در تطبيق اين متن با آيين‌نامه «چگونگي تنظيم و انعقاد توافق‌هاي بين‌المللي» كه در سال 1371 به تصويب هيات وزيران ايران رسيد، نمي‌توان اين برنامه را ذيل «توافقات حقوقي ناشي از روابط بين‌الملل» كه در آيين‌نامه الزام‌آور و «داراي آثار و ضمانت اجرايي حقوقي» خوانده شده‌اند، دسته‌بندي كرد؛ بلكه بايد آن را به تعبير آيين‌نامه مذكور يك «توافق نزاكتي» دانست كه «توافقي است ناشي از روابط بين‌المللي كه به موجب آن، دستگاه دولتي تصميم خود را به تعقيب سياست‌هاي معيني اعلام مي‌كند، بدون آنكه اثر‌حقوقي لازم‌الاجرايي بر آن مترتب باشد.»
کد خبر: ۳۸۰۱۳ تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۵/۱۱