در نشست نقد و بررسی رویداد حافظه چوب مطرح شد:
یک مجسمه ساز و مدرس هنر در دانشگاه با بیان اینکه رویداد حافظه چوب رویداد موفقی نبود، گفت: ۱۰ سال پیش ما در یکی از زیباترین باغات کرمان، درختان کاج با پیچ‌های اقاقیا می‌دیدیم، اما الان شهرداری به جای بازسازی این باغ با یک هزینه ای، زشت‌ترین کار‌های بصری را انجام داده است.
گفتارنو/گروه شهر: مشاور شهردار و دبیر کارگروه مشورتی معماری و شهرسازی شهرداری کرمان در نشست نقد و بررسی رویداد حافظه چوب در خصوص اثر کریم الله خانی در ابتدای بلوار جمهوری گفت:مجموعه انتقاداتی که در خصوص این اثر شنیده می‌شد بیشتر حالت رمانتیک داشت.
به گزارش گفتارنو، رضا ناصری افزود: به نظر من این اثر، ملال حاصل از حذف بصری را کنار می‌گذارد و نمی‌گذارد تا شما از این اثر لذت ببرید، این اثر عین یک رویداد نو است که در تناسبات با اقلیم و جغرافیای کرمان است.
ناصری مفهوم این اثر را این گونه تشریح کرد: درخت در این اثر معادل هر چیز زنده و خاطره انگیزی است که به ما هویت می‌دهد و آن سیمان و بتن اطراف درخت نیز نمادی از حجم‌های بتنی است که در شهر قرار گرفتند و شهر ما را به این روزگار انداخته اند.
اگر چه دبیر کارگروه مشورتی معماری و شهرسازی شهرداری کرمان این را هم اضافه کرد: این که چقدر این اثر در انتقال مفهوم قوی عمل کرده است مسئله مهمی است که من آن را زیاد قوی نمی‌بینم چرا که همین اثر هم سو‌های تقلید آمیز دارد.
او در ادامه صحبت هایش با نقد اقدامات شهرداری، گفت: ما در یک محیط اجتماعی قرار داریم که پر از ندانم کاری است و حال یک نفر که کار جدی انجام می‌دهد در این محیط زیاد جدی گرفته نمی‌شود.
او افزود: جدا از شهرداری هم این بحث وجود دارد و ما با کار‌هایی مواجه شدیم که یک شب انجام می‌شود و فکر درستی رویشان وجود ندارد.
در نقطه مقابل محسن امینی، یکی از مجسمه سازان و مدرسین دانشکده هنر در اعتراض نسبت به این اثر گفت: ما نمی‌توانیم با فلسفه‌هایی که برای قرن‌های قبل است زندگی جدیدمان را شکل دهیم.
امینی با بیان این جمله که اثر هنری که در شهر است، شهر و شهروندان باید از آن اثر لذت هنری ببرند، گفت: در شهر پاریس یک مجسمه ساز مطرح به نام جف کونز سال ۲۰۱۵ به خاطر یک حادثه تروریستی یک مجموعه‌ای را طراحی می‌کند، اما این اثر تا الان نصب نشده و دلیلش هم این است که موقع نصب این اثر ۲۵ نفر اعتراض می‌کنند و می‌گویند این اثر هارمونی شهر پاریس را بهم می‌زند.
او در ادامه افزود: اینجا پاریس نیست و هنرمندان ما جف کونز نیستند، ولی در پاریس هم به هارمونی و زیبایی توجه می‌کنند.
این فعال هنر‌های تجسمی خطاب به ناصری گفت: در محیط شهری، ما نیازی به اینکه یک اثر را توجیه کنیم نداریم.
امینی، افزود: افراد با سرعت رد می‌شوند و زیبایی که باید درک کنند در لحظه است. ما نمی‌توانیم بگوییم این حجم، این مفاهیم پشتش است، این حجم بایستی در یک گالری نصب شود نه در بولوار جمهوری.
