سالها اصلاحطلبان هشدار می‌دادند که امیدواری مردم به اصلاحات و حتی دولت اعتدالی حسن روحانی توانسته مردم را همچنان با نظام سیاسی ایران پیوند بزند. اما گوش اصولگرایان بدهکار نبود. برای همین در انتخابات‌های سال 98 و 1400 به دنبال مشارکت حداقلی رفتند تا خروجی صندوق رای را تضمین شده به دست بیاورند. در نهایت توانستند با هزینه‌های فراوان قدرت را یک‌دست کنند.
امتداد نوشت: سالها اصلاحطلبان هشدار می‌دادند که امیدواری مردم به اصلاحات و حتی دولت اعتدالی حسن روحانی توانسته مردم را همچنان با نظام سیاسی ایران پیوند بزند. اما گوش اصولگرایان بدهکار نبود. برای همین در انتخابات‌های سال 98 و 1400 به دنبال مشارکت حداقلی رفتند تا خروجی صندوق رای را تضمین شده به دست بیاورند. در نهایت توانستند با هزینه‌های فراوان قدرت را یک‌دست کنند.
حالا و با گذشت یک سال و نیم از دولت و مجلس انقلابی همسو با همه نهادهای انتصابی، سایت دبیرکل جامعه روحانیت مبارز که از حامیان اولیه ابراهیم رئیسی بود، به شکست استراتژی اصولگرایان اعتراف کرده است.
وب سایت مصطفی پورمحمدی در لابه‌لای گزارشی که اخیرا به مناسبت وقایع روز منتشر کرده به «باور» خام اصولگرایان اشاره و شکست آنها در شناخت جامعه اینگونه اعتراف می‌کند: «اگر جامعه از اصلاحطلبان رویگردان شود، به سبد سیاسی جبهه اصولگرا اضافه می‌شوند اما در مقام عمل دیدیم که چنین نشد و مخاطبان رویگردان اصلاحطلبان یا بازیگران جدید عرصه سیاست که اصلاح هیچ وقت طرفدار اصلاحطلبان نبوده‌اند، در غیاب اصلاحطلبان به سمت اصولگرایان نمی‌روند و یا به سمت کناره‌گیری از سیاست‌ورزی عمومی می‌روند یا کنش‌های خشونت‌آمیزی مانند آنچه این روزها در کف خیابان‌ها می‌بینیم، سوق داده می‌شوند.»
در این متن دو اعتراف روشن دیده می‌شود. اول: اعتراف به عدم شناخت از جامعه. اصولگرایان خام اندیشانه تصور می‌کردند که رویگردانی رای‌دهندگان از اصلاحطلبان و اعتدالگرایان به معنای روی آوری مردم به سمت اصولگرایانی خواهد بود که در بستن و مسدود کردن جامعه و فضای سیاست، نقش اصلی و اساسی را داشتند. گویی تصور آنها از جامعه همان اطرافیانشان است. همین اعتراف نشان می‌دهد که تا چه اندازه از شناخت جامعه عاجز بودند. آنها درکی نداشتند از اینکه مردم «اصلاح» می‌خواستند و هنوز هم این تغییر و اصلاح را دنبال می‌کنند. این مطالبه نیز اگرچه با ساماندهی مطالبات مردم در دهه هفتاد با اصلاحطلبان آغاز شد، اما در واقع آنچه مردم می‌خواستند مطالباتشان بود.
دوم: اعتراف به تقصیر اصولگرایان در سوق دادن جوانان به کف خیابان.
پورمحمدی که خود از مدیران سابق وزارت اطلاعات است حتما با تحلیل‌های مرتبط با اعتراض و کنش‌های خیابانی آشنایی دارد. خصوصا آنکه او در دوره‌ای در وزارت اطلاعات بود که وقایع دهه هفتاد شهرهای مختلف کشور را درگیر کرده بود. از همین رو اعتراف سایت پورمحمدی به اینکه «در غیاب اصلاحطلبان.... مردم به سمت کنش‌های خشونت‌آمیز سوق داده می‌شوند» نظیر آنچه «این روزها در کف خیابان می‌بینیم» در واقع کد روشنی داده شده است از اینکه؛ مقصر اصلی سوق دادن مردم به کف خیابان اصولگرایان بودند که تلاش کردند تا مردم از اصلاحات ناامید و رویگردان شوند. آن‌هم به این امید واهی و خیال خام که قرار است با رویگردانی جامعه از اصلاحات به سمت اصولگرایان میل پیدا کنند.
این را باید اضافه کرد که به نظر می‌رسد در این متن رگه‌هایی از مخالفت با رئیسی و فاصله‌گذاری با آنها نیز وجود دارد. اعتراف به عدم اقبال مردم به جریان اصولگرا و ترجیح دادن خیابان به مسئولانی از جنس قالیباف و رئیسی که در سال 96 مردم ساعت‌ها در صف ایستادند تا به آنها «نه بزرگ» بگویند، معنای دیگرش کنایه زدن به رئیسی و قالیباف می‌تواند تفسیر و تعبیر شود.
