واکنش کرباسچی به انتخاب بایدن:
امروز نیز اگر کسانی از رفتن ترامپ ناراحت هستند، در زمره افرادی قرار دارند که موافق سخت گیری‌های بیشتر علیه ایران هستند. اسرائیل و اعراب منطقه ممکن است ناراحت باشند. براندازان و دشمنان انقلاب ناراحتند. ولی به نظرم نباید کسی در داخل کشور از رفتن ترامپ ناراحت باشد. باید کشور و مردم بود و از هرروزنه‌ای که بازشود استفاده کرد.
دبیرکل کارگزاران گفت: پیش از اینکه بخواهیم درباره رئیس جمهور جدید آمریکا اظهارنظر کنیم باید ببینیم چه عملکرد و رفتاری خواهد داشت. در مجموع اگر به تاریخ آمریکا نگاه کنیم، متوجه خواهیم شد که روسای جمهور آمریکا برای حفظ منافع ملی خودشان کار می‌کنند.
خلاصه گفت‌گوی غلامحسین کرباسچی با سایت جماران در پی می‌آید:
* به نظرم در خصوص تحولات منطقه فعلا نمی‌توان تحلیلی روشن ویک پارچه ارائه داد، بالاخره وضعیت سیاسی مختلفی در هر کدام از کشور‌های خاورمیانه وجود دارد. مسائل ایران عمدتا خیلی ارتباطی به شرایط داخلی آمریکا ندارد. حل اغلب مسائل کشورازجمله روابط باامریکا مثل سایر امور ما به تصمیم گیران داخلی مربوط میشود. اگر هر زمان اراده‌ای پیدا شود می‌توانند تحولاتی دروضعیت کشور ایجاد کنند.
* اغلب مسائل کشور همانطور که در پاسخ به سوال قبل اشاره کردم، به خودمان برمی گردد. این که تمام مسائل ما به تحریم‌ها برمی گردد، واقعا درست نیست. ضعف مدیریت ها، تنبلی‌ها و ناکارآمدی‌های خود را نباید پای تحریم‌ها بنویسیم. ولی در همان به تحریم‌ها هم یادمان نرود که از کجا شروع و تشدید شد لااقل همین تشدید تحریم‌ها برمی گردد به برخورد‌های خارج از عرف سیاسی مسئولین. وقتی قطعنامه‌های سازمان ملل کاغذپاره خوانده میشود. یا رئیس جمهور وقت میگوید «آنقدر قطعنامه صادر کنند تا قطعنامه دان شان پاره شود!»
* تحریم‌های سازمان ملل از روزی شروع شد که دولت وقت به جای برخورد منطقی و معقول با مسائل حیاتی بین المللی برخورد‌های احساسی وشعاری کرد. دولت آقای روحانی هم وارث همان خرابکاری‌ها است. هرچند در دوره‌ای توانست بخشی از آن تحریم‌ها را متوقف کند، ولی در مجموع باید گفت که ادامه تحریم‌ها میراث گذشته است.
* اینکه آقای روحانی به برجام دل بسته است یا پرداختن به این موضوع که آیا برجام نقصی داشته یا خیر، از همان بحث‌های شعاری است که به جائی نمی‌رسد. واقعیت این بود که در مقطع تصویب برجام تحولی در مسائل کشوراتفاق افتاد. اکثر مسائل ما با انتخابات آمریکا و آمدن یا رفتن روسای جمهور در آن کشور حل نمی‌شود. هر وقت اراده لازم را برای این کار داشته باشیم چندان از حل مسائل عاجز نیستیم.
* بالاخره قطعنامه‌های تحریم سازمان ملل در دولت قبل بوده یانه؟ و منشأ عموم این گرفتاری‌های حاد اقتصادی همان تحریم‌ها است یا نه؟
* بالاخره در اینکه کشور قبل از روحانی گرفتار تحریم‌ها و قطعنامه‌های سازمان ملل شد که شکی نیست. خدا رحمت کند آقای هاشمی را که می‌گفت ما اگر گرفتار تحریم شورای امنیت و مسائل این چنینی شویم، بیرون آمدن از آن وضعیت و حل مسأله کاری دشوار خواهد بود. این پیش بینی‌ای بود که ایشان از همان ابتدا مطرح کرد.
* اینکه آیا آقای روحانی می‌توانسته این مسأله را حل کند، اما نکرده، یا چقدر در این رابطه تلاش کرده یک بحث است، ولی. فراموش نمی‌شود که آغاز رفتن پرونده هسته‌ای ایران ذیل بند ۷ شورای امنیت، زمان آقای احمدی نژاد بود.
