شرق نوشت:سال گذشته در تماسی از سوی یک شهروند با پلیس ١١٠، اعلام شد مردی پس از یک نزاع خیابانی در قرچک ورامین با ضربه چاقو زخمی شده و بعد از اینکه او را به بیمارستان برده‌اند، جان خود را از دست داده است.
با حضور مأموران پلیس در محل و بررسی‌های اولیه، مشخص شد فردی به نام کامران پس از درگیری با چند نوجوان به علت شدت ضربه و اصابت چاقو به عضو حیاتی بدن جان خود را از دست داده است.
به‌این‌ترتیب، جسد به پزشکی قانونی انتقال یافت و تحقیقات مأموران برای شناسایی عامل این قتل آغاز شد.
در بررسی‌های اولیه مشخص شد ضارب یک نوجوان ١٦ساله به نام امیر است که در قرچک ورامین زندگی می‌کند. به‌این‌ترتیب امیر پس از دستگیرشدن در اختیار کارآگاهان جنایی قرار گرفت.
او در بازجویی اولیه به قتل اعتراف کرد و گفت قصدی برای کشتن نداشته است. امیر روز حادثه را این‌گونه برای کارآگاهان شرح داد: «در حال موتورسواری در خیابان بودم که ناگهان با یک نیسان تصادف کردم. من از این تصادف ترسیده بودم و البته فکر می‌کردم مقصر تصادف راننده نیسان است. با عصبانیت از موتور پیاده شدم. با هم به صورت لفظی دعوایمان شد؛ در این میان او من را به تمسخر بچه خطاب کرد. خیلی ناراحت شدم می‌خواستم به او نشان دهم بچه نیستم. چاقو را از کمرم بیرون آوردم و یک ضربه به او زدم که نقش بر زمین شد». من قصدی برای کشتن او نداشتم و به خاطر این مسئله هم خیلی ناراحت هستم. اصلا فکر نمی‌کردم اگر به او ضربه بزنم باعث مرگش می‌شوم.
بعد از اعتراف امیر و با توجه به مدارک موجود، پرونده کیفرخواست علیه متهم صادر و پرونده برای رسیدگی به دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد. متهم با توجه به کیفرخواست صادره در دادگاه کیفری استان تهران،حاضر شد. در جلسه رسیدگی ابتدا نماینده دادستان کیفرخواست را علیه متهم خواند و سپس اولیای دم شکایت خود را مطرح کردند و بعد هم امیر در جایگاه حاضر شد.
او گفت: من به خاطر کاری که کردم خیلی پشیمان هستم. اصلا نمی‌دانستم اگر چاقو را به سمت کسی پرت کنی چه اتفاقی می‌افتد. من قصدی برای کشتن نداشتم و نمی‌دانستم مجازات قتل یک انسان چیست؛ هرچند همان‌طور که قبلا گفتم فکر نمی‌کردم یک ضربه چاقو باعث شود کسی جانش را از دست بدهد. من فقط می‌خواستم به او نشان دهم بچه نیستم.
با توجه به مدارک موجود در پرونده و شکایت اولیای دم و گفته‌های امیر و نظریه روان‌شناسی که در جلسه دادگاه حضور داشت، هیئت قضات شور کردند و متهم را با توجه به ماده ٩١ قانون مجازات اسلامی دارای کمال عقلی و رشد عقلی ندانستند؛ ضمن اینکه هیئت قضات متذکر شدند متهم حرمت قتل را نمی‌دانسته و از مجازاتی که ممکن است در انتظار او باشد، خبر نداشته است. به‌این‌ترتیب امیر را به پنج سال حبس و پرداخت دیه یک مرد مسلمان در حق اولیای دم محکوم کردند. همچنین دوست امیر که متهم ردیف دوم این پرونده بود و در درگیری نیز شرکت داشت، به تحمل یک سال حبس محکوم شد.
