ایران هجدهمین کشور جهان است و با حدود 80 میلیون جمعیت یکی از مهمترین بازارهای مصرفی جهان است. ارزش بازار داخلی نساجی/ پوشاک/ کفش ایران از تولید ناخالص داخلی ۹۰ کشور دنیا بیشتر است.
روزنامه شرق در گزارشی به آمار نفوذ 60 درصدی واردات به بازار داخلی اشاره کرد که میزان آن بیش از ده میلیارد دلار است. حجم قاچاق کالا نیز از دهه 80 رشد چشم گیری داشته و باعث از دست رفتن بین نیم تا یک میلیون شغل مولد شده.
در دهه گذشته صادرات مستقیم و رسمی پوشاک/ کفش از چین و ترکیه به مقصد ایران بهشدت افزایش یافت. بهطورکلی این روند از زمان افزایش درآمدهای نفتی کشور آغاز شد و تاکنون همچنان به روند رشد نمایی خود ادامه داده است. صادرات مستقیم پوشاک/ کفش چین به ایران از کمتر از ده میلیون دلار در ابتدای دهه ٨٠ به نیم میلیارد دلار در سال ۱۳۹۰ (۲۰۱۱ میلادی) رسید و اگرچه با کاهش درآمدهای نفتی افت ۲۵ درصدی را تجربه کرد، اما مجددا با افزایش شدیدی در سال ۱۳۹۳ (۲۰۱۴) به نزدیک یک میلیارد دلار رسید.
حجم ورودی قاچاق رسمی پوشاک/کفش از کشور چین در سال گذشته معادل ١١٠ هزار دلار یا یک کامیون در هر ساعت بوده که از توان و قابلیت قاچاقچیان خردهپا خارج است. پوشاک وارداتی عمدتا از نوع نامرغوب است که با مدلهای تقلیدی برندهای معتبر و همچنین جعل نام تجاری آنها، از قدرت نفوذ بالایی در بازار برخوردار میشود.
برند تجاری بیش از ۹۹ درصد کالای پوشاک خارجی عرضهشده در کشور، برندهای معروف جهانی تقلبی بوده که با توجه به خارجیبودن و عدمآگاهی اغلب مصرفکنندگان بهعنوان کالای برنددار از مقبولیت بسیاربالاتری برخوردار است؛ برای مثال درحالیکه نمونه اصل یک کیف لویی ویتون بین ٧٠٠ تا ٣٠٠٠ دلار قیمت دارد، نمونه جعلی آن بین یک تا سه میلیون ریال در ایران عرضه میشود.