این روزهای پیش از انتخابات، طرفدارن آقایان رئیسی و قالیباف در حال برگزاری برنامه‌های تبلیغاتی هستند و در گوشه و کنار کشور در سخنرانی‌های خود یاس و ناامیدی را به مردم القاء می‌کنند، چراکه ایشان به خوبی می‌دانند شرط پیروزی‌شان عدم‌مشارکت مردم‌است.
روزنامه جهان اقتصاد در یادداشتی نوشت:این روزهای پیش از انتخابات، طرفدارن آقایان رئیسی و قالیباف در حال برگزاری برنامه‌های تبلیغاتی هستند و در گوشه و کنار کشور در سخنرانی‌های خود یاس و ناامیدی را به مردم القاء می‌کنند، چراکه ایشان به خوبی می‌دانند شرط پیروزی‌شان عدم‌مشارکت مردم‌است.
در مقابل طرفداران آقای روحانی تمام توان خود را به کار گرفته‌اند تا افرادی را که با ژست حق به جانب دم از تحریم انتخابات می‌زنند را راضی کنند تا بار دیگر اشتباه سال ۸۴ را تکرار نکنند.
عده‌ای با این باور اشتباه که نتیجه انتخابات از پیش معلوم است و گروهی با گفتن اینکه مگر روحانی چه کرد، خود را قانع می‌کنند که در انتخابات شرکت نکنند.
بیایید با هم صادق باشیم، همه مردان رئیس‌جمهور و شخص آقای روحانی چهارسال پیش به خوبی می‌دانستند که آنچه را که در هشت سال فروریخته نمی‌توان در چهار سال ساخت، همه آنها می‌دانستند که ممکن است چهار سال بعد در مضان اتهام قرار بگیرند که چه کردید، با این وجود آمدند.
خیلی‌ها با عاقبت اندیشی کنار نشستند، اما آنهایی که برای خدمت به مردم آمدند، اعتبار و آبرویشان را در دست گرفتند و آمدند.
روحانی و مردانش مطمئن بودند که نمی‌توان صد روزه ویرانه را ساخت، روحانی و مردانش می‌دانستند که برجام معجزه نمی‌کند، روحانی و مردانش باور داشتند که بسیاری در مسیرشان سنگ‌اندازی می‌کنند، اما آبرو و اعتبارشان را در دست گرفتند و برای خدمت به ایران و ایرانی آمدند.
روحانی و مردانش دروغ نگفتند، خیالبافی هم نکردند، قصد فریب‌دادن مردم را هم نداشتند.
روحانی و مردانش فقط به یک چیز ایمان داشتند، مردم امید میخواهند، مردمی که به واسطه مشکلات اقتصادی، فشار تحریم‌ها و انزوای بین‌المللی سرخورده و ناامید بودند، برای ساختن ایران، برای زندگی، برای دوباره ایستادن، امید میخواهند.
روحانی و مردانش اعتبار و آبرویشان را برای بازگرداندن امید به ایران گرو گذاشتند.
هموطن امروز نوبت من و تو است تا یکی از این دو راه را انتخاب کنیم، یا با رای‌مان اعتبار و آبروی آنهایی که برای امیدواری ما به میدان آمدند را به ایشان بازمی‌گردانیم و یا با قهر کردنمان ناامیدشان می‌کنیم.
