مروری بر شبکه‌های اجتماعی
متاسفانه در جامعه ما همیشه مصلحت اندیشی‌ها عامل بروز بسیاری از مشکلات بوده و البته در حوزه سلامت مصلحت اندیشی که مربوط به سلامت مردم بوده و خارج از چارچوب علمی و تخصصی باشد بسیار خطرآفرین است
محمدعلی شهابی فعال حوزه سلامت در کرمان در شبکه اجتماعی خود نوشت: شنیده شده سفره داران کرمان در نامه‌ای به مسوولان عالی استان خواستار توقف طرح مبارزه با قلیان شده و اعلام کرده‌اند که امرار معاش آنها آسیب می‌بیند. دلیلی که نه تنها موجه نیست بلکه عذر بدتر از گناه است.
سال‌هاست خطر قلیان گوشزد شده ولی هیچ زمانی چون اکنون با مستندات علمی و پزشکی خطر استفاده از آن مورد نقد و کنکاش قرار نگرفته بود. تنها یک خطرش که هر وعده آن 60 برابر یک نخ سیگار برای سلامتی ضرر دارد کافیست تا این عزیزان متوجه شوند که مبارزه با قلیان نه تنها باید جدی باشد بلکه کمک و یاری این عزیزان را هم می‌طلبد. روی آوردن به قلیان در بسیاری از تحقیقات سرآغاز اعتیاد نام گرفته است. همان غولی که بسیاری از آسیب‌های اجتماعی را ایجاد کرده و خیلی‌ها با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. به بهانه امرار و معاش نباید سلامت مردم و خانواده ها به خطر افتد.
متاسفانه در جامعه ما همیشه مصلحت اندیشی‌ها عامل بروز بسیاری از مشکلات بوده و البته در حوزه سلامت مصلحت اندیشی که مربوط به سلامت مردم بوده و خارج از چارچوب علمی و تخصصی باشد بسیار خطرآفرین است و نباید سلامت مردم قربانی مصلحت‌هایی شود که شاید در ظاهر امر به بهانه کسب و کار منطقی باشد اما در بعدی بزرگتر بسیار خطرناک باشد.
این مصلحت اندیشی به مثابه سوراخ کردن کشتی ای است که همه ما بر آن سواریم و اگر عده‌ای بخواهند جای خود را سوراخ کنند همه ما غرق می‌شویم. پس همه مسوولان باید در برابر عواملی که تهدید کننده سلامت و جان مردم است چاره اندیشی کرده و نگذارند به بهانه امرار معاش جمعی از جامعه هزینه‌های وحشتناکی بر بخش دیگری از جامعه تحمیل شود.
براستی این سفره داران عزیز می‌دانند چه هزینه‌های سرسام آوری خرج درمان بیمارانی می‌شود که بخاطر مصرف دخانیات گرفتار هستند و البته وظیفه دولت‌ها و حاکمیت است که به فکر ایجاد زیرساخت‌هایی برای کسب و کار و درآمد برای افراد باشد و سلامت و جان مردم را هم در اولویت نخست خود قرار دهد. این چند سطر فقط یادآوری بود برای همه عزیزانی که در این مورد احساس می‌کنند می‌توان با مصلحت اندیشی مشکل قلیان را حل کرد و گرنه نوشتن از موضوعی که سال‌هاست خطرش بیخ گوش ما احساس شده مثنوی هفتاد من است.
