قابل توجهی در زمینه راه اندازی بخشهای دیالیز و درمان این بیماران نداشته اند، حتی بعضی از آنها تازه فعالیت خود را آغاز کرده اند.
ایرج نجفی در مورد این طرح که قرار است هفته آتی به تصویب برسد، اظهار کرد: وزارت بهداشت به دلیل مشکلات اقتصادی و مسائل مالی، قرار است بخشهای دیالیز را به بخش خصوصی واگذار کند. او ادامه داد: قرار بود بخشهای جدیدی راه اندازی شود و با تعرفه خصوصی فعالیت کنند تا شرکت بتواند از نظر گردش مالی سوددهی داشته باشد و از حق پرستار و پزشک و بیمار کم نگذارد. همچنین قرار بود دستگاههای جدید، ساختمان و تخت دیالیز جدید بیاورند؛ در حالی که این شرکت‌ها مطابق این قرارداد، صاحب همان بخشهای دیالیز قبلی می‌شوند و امکانات جدیدی با خود نمی‌‌آورند.
او یکی دیگر از مشکلات موجود در این طرح را اجازه استفاده از متخصصان داخلی در بخشهای دیالیز به عنوان مسئول فنی عنوان کرد و گفت: یک بخش دیالیز باید توسط یک نفرولوژیست اداره شود، اما در قانون این طرح دیده شده است که اگر نفرولوژیست نبود، می‌توان با متخصص داخلی برای اداره بخش قرارداد بست.
نجفی با تاکید براینکه باید بین این شرکت‌ها رقابت ایجاد شود تا امکان نظارت برفعالیت آنها نیز وجود داشته باشد، افزود: قرار است اداره بخشهای دیالیز یک منطقه از کشور به یکی از این شرکت‌ها واگذار شود؛ به این ترتیب یک شرکت، تکفل تعداد زیادی تخت، دستگاه و بخش دیالیز را برعهده می‌گیرد و اگر کسی از آنها شکایت و دانشگاه بخواهد با آنها لغو قرار داد کند، با توجه به اینکه در آن منطقه فقط یک شرکت حضور دارد، غیر ممکن خواهد شد.
مخالفت با خصوصی‌سازی
امروزه بیماران دیالیزی جامعه بزرگی را به خود اختصاص داده اند که در صورت عدم توجه قطعا مشکلات بزرگ‌تری همچون پیوند کلیه و هزینه‌های سنگینی را بر آینده سیستم بهداشت و درمان وارد می‌کند که باید به صورت ویژه به بهبود زندگی این بیماران با ارتقای کیفیت بخشهای دیالیز و ارائه خدمات مناسب کمک کرد.
با مطرح شدن بحث واگذاری دیالیز به بخش خصوصی، پزشکان در گروه‌های مختلف به بیمارانشان و مشکلاتی که در اثر این واگذاری گریبانگیر آنها می‌شود، فکر می‌کنند و نه تنها فکر بلکه در جست‌وجوی راهی برای حل این دغدغه‌ها هستند. در میان نفرولوژیست‌‌ها که شاید بیشترین برخورد را با بیماران دیالیزی دارند این تکاپو بیشتر مشاهده می‌شود. شهریور امسال یک متخصص نفرولوژی عنوان کرد که با توجه به عدم سوددهی بخشهای دیالیز و هزینه‌های گزاف آن برای دولت، تفکری مبنی بر واگذاری بخشهای پردردسر همودیالیز به بخش خصوصی بر دولت القا شد تا دولت از این معضل گریبانگیر راحت شود.
به گفته فیروز فصیح واگذاری بخش دیالیز به افراد حقیقی یا حقوقی غیر پزشک، موجب از بین رفتن فلسفه درمان و نظارت پزشک می‌شود و عملا پزشک باید حق الزحمه خود را از يك بیزنس‌من دریافت کرده و مطیع دستورات وی باشد، حتی اگر در قراردادهای کاغذی نیز جز این ذکر شده باشد.
او با بیان اینکه در صورت عدم افزایش هزینه تعرفه‌ها، تنها راه سوددهی بخشهای دیالیز پس از واگذاری مستلزم کاهش هزینه‌هایی نظیر پرسنلی، هزینه‌های جاری و هزینه‌های مواد مصرفی است، افزود: بخش خصوصی قطعا برای کاهش این هزینهها ناچار به کاهش پرسنل، کم کردن آب، صابون و چسب گرفته تا غذا و ملحفه و سایر ملزومات بیماران و در نهایت تعویض وسایل مصرفی خوب دیالیز با تجهیزات نامرغوب است.
از سوی دیگر، همزمان یکی دیگر از متخصصان نفرولوژیست عنوان کرد که در طرح واگذاری بخشهای دیالیز دولتی به بخش خصوصی، بیماران مغفول مانده‌اند.
شهناز اتابک با بیان اینکه اعضای انجمن نفرولوژی نیز با این شیوه مخالف هستند، افزود: زمانی که بخشهای دیالیز تحت مدیریت بخش دولتی اداره می‌شود سلامت بیمار محور هر نوع فعالیت است و سعی می‌شود بهترین دستگاه‌ها و تجهیزات خریداری شود، اما در همین مدت کوتاه مدیریت بخش خصوصی بر مراکز دیالیز شاهد هستیم برای هزینه کمتر دستگاههای قدیمی و بی کیفیت برای بیماران استفاده می‌شود که این بهره جویی از خلأ قانونی تاسف بار است.
او ادامه داد: پایین آمدن خدمات دیالیز با مدیریت بخش خصوصی سلامت بیماران را به خطر می‌اندازد. با وجود این، باید به بیماران دیالیزی توجه ویژه داشت و اقداماتی را عملی کرد که در راستای بهبود وضیت آنها باشد.