او خاطر نشان کرد:جالب این است که من وقتی با داوران صحبت می‌کردم می‌گفتند اصلاً طرح این اثر را ندیده اند. دو روز بعد از این رویداد شروع ساخت این حجم شروع شد و دو روز بعد از اتمام رویداد هم به اتمام رسید.
این فعال هنر‌های تجسمی به صراحت گفت: ۹۰ درصد آثار و المان‌هایی که در شهر کرمان ساخته شده اند به عنوان زباله‌هایی که به دید شهر آسیب زده اند، بایستی جمع آوری شوند.
او در ادامه تشریح کرد: لازم نیست چیزی گذاشته شود بلکه لازم است تا معبر درست باشد، چرا ما باید تمام معابر را با برش‌های لیزری و یا حجم‌های فایبر گلاس پر کنیم.
این مجسمه ساز و مدرس هنر در دانشگاه با بیان اینکه رویداد چوب رویداد موفقی نبود، گفت: ۱۰ سال پیش ما در یکی از زیباترین باغات کرمان، درختان کاج با پیچ‌های اقاقیا می‌دیدیم، اما الان شهرداری به جای بازسازی این باغ با یک هزینه ای، زشت‌ترین کار‌های بصری را انجام داده است.
دبیر کارگروه مشورتی معماری و شهرسازی شهرداری کرمان با بیان این جمله که من نباید اینجا پاسخ دهم، خطاب به امینی گفت: باید قبول کنیم که در کنار مخالفت شما، عده‌ای هم ممکن است موافق باشند.
ناصری با بیان این جمله که شما چیزی اضافه‌تر از صحبت‌های من نگفتید، ادامه داد: من نه می‌گویم که این آثار خوبند و نه می گویم بدند. اما شما می‌خواهید تمام شهر تبدیل به یک کاغذ کادو شود که ما این را ببینیم و خوشمان بیاید؛ من اساساً مخالف این نگاه هستم.
ناصری در ادامه افزود: در خصوص اثر جف کونز باید بگویم که چند جلسه در خصوص این اثر نقد شد.
سازنده اثر نیز در پاسخ به انتقادات وارد شده در خصوص اثر خود گفت: من یکسری پرینت از انتقادات انجام شده گرفته ام تا نشان دهم که این نوع از نقد کردن درست نیست.
کریم الله خانی در پاسخ به دیر اجرا شدن طرحش خطاب به امینی، گفت: من مالزی بودم و اطلاع دادم که ممکن است که دیر برسم، ولی به هر حال رسیدم و کارم را انجام دهم؛ اما خیلی هم دغدعه من داوری نبود.
الله خانی در ادامه در انتقاد به انتخاب هیات داوران گفت: در فراخوان طوری آمده بود که انگار فضا برای هنر معاصر مهیا شده، اما هر سه داور مجسمه ساز بودند و هیچ اطلاعی در زمینه هنر معاصر نداشتند.
او همچنین در پاسخ به انتقادات وارد شده به نحوه اجرای اثر خود گفت: زمختی که من می‌خواستم در کار نهایی ایجاد نشد، اما به اعتقاد من این موضوع به مفهوم کل کار صدمه‌ای نزده است.
سرپرست معاونت سیما، منظر و فضای سبز سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهرداری کرمان نیز در راستای صحبت‌های الله خانی گفت: در پیج اینستاگرام شهرداری و در تمام جا‌هایی که ما نتیجه داوری رویداد حافظه چوب را ابلاغ کردیم که تاریخش هم مشخص است یک ماه قبل از شروع رویداد است که اسم آقای الله خانی هم هست.
عماد محسنی تکلو افزود: ما در اعلام نتایج داوری عنوان اثر را اعلام نکردیم که این یک ضعف است، اما علتش این بود که ممکن بود بعضی از کار‌ها متناسب با برخی از درختان تغییر کند.
تکلو در ادامه افزود: در مورد آقای الله خانی باید گفت که طرح ایشان یک طرح دیگر و برای یک درخت دیگر بود، اما ان درخت به دلیل کرم خراط کاملا سوراخ شده بود و سست بود و شهرداری هم به جهت کنترل آفات مجبور شد که در کنار سایر درختان خشک، این درخت را هم ببرد.
