نگاهی گذرا به تیتر رسانههای اصولگرا و هجوم چندباره آنها به تجمعات قانونی اصلاحطلبان در شهرهای مختلف کشور، نشان میدهد، جریان اصولگرا گاردش را در مقابل رقیب دیرینه محکم بسته است. گارد محکمی که با زبان و ادبیات ویژهای سخن میگوید: «پز عالی مدعیان اصلاحات با دستهای خالی»، «سفرهای استانی پر قیلوقال آغاز شد؛ تلاش گسترده اصلاحطلبان برای حساسکردن فضای جامعه»، «زاکانی: هاشمی و اصلاحطلبان دنبال ایجاد تفرقه در اصولگرایان هستند»، «اصلاحطلبان در حکم آپاندیس دولتند». اینها فقط چند تیتر کوتاه از هجمه رسانهای است که از کیهان تا پایگاههای خبری ناشناخته را شامل میشود. لحن تند جریان اصولگرا نسبت به طیف اصلاحطلب، البته به قول محمدتقی فاضل میبدی، عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم «ناشی از ترس این جریان از جایگاه جریان اصلاحطلبی در میان مردم است.»، اما برای اصولگرایان معتدل این شیوه سخنگفتن، سؤالبرانگیز است.
ابوالقاسم رئوفیان، دبیرکل حزب اسلامی ایران میگوید: «اصولگرایان میانهرو جایگاه محکمی برای اصلاحطلبان قائل هستند.»؛ تأویلی که البته نسبت به موضعگیری جریان اصولگرا معتدل و امیدوارکننده است. بعد از انتخابات سال92، اصولگرایان به نظر میرسد خیز بلندی برداشتند تا اجازه ندهند مثل دولت، مجلس هم به تصاحب اصلاحطلبان یا نیروهای میانهرو دربیاید. ازآنطرف اصلاحطلبان هم خیلی دست روی دست نگذاشتند تا اصولگرایان شتر مراد را پیش ببرند.
آنها نماینده اصولگرایان نیستند
ابوالقاسم رئوفیان فشار به جریان اصلاحطلب را خواست قاطبه اصولگرایان نمیداند و به «وقایع اتفاقیه» میگوید: «این حرفهایی که از طرف برخی از اصولگرایان زده میشود، نباید به پای همه اصولگرایان نوشت و اصلا این مسئله قابل تعمیم به همه اصول گرایان نیست. هرکسی میتواند برای خودش نظری داشته باشد، ولی نباید این حرفها را نماینده همه اصولگرایان دانست. البته از طرفی اصلاحطلبان هم حرفهای تندی علیه اصولگرایان میزنند، ولی ما میدانیم که نباید حرفهای آنها را هم به پای همه اصلاحطلبان گذاشت.»
او معتقد است: «ما باید برای خودمان تقسیمبندی داشته باشیم تا بدانیم حرف چه کسی را بپذیریم و حرف چه کسی را نپذیریم. اصلاحطلبان و اصولگرایان تندرو و افراطگرا برای کشور مفید نیستند. اینها کسانی هستند که سر ستیز، عناد و دعوا دارند و فقط میخواهند به جای کارکردن، به هم حمله کنند. جامعه هدف و مخاطبان ما اینطور تندروها نیستند، ما به هیچ عنوان صحبتهای آنها را به پای اصولگرایان معتدل و خردگرا نمیگذاریم.»
عقل که حذف شود، توهین خودش را نشان میدهد
محمدتقی فاضل میبدی در گفتوگو با «وقایع اتفاقیه» میگوید: «کسی که در عرصه انتخابات و سیاست ابزار عقل و منطق قوی نداشته باشد، از حربه هجوم و توهین استفاده میکند.»
فاضل میبدی میگوید: «اصولگرایان در انتخابات ریاستجمهوری سال 92 فقط 3-4 میلیون رأی داشتند. به جای اینکه روی علت این اتفاق بازنگری کنند و به نقد و بررسی عملکرد خود بپردازند، به گروه مخالف حمله میکنند. این قضیه نتیجه معکوس میدهد. اصلاحطلبان 15-16 سال است که در حال فعالیت هستند و در میان مردم هم جایگاه خوبی دارند. اصولگرایان قصدشان این است که این پایگاه را به هم بزنند که این کار نه اخلاقی است و نه منطقی. انسان عاقل کسی است که در رویارویی با رقیب، به گفتوگو بپردازد.»
