انتخاب نوشت:
روسیه و ایران اتحادی بی سابقه و شکننده را در خاورمیانه شکل داده اند. آیا این اتحادی از سر نیاز و مبتنی بر تلاقی منافع مقطعی است یا تحولی نوین است که بر منافع آمریکا در منطقه تاثیری طولانی خواهد گذاشت؟
اتحاد روسیه و ایران بر اساس انزجار متقابل از نفوذ ایالات متحده در خاور میانه است، اما دونالد ترامپ، رییس جمهوری منتخب آمریکا، تمایل خود را برای روابط قوی تر میان واشنگتن و مسکو نشان داده است.
ایران برای حمایت از بشار اسد در جنگ با معارضان سوری مورد حمایت عربستان سعودی و ترکیه هزینه های زیادی را متحمل شده است. اما این تلاش ها بدون حمایت نظامی روسیه نتیجه روشنی نداشت. دیپلماسی روسیه هم می تواند نقشی محوری در دستیابی به یک راه حل سیاسی در راستای منافع اسد در سوریه ایفا کند.
روسیه تنها قدرتی است که به فروش تسلیحات پیشرفته به ایران تمایل نشان داده است. ایران خواستار خرید حدود ده میلیارد دلار تسلیحات مدرن از روسیه است. اما بر مبنای برجام، ایران تا سال ۲۰۲۰ بدون تایید شورای امنیت اجازه خرید تسلیحات پیشرفته و بازسازی توان هوایی و زرهی خود را ندارد.
بزرگترین تهدید برای نفوذ ایران در منطقه ممکن است از گرم شدن روابط ولادمیر پوتین و دونالد ترامپ پدیدار شود.
توفیق همکاری ایران و روسیه در سوریه ممکن است زمینه را برای همکاری دو کشور در دیگر نقاط حساس فراهم کرده باشد. اما ایران و روسیه دو رقیب تاریخی اند. روسیه علاقه ای به قدرت گرفتن یک کشور مسلمان در جنوب مرزهایش ندارد و ایران کماکان به نیات روس ها مشکوک است.
در واقع، تضمینی وجود ندارد که ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه، اگر در دوره ترامپ به روابط بهتری با آمریکا دست بیابد ایران را نفروشد. رییس جمهوری منتخب آمریکا پیشاپیش از بی میلی به تجهیز معارضان سوری و حتی همکاری با روسیه در جنگ با داعش خبر داده است. پوتین وقتی بتواند با آمریکا همکاری کند به ایران نیازی خواهد داشت؟ با این وجود بعید است که روسیه به کل ایران را رها کند. فارغ از بهبود روابط مسکو و واشنگتن احتمالا بعضی رقابت ها میان آمریکا و روسیه ادامه خواهد داشت.