او همچنین در پاسخ به این جمله که ۹۰ درصد آثار شهر کرمان زباله بصری است، گفت: من تا حدی این مسئله را قبول دارم. ما رویکردی که در گذشته و حتی امروز به هنر شهری داشتیم بدین گوته بود که می‌خواستیم فضا‌های شهری مان را با آثار هنری که سفارش می‌دهیم و یا هنرمند به ما پیشنهاد می‌دهد، پر کنیم.
به گزارش گفتارنو، رضا ناصری افزود: به نظر من این اثر، ملال حاصل از حذف بصری را کنار می‌گذارد و نمی‌گذارد تا شما از این اثر لذت ببرید، این اثر عین یک رویداد نو است که در تناسبات با اقلیم و جغرافیای کرمان است.
ناصری مفهوم این اثر را این گونه تشریح کرد: درخت در این اثر معادل هر چیز زنده و خاطره انگیزی است که به ما هویت می‌دهد و آن سیمان و بتن اطراف درخت نیز نمادی از حجم‌های بتنی است که در شهر قرار گرفتند و شهر ما را به این روزگار انداخته اند.
اگر چه دبیر کارگروه مشورتی معماری و شهرسازی شهرداری کرمان این را هم اضافه کرد: این که چقدر این اثر در انتقال مفهوم قوی عمل کرده است مسئله مهمی است که من آن را زیاد قوی نمی‌بینم چرا که همین اثر هم سو‌های تقلید آمیز دارد.
او در ادامه صحبت هایش با نقد اقدامات شهرداری، گفت: ما در یک محیط اجتماعی قرار داریم که پر از ندانم کاری است و حال یک نفر که کار جدی انجام می‌دهد در این محیط زیاد جدی گرفته نمی‌شود.
او افزود: جدا از شهرداری هم این بحث وجود دارد و ما با کار‌هایی مواجه شدیم که یک شب انجام می‌شود و فکر درستی رویشان وجود ندارد.
در نقطه مقابل محسن امینی، یکی از مجسمه سازان و مدرسین دانشکده هنر در اعتراض نسبت به این اثر گفت: ما نمی‌توانیم با فلسفه‌هایی که برای قرن‌های قبل است زندگی جدیدمان را شکل دهیم.
امینی با بیان این جمله که اثر هنری که در شهر است، شهر و شهروندان باید از آن اثر لذت هنری ببرند، گفت: در شهر پاریس یک مجسمه ساز مطرح به نام جف کونز سال ۲۰۱۵ به خاطر یک حادثه تروریستی یک مجموعه‌ای را طراحی می‌کند، اما این اثر تا الان نصب نشده و دلیلش هم این است که موقع نصب این اثر ۲۵ نفر اعتراض می‌کنند و می‌گویند این اثر هارمونی شهر پاریس را بهم می‌زند.
او در ادامه افزود: اینجا پاریس نیست و هنرمندان ما جف کونز نیستند، ولی در پاریس هم به هارمونی و زیبایی توجه می‌کنند.
این فعال هنر‌های تجسمی خطاب به ناصری گفت: در محیط شهری، ما نیازی به اینکه یک اثر را توجیه کنیم نداریم.
امینی، افزود: افراد با سرعت رد می‌شوند و زیبایی که باید درک کنند در لحظه است. ما نمی‌توانیم بگوییم این حجم، این مفاهیم پشتش است، این حجم بایستی در یک گالری نصب شود نه در بولوار جمهوری.
او خاطر نشان کرد:جالب این است که من وقتی با داوران صحبت می‌کردم می‌گفتند اصلاً طرح این اثر را ندیده اند. دو روز بعد از این رویداد شروع ساخت این حجم شروع شد و دو روز بعد از اتمام رویداد هم به اتمام رسید.
این فعال هنر‌های تجسمی به صراحت گفت: ۹۰ درصد آثار و المان‌هایی که در شهر کرمان ساخته شده اند به عنوان زباله‌هایی که به دید شهر آسیب زده اند، بایستی جمع آوری شوند.
