شهروند نوشت:
روزهاي گذشته ايران درگير مجموعه‌اي از حوادث طبيعي بود كه بيش از هميشه جامعه را نسبت به ضرورت وجود يك نهاد امدادي قوي و فراگير آگاه كرد. وضعيت ريزگردها در جنوب و در پي آن افزايش رطوبت هوا تا ٩٨درصد و اتصالي پيدا كردن شبكه‌هاي انتقال برق فشار قوي و در نتيجه قطع برق خوزستان و در پي آن قطع آب، يك استان را با مشكلات عديده‌اي مواجه و وزير نيرو را راهي آن‌جا كرد. از سوي ديگر، بارش‌هاي شديد در جنوب كشور ابتدا در سيستان و بلوچستان و اكنون در فارس، بوشهر، هرمزگان و ساير مناطق، بخش مهمي از مردم را درگير بحران سيل کرده است. در شمال كشور نيز ريزش برف، قطع برق، سقوط بهمن، بسته شدن جاده‌ها و در راه ماندن مسافران، وضعيتي اورژانسي را براي امداد و نجات ايجاد كرده است.
جمعيت هلال‌احمر نيز به‌عنوان مهم‌ترين و شايد هم تنها نهاد متولي اين كمك‌رساني، در سراسر كشور مشغول اقدامات امدادي است، ولي كيست كه نداند اين اقدامات متناسب با وضعيت و نيازهاي جاري برای اين حد از حوادث نيست. در اين ميان، يكي از خبرگزاري‌هاي اصولگرا تيتر و خبري را به اين شرح روي خروجي خود قرار داده است: «کشور را آب برد، امداد و نجات را خواب/ بودجه‌های میلیاردی هلال‌احمر کجا هزینه می‌شود؟... اما نکته قابل تأمل حضور کمرنگ هلال‌احمر در این حوادث است. هلال‌احمر با بودجه‌های نجومی و میلیاردی که از دولت و سازمان‌های داخلی و خارجی دریافت می‌کند، آنچنان که باید در این حوادث حضور پیدا نکرده و همیشه دست سوم و چهارم ماجرای امداد است و تنها به دادن آمارهایی اکتفا می‌کند... البته مسئولان این سازمان نبودن بودجه و نداری را بهانه می‌کنند و معمولا در حد نیرو‌های داوطلب و امدادرسانان موضوع را پایان می‌دهند... آنچنان که وحید رحمتی، رئیس مرکز روابط‌عمومی هلال‌احمر درباره حادثه پلاسکو کاملا به این موضوع اشاره کرده و گفته بود: باید توجه داشت که کمترین تجهیزات برای امدادگران هلال‌احمر در نظر گرفته شده و شاید بتوان گفت نسبت به امدادگران خارج از کشور از امکانات حداقلی برخورداریم.... البته این بار اولی نبود که مسئولان هلال‌احمر از نبود یا کافی نبودن بودجه‌های دولتی گلایه می‌کنند؛ بودجه‌هایی که یا نمی‌رسند یا دیر می‌رسند.»
اين نوع برخورد حكايت از نهايت رفتار سياسي با نهادي است كه اصولا در چارچوب‌هاي سياسي نمي‌گنجد؛ ادعاهایی سراپا نادرست. نمونه‌اش را در رد این گزارش مخدوش می‌توان در گزارش سایت اصولگرا و منصف تابناک و الف درباره بودجه هلال‌احمر دید. آن‌جا که نوشته است: «این محاسبات برای درک چرایی گلایه‌های مسئولان هلال‌احمر از وصول نشدن مطالباتشان کافی است، اما نمی‌تواند پاسخگوی چرایی تصمیم مسئولان سازمان برنامه و بودجه برای محروم کردن هلال‌احمر از ردیف بودجه و مطالباتش باشد.
مثل مطالبه ١١٠٠میلیارد تومانی هلال‌احمر از محل منابع ماده (١٠) قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت و ماده (١٢) قانون تشکیل سازمان مدیریت بحران کشور که تنها ١٠٠میلیارد تومان آن وصول شده و در واپسین روزهای سال هنوز پرداخت نشده است... در پایان گفتنی است «تابناک» در روزهای آتی گزارش‌های تکمیلی درباره چرایی اختصاص نیافتن بودجه هلال‌احمر و تصمیم عجیب و قابل پیگرد به حذف سهم ٤٢درصدی هلال‌احمر از حق‌الثبت ـ که این ردیف، صرف پرداخت حقوق پرسنل هلال‌احمر و ١٠٠هزار امدادگر در سطح کشور می‌شود ـ را به همراه مستندات منتشر خواهد کرد.»