او معتقد است: «برخلاف آنچه که تصور میشود، این رفتار اصولگرایان از روی ترسشان از اصلاحطلبان نیست، درواقع علت اصلیاش ترس آنها از جایگاه اصلاحطلبان در میان مردم است. آنها از جایگاه محکم اصلاحطلبان در میان مردم خوف دارند و هر نوع اتفاقی در عرصههای اجتماعی رخ دهد، به نفع اصلاحطلبان تمام میشود.»
وی تأکید کرد: «مثلا آیتالله هاشمیرفسنجانی و رئیس دولت اصلاحات و سیدحسن خمینی در جامعه ما جایگاه مشخصی دارند و در نظرسنجیها مشخص است که اقبال خوبی نسبت به این افراد وجود دارد. در انتخابات مجلس خبرگان هم اقبال زیادی به نوه امام(ره) وجود دارد. ترس اصولگرایان از این است که نکند سرلیستی که اسم نوه امام(ره) در آن قرار دارد رأی بیاورد یا مثلا سرلیستی که اسم مطهری در اول آن است، در مجلس بتواند پیروز شود.»
مجلس آینده باید معجونی از اصولگرایان و اصلاحطلبان باشد
«فکر میکنــم مجلس آینــده باید ترکیبــی از اصولگرایان و اصلاحطلبان معتدل و میانهرو باشد و کمترین کرسی باید در اختیار تندروهای دو گروه قرار گیرد». این صحبتهای رئوفیان، با این اظهارنظرش درباره اینکه «مردم در این دوره به خوبی همه چیز را رصد میکنند و میدانند چه کسانی را انتخاب کنند»، همراه میشود.
او ادامه میدهد: «دوستان اصولگرای ما باید بدانند که تند حرفزدن و جناح رقیب را به مسلخبردن، اقبالی از طرف مردم به دست نمیآورد. تندروی و رویکرد افراطگرایانه از طرف هر جناح و حزبی که باشد اصلا قابل قبول نیست.»
فاضل میبدی هم معتقد است: «جامعه امروز ما جامعه آگاهی است و میداند چه کسی را انتخاب کند و چه کسی را پس بزند».
اصولگرایان به جایگاه اصلاحطلبان در مجلس معتقدند
رئوفیان در اظهارنظر دیگری میگوید: «اصلاحطلبان و اصولگرایان معتدل، عاقل و میانهرو که از افراط و تفریط پرهیز میکنند، مقبولیت بیشتری دارند».
او بر این باور است: «اصولگرایان میانهرو جایگاه خوبی برای اصلاحطلبان قائل هستند. چرا نباید چنین جایگاهی برایشان قائل باشیم؟ هیچ اصلاحطلب میانهرویی مبانی اصولگرایانه را کنار نمیزند و هیچ اصولگرای واقعی هم انگیزه اصلاحطلبی را دور نمیزند. اصولگرایی که فاقد انگیزه اصلاحطلبی باشد، مردود است و به درد مجلس نمیخورد و اصلاحطلبی که به مبانی اصولگرایی پایبند نباشد هم از نظر نظام مردود است».
فاضل میبدی در مقابل پیشنهادی که برای اصولگرایان مطرح میکند، میگوید: «پیشنهاد من به اصولگرایان این است که به گذشته خود رجوع کنند و بازنگری مناسبی روی عملکردشان داشته باشند و ادعاهایشان را عوض کنند. منطق هجوم و فحش اصلا کارساز نیست. دوران این نوع ادبیات گذشته و مردم هم آنها را قبول نمیکنند. اصولگرایان و اصلاحطلبان باید بپذیرند که یا میبرند یا میبازند. اینکه ما بخواهیم به هر قیمتی برنده شویم، اصلا درست نیست و افکار ماکیاولی است. اگر اصولگرایان تندرو خیلی روی این لحن صحبتهایشان پافشاری کنند، حتی ممکن است مشروعیت خود را از دست دهند