* آقای روحانی توانست در شرایطی ویژه و برای مدتی کوتاه این مسأله را حل کند. صرف نظر از اینکه چه اتفاقاتی افتاد و چه کسانی با حل این مسأله مخالفت یا موافقت کرده اند، شرایط بین المللی طوری رقم خورد که دوباره همان تحریم‌ها گریبان کشور را گرفت.
این‌ها که فرار به جلو و عقبش روشن است. می‌ماند اینکه به عملکرد و کار آمدی این دولت نقدی هست یانه؟ بله! مسلما نقد‌های جدی هست، ولی تاریخ را نمی‌توان نادیده گرفت.
* من حامی پر و پا قرص منافع کشور هستم؛ منتقد دولت هم هستم. اما معتقدم که انتقاد باید منصفانه باشد. نمی‌توان هر حرفی که دلمان خواست به نام «انتقاد»، مطرح کنیم. من در این دولت و در رده‌های مختلف مدیران، ناکارآمدی‌هایی می‌بینم، ولی در عین حال نمی‌توانم بگویم که همه گرفتاری‌های امروز کشور مربوط به این دولت است.
* این دولت وارث وضعیتی بوده که رئیس جمهور قبل برایش به جا گذاشته است. حالا هم کنار نشسته اند و رجزخوانی می‌کنند. روحانی توانسته بخشی از مشکلات به ارث رسیده را در مقطعی حل و فصل کند، ولی مجموعه شرایط طوری رقم خورده که دست و پای دولت درهم پیچیده و نتوانسته کاری پیش ببرد.
* بله، ما ذوق زده شدیم، چون دیدیم رئیس جمهوری که بسیار با ایران بد عمل کرد و فردی را مانند سردار سلیمانی به شهادت رساند و برای اولین بار در طول تاریخ امریکا مسئولیت یک عملیات تروریستی را بر عهده گرفت، و از عنوان «ترور» هم استفاده کرد از سوی اکثریت مردم آمریکا کنار زده شد. این باعث خوشحالی است. اگر یک عده در داخل از این موضوع ناراحتند باید توضیح دهند که منطق شان چیست؟
* امروز نیز اگر کسانی از رفتن ترامپ ناراحت هستند، در زمره افرادی قرار دارند که موافق سخت گیری‌های بیشتر علیه ایران هستند. اسرائیل و اعراب منطقه ممکن است ناراحت باشند. براندازان و دشمنان انقلاب ناراحتند. ولی به نظرم نباید کسی در داخل کشور از رفتن ترامپ ناراحت باشد. باید کشور و مردم بود و از هرروزنه‌ای که بازشود استفاده کرد.
* در دولت دوم آقای روحانی انتقادی که وجود دارد به ناکارآمدی‌هایی است که در مدیریت‌های وزارت خانه ها، استانداری‌ها و دستگاه‌های مختلف وجود دارد.
خلاصه گفت‌گوی غلامحسین کرباسچی با سایت جماران در پی می‌آید:
* به نظرم در خصوص تحولات منطقه فعلا نمی‌توان تحلیلی روشن ویک پارچه ارائه داد، بالاخره وضعیت سیاسی مختلفی در هر کدام از کشور‌های خاورمیانه وجود دارد. مسائل ایران عمدتا خیلی ارتباطی به شرایط داخلی آمریکا ندارد. حل اغلب مسائل کشورازجمله روابط باامریکا مثل سایر امور ما به تصمیم گیران داخلی مربوط میشود. اگر هر زمان اراده‌ای پیدا شود می‌توانند تحولاتی دروضعیت کشور ایجاد کنند.
* اغلب مسائل کشور همانطور که در پاسخ به سوال قبل اشاره کردم، به خودمان برمی گردد. این که تمام مسائل ما به تحریم‌ها برمی گردد، واقعا درست نیست. ضعف مدیریت ها، تنبلی‌ها و ناکارآمدی‌های خود را نباید پای تحریم‌ها بنویسیم. ولی در همان به تحریم‌ها هم یادمان نرود که از کجا شروع و تشدید شد لااقل همین تشدید تحریم‌ها برمی گردد به برخورد‌های خارج از عرف سیاسی مسئولین. وقتی قطعنامه‌های سازمان ملل کاغذپاره خوانده میشود. یا رئیس جمهور وقت میگوید «آنقدر قطعنامه صادر کنند تا قطعنامه دان شان پاره شود!»
* تحریم‌های سازمان ملل از روزی شروع شد که دولت وقت به جای برخورد منطقی و معقول با مسائل حیاتی بین المللی برخورد‌های احساسی وشعاری کرد. دولت آقای روحانی هم وارث همان خرابکاری‌ها است. هرچند در دوره‌ای توانست بخشی از آن تحریم‌ها را متوقف کند، ولی در مجموع باید گفت که ادامه تحریم‌ها میراث گذشته است.