او در ادامه تشریح کرد: لازم نیست چیزی گذاشته شود بلکه لازم است تا معبر درست باشد، چرا ما باید تمام معابر را با برش‌های لیزری و یا حجم‌های فایبر گلاس پر کنیم.
این مجسمه ساز و مدرس هنر در دانشگاه با بیان اینکه رویداد چوب رویداد موفقی نبود، گفت: ۱۰ سال پیش ما در یکی از زیباترین باغات کرمان، درختان کاج با پیچ‌های اقاقیا می‌دیدیم، اما الان شهرداری به جای بازسازی این باغ با یک هزینه ای، زشت‌ترین کار‌های بصری را انجام داده است.
دبیر کارگروه مشورتی معماری و شهرسازی شهرداری کرمان با بیان این جمله که من نباید اینجا پاسخ دهم، خطاب به امینی گفت: باید قبول کنیم که در کنار مخالفت شما، عده‌ای هم ممکن است موافق باشند.
ناصری با بیان این جمله که شما چیزی اضافه‌تر از صحبت‌های من نگفتید، ادامه داد: من نه می‌گویم که این آثار خوبند و نه می گویم بدند. اما شما می‌خواهید تمام شهر تبدیل به یک کاغذ کادو شود که ما این را ببینیم و خوشمان بیاید؛ من اساساً مخالف این نگاه هستم.
ناصری در ادامه افزود: در خصوص اثر جف کونز باید بگویم که چند جلسه در خصوص این اثر نقد شد.
سازنده اثر نیز در پاسخ به انتقادات وارد شده در خصوص اثر خود گفت: من یکسری پرینت از انتقادات انجام شده گرفته ام تا نشان دهم که این نوع از نقد کردن درست نیست.
کریم الله خانی در پاسخ به دیر اجرا شدن طرحش خطاب به امینی، گفت: من مالزی بودم و اطلاع دادم که ممکن است که دیر برسم، ولی به هر حال رسیدم و کارم را انجام دهم؛ اما خیلی هم دغدعه من داوری نبود.
الله خانی در ادامه در انتقاد به انتخاب هیات داوران گفت: در فراخوان طوری آمده بود که انگار فضا برای هنر معاصر مهیا شده، اما هر سه داور مجسمه ساز بودند و هیچ اطلاعی در زمینه هنر معاصر نداشتند.
او همچنین در پاسخ به انتقادات وارد شده به نحوه اجرای اثر خود گفت: زمختی که من می‌خواستم در کار نهایی ایجاد نشد، اما به اعتقاد من این موضوع به مفهوم کل کار صدمه‌ای نزده است.
سرپرست معاونت سیما، منظر و فضای سبز سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهرداری کرمان نیز در راستای صحبت‌های الله خانی گفت: در پیج اینستاگرام شهرداری و در تمام جا‌هایی که ما نتیجه داوری رویداد حافظه چوب را ابلاغ کردیم که تاریخش هم مشخص است یک ماه قبل از شروع رویداد است که اسم آقای الله خانی هم هست.
عماد محسنی تکلو افزود: ما در اعلام نتایج داوری عنوان اثر را اعلام نکردیم که این یک ضعف است، اما علتش این بود که ممکن بود بعضی از کار‌ها متناسب با برخی از درختان تغییر کند.
تکلو در ادامه افزود: در مورد آقای الله خانی باید گفت که طرح ایشان یک طرح دیگر و برای یک درخت دیگر بود، اما ان درخت به دلیل کرم خراط کاملا سوراخ شده بود و سست بود و شهرداری هم به جهت کنترل آفات مجبور شد که در کنار سایر درختان خشک، این درخت را هم ببرد.
او همچنین در پاسخ به این جمله که ۹۰ درصد آثار شهر کرمان زباله بصری است، گفت: من تا حدی این مسئله را قبول دارم. ما رویکردی که در گذشته و حتی امروز به هنر شهری داشتیم بدین گوته بود که می‌خواستیم فضا‌های شهری مان را با آثار هنری که سفارش می‌دهیم و یا هنرمند به ما پیشنهاد می‌دهد، پر کنیم.
