بچه های روستای آبگل کرمان به دلیل نبود معلم دو سال است مدرسه نمی روند و ترک تحصیل کرده اند.
به گزارش «فرهیختگان»، محمدرضا امامقلی مستندساز با انتشار یک ویدئو نوشت: سال ۶۱ سید مرتضی آوینی با فاصله گرفتن از جنگ و رفتن به دل روستاهای محروم سعی در واگویی گلایه هایی دارد که هفت قصه از بلوچستان و گمگشته های دیار فراموشی حاصل این تلاش های اوست.
مسائل معیشتی و فقر و محرومیت در منطقه ای که اگر کسی بیمار شود باید رنج سفری یک ماهه را تحمل کند تا به اولین پزشک برسد، پیرمرد نابینایی که در منتهای فقر حصیر میبافد و زنی که از هسته خرما آرد ساخته و نان میپزد ولی فرزندش از گرسنگی خمیر را پیش از آتش دیدن میخورد آوینی را چنان متاثر کرده که شوریده وار شعر می سراید.
او در انتهای فیلم می گوید: این ها هنوز قصه نیست، واقعیت است اما ما اسم آن ها را قصه گذاشتیم چرا که انشاءا... بعدها واقعیت های تلخ این فیلم تبدیل به قصه هایی شود که مادربزرگ های آینده برای نوه ها و نتیجه هایشان نقل کنند..."