* اینکه آقای روحانی به برجام دل بسته است یا پرداختن به این موضوع که آیا برجام نقصی داشته یا خیر، از همان بحث‌های شعاری است که به جائی نمی‌رسد. واقعیت این بود که در مقطع تصویب برجام تحولی در مسائل کشوراتفاق افتاد. اکثر مسائل ما با انتخابات آمریکا و آمدن یا رفتن روسای جمهور در آن کشور حل نمی‌شود. هر وقت اراده لازم را برای این کار داشته باشیم چندان از حل مسائل عاجز نیستیم.
* بالاخره قطعنامه‌های تحریم سازمان ملل در دولت قبل بوده یانه؟ و منشأ عموم این گرفتاری‌های حاد اقتصادی همان تحریم‌ها است یا نه؟
* بالاخره در اینکه کشور قبل از روحانی گرفتار تحریم‌ها و قطعنامه‌های سازمان ملل شد که شکی نیست. خدا رحمت کند آقای هاشمی را که می‌گفت ما اگر گرفتار تحریم شورای امنیت و مسائل این چنینی شویم، بیرون آمدن از آن وضعیت و حل مسأله کاری دشوار خواهد بود. این پیش بینی‌ای بود که ایشان از همان ابتدا مطرح کرد.
* اینکه آیا آقای روحانی می‌توانسته این مسأله را حل کند، اما نکرده، یا چقدر در این رابطه تلاش کرده یک بحث است، ولی. فراموش نمی‌شود که آغاز رفتن پرونده هسته‌ای ایران ذیل بند ۷ شورای امنیت، زمان آقای احمدی نژاد بود.
* آقای روحانی توانست در شرایطی ویژه و برای مدتی کوتاه این مسأله را حل کند. صرف نظر از اینکه چه اتفاقاتی افتاد و چه کسانی با حل این مسأله مخالفت یا موافقت کرده اند، شرایط بین المللی طوری رقم خورد که دوباره همان تحریم‌ها گریبان کشور را گرفت.
این‌ها که فرار به جلو و عقبش روشن است. می‌ماند اینکه به عملکرد و کار آمدی این دولت نقدی هست یانه؟ بله! مسلما نقد‌های جدی هست، ولی تاریخ را نمی‌توان نادیده گرفت.
* من حامی پر و پا قرص منافع کشور هستم؛ منتقد دولت هم هستم. اما معتقدم که انتقاد باید منصفانه باشد. نمی‌توان هر حرفی که دلمان خواست به نام «انتقاد»، مطرح کنیم. من در این دولت و در رده‌های مختلف مدیران، ناکارآمدی‌هایی می‌بینم، ولی در عین حال نمی‌توانم بگویم که همه گرفتاری‌های امروز کشور مربوط به این دولت است.
* این دولت وارث وضعیتی بوده که رئیس جمهور قبل برایش به جا گذاشته است. حالا هم کنار نشسته اند و رجزخوانی می‌کنند. روحانی توانسته بخشی از مشکلات به ارث رسیده را در مقطعی حل و فصل کند، ولی مجموعه شرایط طوری رقم خورده که دست و پای دولت درهم پیچیده و نتوانسته کاری پیش ببرد.
* بله، ما ذوق زده شدیم، چون دیدیم رئیس جمهوری که بسیار با ایران بد عمل کرد و فردی را مانند سردار سلیمانی به شهادت رساند و برای اولین بار در طول تاریخ امریکا مسئولیت یک عملیات تروریستی را بر عهده گرفت، و از عنوان «ترور» هم استفاده کرد از سوی اکثریت مردم آمریکا کنار زده شد. این باعث خوشحالی است. اگر یک عده در داخل از این موضوع ناراحتند باید توضیح دهند که منطق شان چیست؟
* امروز نیز اگر کسانی از رفتن ترامپ ناراحت هستند، در زمره افرادی قرار دارند که موافق سخت گیری‌های بیشتر علیه ایران هستند. اسرائیل و اعراب منطقه ممکن است ناراحت باشند. براندازان و دشمنان انقلاب ناراحتند. ولی به نظرم نباید کسی در داخل کشور از رفتن ترامپ ناراحت باشد. باید کشور و مردم بود و از هرروزنه‌ای که بازشود استفاده کرد.
* در دولت دوم آقای روحانی انتقادی که وجود دارد به ناکارآمدی‌هایی است که در مدیریت‌های وزارت خانه ها، استانداری‌ها و دستگاه‌های مختلف وجود دارد.