اتفاقا اعتراض مسئولان جمعيت هلال‌احمر نيز به همين محدوديت‌هايي است كه بر بودجه هلال‌احمر وارد شده است. مردم نيازمند به امداد كه مي‌توانند خواهران و مادران و برادران ما و نیز خبرنگارانی که آن خبر مخدوش را درباره هلال نوشته‌اند و کلیه آحاد مردم اعم از اصولگرا و غير آن باشند، انتظار داشتند وقتي كه مجلس اصولگرا بودجه عادي هلال‌احمر را حذف مي‌كند و به رديف‌هاي نهادهاي ديگر اختصاص مي‌دهد، اين همكاران رسانه‌اي زبان به اعتراض و نقد بگشايند. خيلي ساده است، هلال‌احمر حاضر است مجموعه بودجه خود را با بودجه نهادهايي مقايسه كند كه سطح خدمات آنها به يك‌دهم، حتی یک‌صدم هلال‌احمر نيز نمي‌رسد. ميزان بودجه براي نهاد امداد و نجات در كشوري به اين وسعت و بزرگي و با اين تنوع از حوادث طبيعي و غير طبيعي، خيلي بيش از اين بايد باشد كه هست، ولي هلال‌احمر و نهاد امدادرسان داراي لابي‌هاي قدرتمند در نهادهاي تصميم‌گير نيست.
برخلاف نهادهايي كه خدمات چنداني به مردم ارايه نمي‌كنند ولي بودجه‌هاي كلاني را از طريق رايزني‌ها به دست مي‌آورند، هلال‌احمر فاقد اين لابي‌هاست. علت نيز روشن است؛ هلال‌احمر نهادي است كه در هر لحظه و بالقوه بايد به همه مردم ايران از جمله همان افراد تصميم‌گير كمك كند. اگر آنان هم در جاده برف‌گير يا دچار سيل شوند يا زمين‌لرزه‌اي رخ دهد، به همان ميزان نيازمند امداد و نجات هستند كه ديگر شهروندان نياز دارند؛ پس دليلي ندارد كه براي كسب بودجه به اقدامات مشابه ديگر نهادهايي متوسل شد كه با امتياز دادن، بودجه مي‌گيرند. هلال‌احمر هيچ چيز جز خدمت به مردم نيازمند براي ارايه به ديگران ندارد که بخواهد آن را برای کسب بودجه خود بدهد، بنابراين دوستاني كه نگران اين هستند كه كشور را آب برد، پيش از اين بايد نگران مي‌بودند كه بودجه را كي برد؟
اكنون در آستانه عيد و تعطيلات نوروز هستيم. زماني كه همه مردم مي‌توانند بار سفر ببندند و براي رفع خستگي به ديدن نقاط مختلف كشور بروند، درحالی‌که اين تعطیلات دقیقا زماني است كه عزيزان هلال‌احمر از دل و جان به جاي سفر، آماده امداد مي‌شوند. البته اين سوال براي همه آنان به‌وجود مي‌آيد كه چرا در مواقع ضروري انتظارات از هلال‌احمر وجود دارد، ولي هنگام تخصيص بودجه، همين بودجه اندك هلال نيز مثل گوشت قرباني ميان ديگران توزيع مي‌شود؟ پاسخ را مي‌توان در يك تمثيل قرآني جست‌وجو كرد؛ آن‌جا كه خداوند مي‌فرمايد: «و چون در دریا به شما خوف و خطری رسد، در آن حال به‌جز خدا همه آنهایی که به خدایی می‌خوانید از یاد شما بروند و آن‌گاه که خدا شما را به ساحل سلامت رسانید باز از خدا روی می‌گردانید و انسان بسیار کفرکیش و ناسپاس است.» این رفتار ناسپاس‌گونه ما انسان‌هاست.
قضيه هلال‌احمر و اين دوستان نيز چنين است. هنگامي كه دچار بلاياي طبيعي و مصنوعي مي‌شوند، همه به فكر و یاد هلال‌احمر مي‌افتند و هنگامي كه اين مصائب فروكش مي‌كند، دوباره آن را فراموش مي‌كنند و بودجه‌ها را به نحو ديگري تخصيص مي‌دهند. هرچند اميدواريم كه كشور هيچ‌گاه دچار بلايايي از قبيل موارد موجود نشود ولي دعا مي‌كنيم اگر قرار است چنين حوادثي رخ دهد، حداقل هنگام تدوين بودجه رخ دهد، بلكه نمايندگان به صورت عيني‌تري با واقعيت و اهميت نقش هلال‌احمر آشنا شوند. الان كه در چنين وضعي هستيم، اين اميد وجود دارد كه نمايندگان با حساسيت و مسئوليت‌پذيري بيشتر به اين حوادث طبيعي كشور پاسخ دهند.
