اين روزها «حريم خصوصي» ديگر معناي چنداني ندارد و اين وضع در ايران به مراتب بدتر از كشورهاي ديگر است.
هانيه توسلي در روزنامه‌ی اعتماد نوشت: ورود افراد به حوزه شخصي يكديگر قابل كنترل نيست، شايد بهتر است بگوييم راهي براي كنترل آن وجود ندارد. فضا به شكلي است كه همه به اطلاعات و حريم شخصي يكديگر دسترسي دارند. اين شكل از دسترسي كار را سخت كرده و كار به جايي رسيده كه گاهي افراد بدون هيچ ترسي يكديگر را آزار مي‌دهند، هيچ كس از اينكه به حوزه خصوصي ديگري وارد شده و او را آزار داده، نه تنها نمي‌ترسد كه حتي از نظر اخلاقي هم آن را زشت و ناپسند نمي‌داند. همين نترسيدن است كه باعث تكرار اين رفتارها مي‌شود. هنرمندان زيادي مثل من در سال‌هاي اخير به‌شدت با اين آزارها مواجه شده‌اند و كار خاصي هم نمي‌توانيم انجام دهيم. حوزه شخصي هنرمندان بيشتر از بقيه افراد جامعه در معرض آزار است.
گاهي در شبكه‌هاي اجتماعي و فضاي مجازي با بي‌ادبي‌هايي روبه‌رو مي‌شويم كه اذيت‌كننده است و هيچ كنترلي هم در اين زمينه وجود ندارد. آدم‌ها هرنظري كه دارند مي‌توانند آزادانه ابراز كنند. هر عكس يا پستي كه گذاشته مي‌شود يك عده به آن واكنش نشان مي‌دهند. اصلا انگار عده‌اي به شبكه‌هاي اجتماعي وارد شده‌اند كه به ديگران آزار برسانند. وقتي اين اتفاق‌ها پشت‌سرهم تكرار مي‌شود و نه تنها درباره خودت كه درباره همكارانت هم از اين خبرها مي‌شنوي، نسبت به جامعه دلسرد مي‌شوي؛ تا آن‌جا كه دلت مي‌خواهد از اين فضا فاصله بگيري و در گوشه‌اي خلوت زندگي كني. ما بايد ياد بگيريم كه از دنياي آزاد اطلاعات به شكل و شيوه ديگري استفاده كنيم، همديگر را قضاوت نكنيم و حريم‌خصوصي يكديگر را محترم بدانيم.
